Στην Ιταλια και συγκεκριμενα στη Ναπολη (η αρχαια Ελληνικη αποικια Νεαπολη), σε μια κεντρικη πλατεια υπαρχει μια μεταλικη πλακετα η οποια γραφει...
"Αφιερωμενη με τιμη στον Diego Armado Maradona, στον μοναδικο ανθρωπο, που στα 2.600 χρονια υπαρξης της πολης μας, πραγματοποιησε τα οσα υποσχεθηκε.."
Την εχουν αναρτησει οι κατοικοι της 3ης μεγαλυτερης Ιταλικης πολης, ως ελαχιστο φορο τιμης στον μεγαλο Αργεντινο.
Φτανοντας στο λιμανι σημερα του Koh Chang, θα επρεπε να υπαρχει μια αναλογη γιγαντοαφισα η οποια θα απεικονιζε σε αεροφωτογραφια ολοκληρη την δυτικη πλευρα του νησιου και να γραφει...
"Αφιερωμενη στις μελλοντικες γενιες των επισκεπτων μας για να δουν πως ηταν καποτε το Koh Chang.."
Tο συγκεκριμενο νησι, ειναι και ο καλυτερος προορισμος για μενα στην ΝοτιοΑνατολικη Ταυλανδη.
Εκει πρωτοπηγα, εκει ειδα τι σημαινει πραγματικα ζουγκλα, και αυτο ειναι το νησι που πραγματικα μπορεις να το αποκαλεσεις κυριολεκτικα εξωτικο νησιωτικο προορισμο στην Ασια..τουλαχιστον καποτε.
Το Phuket και το Samui ειναι απλα τουριστικοι προορισμοι.
Οπως πολυ σωστα αναφερει το μελος KohChangKypros, καποτε ηταν ζουγκλα, ενας δρομος και μερικα ψαροχωρια.
Οταν ξαναπηγα, το 2007, ηδη το νησι ειχε αρχισει να μεταλασσεται επικινδυνα, και η οικολογικη καταστροφη να ειναι προ των πυλων.
Και απο οτι βλεπω απο τις πολυ ενδιαφερουσες φωτο του κου Thailand, o "αναπτυξιακος" Αρμαγγεδων εχει καταφθασει.
Επιστρεφοντας μετα απο 20 χρονια ειχα μια ιδεα τι θα συναντησω, αφου πια οι Ταυλανδικες ιστοσελιδες παρειχαν μια πολυ καλη πληροφορηση για την χωρα.
Στο λιμανι για να περασουμε απεναντι υπηρχε πια πολυς κοσμος, ενω το ferry boat ειναι η αληθεια δεν ηταν και οτι καλυτερο θα μπορουσε να εχει η πορθμειακη γραμμη, παλαιο και ψιλοσκουριασμενο.
Πολλα ζευγαρια πανω, αποτελουμενα απο Δυτικους και ντοπιες κοπελες, προφανως απο Pattaya η και αλλου.
Το λιμανι δεν ειχε αλλαξει και πολυ τηρουμενων των αναλογιων και μετα απο τοσα χρονια.
Μεσα απο το βανακι που μας πηγε στη White Sand Beach και διασχιζοντας την ενδοχωρα βλεπαμε τις τεραστιες αλλαγες που ειχαν συμβει στο αλλωτε παρθενο περιβαλλον.
Αληθεια, τι δουλεια εχουν τετοια ξενοδοχεια σε ενα νησι, που ειναι μερος Εθνικου Παρκου..? παντου ανοικοδομηση, μπετα, και μεγαλα απογυμνωμενα ξεφωτα, ετοιμα να δεχτουν τον καταστρεπτικο οβολο του real estate.
Μπαινουμε στην ευθεια της White, ειχα δει φωτο στο Διαδικτυο, αλλα αλλο ειναι να τα βλεπεις απο κοντα.
Πολυ ασχημη κατασταση, δεν ειπαμε οι ανθρωποι να συνεχισουν να ζουν οπως την δεκαετια του 80, αλλα σιγουρα υπηρχαν και καλυτερες λυσεις.
Η παραλια ιδια και απαραλλαχτη, οπως τοτε με τη διαφορα οτι λογω της εποχης (Ιουλιος) τα νερα ηταν γκριζα και με κυμα, εν αντιθεσει με τοτε (Ιανουαριος) που ηταν ηρεμα και γαλανα.
Τα hut, ακρη δεξια οπως πηγαινουμε ειχαν πληθυνει, ενω υπηρχαν πια ξενοδοχεια και μαγαζια με φαι παντου κατα μηκος.
Στο τερμα της White, κατω κατω, υπηρχε ενα μπαρακι που το ειχα σημειωσει για να παω, αλλα την ωρα που το επιχειρησαμε τα νερα ηρθαν πανω και η προσβαση κατεστη αδυνατη, γιατι επρεπε να κολυμπησουμε..!
Ο εναλλακτικος τροπος ηταν να παμε οδικως απο πανω απο το βουνο και να πεσουμε απο πισω, αλλα ηταν μια αποσταση.
Πολυ ωραιο bar, μεσα στη θαλασσα κυριολεκτικα, οποιος ενδιαφερεται ας το ψαξει, δεν εχω ξαναδει κατι αντιστοιχο στην Ταυλανδη.
Το βραδυ ο κεντρικος δρομος ψιλοσκοτεινος και με ολους τους θορυβους του δασους στ αυτια μας.
Υπηρχε ενα πολυ ωραιο καφε δεξια οπως φευγουμε, οπου αφηνεις τα παπουτσια σου κατω, ανεβαινεις πανω και εχει να καθησεις ειτε οκλαδον κατω, ειτε σε αιωρες, πολυ ωραια κατασταση και με την καταλληλη μουσικη υποκρουση.
Τα ελαχιστα beer bar, της πλακας, απο ολες τις αποψεις.
Το μονο που αξιζε ηταν ενα συγκεκριμενο μαγαζι στην παραλια, οπου καθοσουν κατω, διπλα στο κυμα, κι επινες το ποτο σου παρεα με πολυ κοσμο.
Υπηρχαν κι αλλα μαγαζια, απλα αυτο μαζευε ολο το λαο.
Ειχε μαλιστα και το γνωστο event με τις φωτιες για οσους γνωριζουν.
Αρνητικο σιγουρα το γεγονος οτι ετρωγες στην παραλια και παραδιπλα κατεβαιναν ρυακια με διαφορες μυρωδιες, δημιουργωντας εντελως αρνητικες εικονες, αφου ειχαν δημιουργηθει κανονικα προσχωσεις.
Και μεσα πολυ βρωμα, δικην χωματερης.
Καπου στο forum ειχα δει μια φωτο απο ενα καθαρισμο που εκαναν οι ντοπιοι βγαζοντας πολυ πραμα..παλι καλα.
Οι καταρρακτες ευτυχως ιδιοι κι απαραλλαχτοι.
Το σπιτι που ειχαμε μεινει κοντα στο 7eleven υπηρχε, αλλα μεσα εμεναν αλλοι πια.
Μειναμε μονο 3 μερες και φυγαμε, το 2011 που επεστρεψα αναγκαστικα για συγκεκριμενο λογο, τα πραγματα ειχαν τρεισχειροτερεψει ενεκα της ΣοβιετοΡωσικης λαιλαπας.
Οποιος δεν εχει παει εχασε..κι οποιος παει τωρα ισως προλαβαινει...
