Καλησπερα
Για οσους πανε Phuket και θελουν δουν και κατι διαφορετικο, υπαρχει περα απο την γνωστη τουριστικη πασαρελα , σχεδον 15 λεπτα δρομος απο την πρωτευουσα, ενα νησακι, το Koh Siray.
Οι περισσοτερο χαρτες ακομα και στο διαδικτυο δεν το εχουν σαν νησι, αλλα σαν προεκταση της ενδοχωρας.
Απεχει περιπου 15 λεπτα απο το κεντρο της πολης και το χωριζει μια πολυ μικρη γεφυρα, αριστερα απο την οποια υπαρχουν και καποια βαρκακια στα οποια κατοικει και κοσμος.
Το νησι ειναι πολυ μικρο, με παρα πολυ βλαστηση, στενους δρομους και σχεδον μηδενικη τουριστικη αναπτυξη.
Αυτα το 2002, τωρα ολο και καποιο ΣοβιετοΡωσικο "επενδυτικο σχημα" ενδεχεται να εχει εμφανιστει.
Ο κοσμος καμια σχεση με τα συνηθη λιμα των τουριστικων περιοχων του παγκοσμιως γνωστου Phuket.
Παραδοξως δεν υπαρχουν παραλιες για μπανιο, η μοναδικη που ειδα και σταματησαμε για μια μπυρα ηταν μια στην οποια συνεβαινε το εξης παραδοξο φαινομενο..
Εκει που εσκαγε το κυμα, φυτρωνε σε ολο το μηκος, γυρω στα 3 μετρα γρασιδι..
Απο την ακροθαλασσια μεχρι μεσα..μετα συνεχιζε κανονικα αμμος.
Οταν εδειξα φωτο σε ενα γνωστο μου γεωπονο απαντηση δεν πηρα.
Στα 50 μετρα μεσα υπηρχαν σπιτια κυριολεκτικα βγαλμενα απο μια αλλη εποχη.
Ζητησα διστακτικα την αδεια απο τους διαμενοντες για φωτο,την οποια πηρα χωρις κανενα προβλημα.
Το σημαντικοτερο για μενα σημειο που υπαρχει ειναι το λεγομενο "gipsy village" που βρισκεται στην πισω μερια απομονωμενο.
Ειναι κριμα για το TAT να επιμενει να απαξιωνει Ταυλανδους πολιτες, "πουλωντας" κυριολεκτικα στους αδαεις Δυτικοοπουδηποτε, ως τουριστικο ατραξιον την περιοχη που ζουνε.
Πρωτοσυναντησα "Gipsy village" πριν αρκετα χρονια στο Koh Samui, δεν γνωριζω αν υπαρχουν ακομα η τους "εκπολιτισαν".
Στο Koh Siray πεσαμε τυχαια πανω τους, αφου εκει τελειωνε ο δρομος.
Μπηκαμε, περιηγηθηκαμε και βγαλαμε πολλες φωτο. Τα μισα σπιτια υπερυψωμενα απο το εδαφος και ανοιχτα κατα βαση.
Οι κατοικοι πολυ φιλικοι, λεξη Αγγλικα βεβαια, αλλα τα "βρηκαμε".
Οι γυναικες των οποιων η κυρια ασχολια ηταν το καθαρισμα των οστρακων παρεα με τα παιδια βεβαια, δεκτικες και χαμογελαστες.
Οι αντρες ειτε καλαριζαν τα διχτυα,ειτε κατασκευαζαν κατι τεραστια κλουβια απο ξυλο και ψιλο κοτετσοσυρμα τα οποια ποντιζαν στη θαλασσα απ οτι μας εδωσαν να καταλαβουμε.
Μιλαμε για κλουβια που ανετα χωρουσαν μεσα και 4 και 5 ανθρωποι ορθιοι, αν και υπηρχαν και μικροτερα.
Για φωτο κανενα προβλημα, ακομα και σε σπιτια μπηκαμε, οπου οι συνθηκες ηταν καπως χυμα.
Ολοι μαζι και ολα παντου.
Χαμογελαστοι, ευγενικοι, ηθελαν και να μας κερασουν αλλα αρνηθηκαμε ευγενικα, δειχνοντας τα νερα μας.
Το χωριο τους βρισκοταν στο μεσον ενος μικρου κολπου στην ακρη του οποιου χτιζοταν ενα γιγαντιαιο ξενοδοχειακο συγκροτημα, περιπου στα 500 μετρα.
Φανταζομαι τωρα θα ειναι ετοιμο και οι ανυποψιαστοι τουριστες θα εχουν μια θεα που ουτε φανταζονταν οταν εκλειναν το πακετο απο την χωρα τους.
Και οπως ειναι φυσικο ο μικρος κολπισκος απο οπου οι ντοπιοι φτωχοι ψαραδες ζουν, θα μολυνθει απο τα αποβλητα του ξενοδοχειου, τα οστρακα θα εξαφανιστουν και οι ντοπιοι καποια στιγμη θα αναγκαστουν να φυγουν.
Λιγο πριν την εξοδο απο το μικρο αυτο ασυνηθιστο νησι, υπαρχει ενα σημειο με χιλαδες μαιμουδες, οι οποιες ειναι κυριολεκτικα παντου.
Υπαρχει και σχετικη σημανση.
Οποιος λοιπον θελει να δει και κατι παραεξω απο το συνηθες Phuket, ας επισκεφτει το Koh Siray.
