στο παιχνιδι της πατταγια ειμαι σχετικα νεος, κατεβαινω ομως κατω καθε 2 μηνες για 20 μερες
Είσαι πολύ νέος για να βγαζεις συμπερασματα για το "Αυτά τα κορίτσια έχουμε να αντιμετωπίσουμε κάτω βεβαία δεν είναι όλα έτσι αλλά η πλειοψηφία προς τα εκεί βαδίζει". Και το παραδειγμα που ανεφερες για τα κοριτσια της Παταγιας ειναι η εξαίρεση και οχι ο κανόνας. Εγω απλά θέλω να πω ότι πρέπει εσεις οι ηλικιακά νέοι, αλλά και οι νέοι που ανακάλυψαν πρόσφατα στην Ταυλάνδη, να είστε περισσότερο δυσπιστοι παρά ευκολόπιστοι και να μην βγαζετε συμπεράσματα ότι τα κορίτσια που γνωρίζετε στην πατάγια εχουν στην πλειοψηφία τον χαρακτήρα του παραδείγματος που ανέφερες. Εν ολίγοις θεωρω την άποψή σου λάθος (... πλειοψηφία...), δεν θα επεκταθώ περισσότερο είμεθα εκτός τόπικ
kosa,ειναι πολλυ δηθεν δακρυβρεχτω το αρθρο που εγραψες και καλα με τοσο πονο για τους ανθρωπους που ζουνε στα χωρια της ταυλανδης αλλα δεν ειναι ετσι και καποιος πρεπει να το απαντηση γιαυτο μπαινω στην δυσαρεστη θεση να σου πω οτι και εσυ στην χωρα σου εισαι ενας Ταυλανδος.θεωρω οτι η αγοραστικη δυναμη ενος ταυλανδου ειναι περιπου η ιδια με την αγοραστικη δυναμη ενος ελληνα των 700 ευρω που μενει με την μαμα και τον μπαμπα και το παιζει και μπρουκλης(εδω ειναι το γελιο)επειδη ειναι ανευθυνος.
Οι χωρικοι δεν καλιεργουν μονο ρυζι και ζουν με 20000 μπατ οπως εντεχνως η απο αγνοια μας λες.Ζουν απο την γη ακριβως οπως κανουν και εδω οι αγροτες μας .Για τις disneyland απαντησε ο φιλος teosep και τελος θελω να σου θυμησω οτι ο πληθυσμος της ταυλανδης ειναι 70 εκατομυρια.Απλα το γραφω για να μην ξεχαστεις γιατι τα παντα ειναι αναλογικα οταν μιλαμε για δυο διαφορετικα μεγεθη.
Απαντώ λοιπόν μια και φαίνεται ότι όποιος διαφωνεί με κάποιους πρέπει να λοιδορείται:
Νέος ηλικιακά δεν νομίζω πως είμαι μια και διανύω την δεκαετία των σαράντα ούτε ανακάλυψα την Ταϋλάνδη πρόσφατα το παιχνίδι της Παττάγια ναι έχω μόνο δυο χρόνια που το παρακολουθώ έχω ταξιδέψει στο surin prasat buriram udonthani Chaiyaphum ciang mai knon kaen και σε αρκετές άλλες περιοχές του Ισσάν.
Δεν ανήκω στην γενιά των 700 ευρω και σίγουρα έχουν περάσει πολλά χρόνια από τον καιρό που με συντηρούσε ο μπαμπάς με την μαμά άλλωστε ένας από τους δυο δεν είναι πια και στην ζωή. Εάν αναφέρεσαι σε έμενα σχετικά με τους χαρακτηρισμούς μπρουκλης και ανεύθυνος μπορώ να σου πω μόνο ότι είμαι σε μια καλή οικονομικά κατάσταση που μου επιτρέπει μια φορά στους δυο μήνες να βρίσκομαι στην ταϊλανδή για ένα 15-20μερο αναγκαστικά γυρίζω γιατί η φύση της εργασίας μου δεν μου επιτρέπει περισσότερο.
Δεν θεωρώ τον εαυτό μου ευκολόπιστο και δεν είμαι από τους ανθρώπους που βγάζουν γρήγορα συμπεράσματα ασκώ ένα επάγγελμα που από την φύση του με έχει κάνει αρκετά δύσπιστο και τρομερά επιφυλακτικό και παρατηρητικό. Τα λίγα μου ποσταρισματα στο φόρουμ και το ότι είμαι σχετικά καινούργιο μέλος δεν νομίζω ότι με κάνουν αδαή απλώς γραφώ όταν έχω κάτι να πω όταν κάτι δεν το ξέρω σιωπώ και προσπαθώ να το μάθω.
Αγαπητέ φιλέ jimi αυτές είναι η δίκες μου πληροφορίες εάν έχεις άλλες ευχαρίστως να τις συζητήσουμε τώρα εάν συγκρίνεις τους δικούς μας αγρότες με τους ταϊλανδούς πιστεύω ότι κάνεις λάθος τουλάχιστον όπως εγώ τα έχω δει.
joedoe τα κορίτσια της πατταγια από αυτά τα μέρη δεν είναι? Με αυτές τις συνθήκες δεν μεγαλώνουν? Η πιστεύεις ότι το όνειρο κάθε κοπέλας που γεννιέται στο Ισσάν είναι να γίνει μεγαλώνοντας εταίρα στη πατταγια?
Συμφωνώ απόλυτα με την άποψη του φίλου teosep
Η Παταγια ειναι ενας αθλιος παραμορφωτικος καθρεπτης του Ταιλανδικου λαου . Οποιος εχει κανει δευτερη πατριδα του αυτη την Disneyland του ξεπεσμου , απλα δεν ξερει την χωρα, ουτε τον λαο της .
Προσωπικα ποτε δεν επιδιωκω επαφες με Ελληνες οταν παω Ταιλανδη η γενικοτερα στο εξωτερικο , αρκετα τους τρωω στη μαπα ολο το χρονο. Χρειαζομαι και αποτοξινωση απο την "φιλοσοφια του φραπε
Όσοι από εδώ μέσα με ξέρουν προσωπικά ξέρουν ότι είναι κανόνας μου να μην επιδιώκω επαφές με έλληνες εκεί ο λόγος προφανής δεν έχω και δεν θέλω να έχω επαφή με τους ανθρώπους που πηγαίνουν εκεί σαν να πηγαίνουν στον χασάπη να πάρουν φτηνό κρέας. Δεν είμαι βεβαία Άγιος και παρέες κάνω κάτω και με κάποιες κοπέλες θα βγω αλλά ο λόγος που πάω δεν είναι αυτός εκτός από κάποια μικρή επαγγελματική δραστηριότητα που έχω αναπτύξει εκεί με σκοπό κάποια μέρα την μόνιμη διαμονή μου με σαγηνεύει η ιδία η χώρα η φύση της και οι άνθρωποι. Το πόσο παραμορφωτικός είναι ο καθρέπτης της Πατταγια το δείχνει η ίδια η πόλη αρκεί να βγεις λίγο ποιο έξω από την walking street και την second road να κινηθείς προς την Naklua το Banglamung το Nongprue.
αυτά τα ολίγα και πάλι
Συγχώνευση : [time]Νοέμβριος 16, 2009, 16:32:31 μμ[/time]
Oytopikos
Απ: You like me? My name is Lon
« Απάντηση #67 στις: Απρίλιος 08, 2009, 00:39:33 πμ »
Oι γυναίκες σκλάβες λοιπόν είναι πολλές στην Ταϊλάνδη.Κάποιες εκτιμήσεις μιλάνε για 2.000.000.Το σίγουρο είναι οτί πολύ περισσότερες κυνηγάνε τ'όνειρο.
Τ'όνειρο αυτό είναι ο γάμος με έναν ξένο.Ο ξένος σύζηγος σημαίνει κοινωνική καταξίωση,λεφτά και αποκατάσταση της οικογένειας τους.
Το σημαντικό όμως είναι, και εκεί θα θελα να εστιάσω ,το πόσο δύσκολο είναι για αυτές τις γυναίκες να σπάσουν τα δεσμά της σκλαβιάς τους.Δεν ορίζω την σκλαβιά ως την πορνεία,αλλά την ορίζω ως την ομηρία που δέχονται απο το κοινωνικό κατεστημένο και την ίδια τους την οικογένεια.
Η Λον σε κάποια φάση της ζωής της είχε πάει στην Ελβετία και έστελνε πολλά χρήματα στην οικογένεια της.δυστυχώς όμως πριν φύγει είχε πάρει την μικρή της αδερφή στην Πατάγια,να μένει μαζί της και να σπουδάζει.Φεύγοντας την άφησε εκεί μόνη της να ολοκληρώσει τις σπουδές της.
Μετά από 6 μήνες μαθαίνει οτι συνελήφθη και μπήκε φυλακή για χρήση μεταμφεταμίνης.Η μάνα της τότε ζήτησε 200.000 μπατ για το δικαστήριο,ώστε να μπορέσει να ελευθερωθεί η αδερφή της.Η Λον τα έστειλε αμέσως χωρίς δεύτερη σκέψη,
Γυρίζοντας μετά από κάποιους μήνες στην Ταϊλάνδη,διαπίστωσε οτι η μικρή της αδελφή ήταν ακόμη στην φυλακή.Τα λεφτά δεν τα έδωσε ποτέ η μάνα της στην αδελφή της......
Το τραγικό είναι οτι ακόμη και σήμερα στον επίλογο του βιβλίου και παρ'όλο που παραδέχεται και ονοματίζει την μάνα της ως τον δυνάστη της,η Λον συνεχίζει και της στέλνει λεφτά.....
μία μικρή παράθεση από το εν λόγω βιβλίο που έχει βάλει ο φίλος Ουτοπικός