Σα βγεις στον πηγαιμο για τα βαφτισια

[Thailander]

Την αλλη μερα το πρωι αναζωογονημενοι και με υψηλο ηθικο οπως και σε ολη τη διαρκεια του ταξιδιου, φορτωνουμε τα μπαγαζια εξω απο το μοτελ με καμια εικοσαρια ντοπιους μαζεμενους γυρω μας να μας κοιτανε σαν εξωγιηνους.
Κατευθηνομαι προς Kars ενω ο δρομος εχει ανοιξει επιτρεποντας μου να κινουμαι ποιο σβελτα. Αφου περασα και το Erzurum το τοπιο αρχισε να αλαζει σε ποιο ξερο και ερημικο κανοντας απιστευτη ζεστη.
Ενας νεος κοσμος, αυτος των αχανων εκτασεων της κεντρικης Ανατολιας απλωνωνταν πλεον μπροστα μας!

[Thailander]

Η νυχτα μας βρηκε ξανα στο δρομο και ετσι επρεπε να βρουμε καπου να μεινουμε. Μπαινοντας στο Sivas (Σεβαστεια) δεν δυσκολευτηκα να βρω ξενοδοχειο. Μολις τακτοποιηθηκα στο δωματιο χτυπαει το τηλεφωνο απο την ρεσεψιον λεγοντας μου αν μπορω να κατεβω λιγο κατω. Κατεβαινοντας παρατηρω καποιον μπροστα στη μηχανη. Τον πλησιαζω και τον ρωταω αν θελει κατι. Τελικα ηταν ο ιδιοκτητης του ξενοδοχειου ενας ευγενεστατος ανθρωπος και μοτοσυκλετιστης ο ιδιος. Κατοχος μιας ταξιδιωτικης μοτοσυκλετας ειχε ταξιδεψει για διακοπες στην Χαλκιδικη.
Αφου κατσαμε για λιγη ωρα και τα ειπαμε για το ταξιδι πινοντας τσαι, τον αποχαιρετησα να παω να ξεκουραστω. Εκεινη την στιγμη λεει κατι στην γλωσσα του στον ρεσεψιονιστ και βγαζει και μου δινει πισω τα μισα χρηματα που πληρωσα για το δωματιο. Αυτο θα πει μοτοσυκλετιστικο πνευμα!



Το πρωι χαλαρος και ξεκουραστος οδηγουσα με πορεια προς την "χωρα των ομορφων αλογων" οπως αποκαλουνε την Καππαδοκια. Περασα το Kayser (Καισαρεια) με στοχο την κοιλαδα Goreme οπου και θα μεναμε. Πλησιαζοντας αντικριζα ενα σουρεαλιστικο τοπιο. Το εδαφος εμοιαζε σεληνιακο με αμετρητους ηφαιστιογενεις βραχους, και τις "καμιναδες των νεραιδων" να ορθονονται μπροστα μας!

[Thailander]

Γενικα το Goreme πολυ τουριστικο με τους περισσοτερους επισκεπτες να ειναι απο Κινα. Με φανηκε οτι υπηρχαν περισσοτεροι Κινεζοι παρα Τουρκοι στο μερος. Το βραδυ πηγαμε σ'ενα μπαρακι να δουμε το Ελλαδα-Κοστα Ρικα, και ενω ειχα την εντυπωση οτι αν βαζαμε γκολ μονο εγω θα πανηγυριζα, τελικα οι Τουρκοι αποδιχτικαν φανατικοι υποστηρικτες τις Εθνικης μας! Οι Κινεζοι πανηγυριζαν οποτε εμπαινε γκολ ανεξαρτητα ποια ομαδα το εβαζε.

Στο guest house που μειναμε το δωματιο ηταν σκαμενο μεσα στον βραχο και με prive βεραντα με θεα!

[Thailander]

Tελευταιος σταθμος η Πολη! Θα την επισκεπτομουν για πρωτη φορα και ηθελα να αφιερωσω λιγο χρονο για παρτη της. Τα 700 χλμ. βγηκανε ευκολα στον τουρκικο αυτοκινητοδρομο, αν και πριν την πολη τα "χρειαστηκα" λιγο, οταν εβλεπα τους οδηγους να πηγαινουν με τελικες, κολλητα προφυλακτηρα με προφυλακτηρα. Αναγκαστικα ακολουθησα γρηγορο ρυθμο για να μην περασει κανεις απο πανω μου.

Διασχιζοντας την γεφυρα του Βοσπορου.




Για την Κωνσταντινουπολη δεν θα αναλωθω σε περιγραφες και πολλες φωτο. Αλλωστε υπαρχουν αρκετα ταξιδιωτικα που δινουν λεπτομερεις πληροφοριες για την πολη. Οι επομενες μερες περασανε με...

...βολτες στα αξιοθεατα,




...βαρκαδες,


...και στιγμες χαλαρωσης, μπας και ξεμουδιασουν λιγο τα κωλομερια μετα απο τοσες μερες πανω στη σελα.

[Thailander]

Το ταξιδι τελειωσε λοιπον. Ευξεινος Ποντος, Τιφλιδα, η γειτονια που εμενα, Καυκασος, βαφτισια, πικνικ, Αρμενια, Καππαδοκια, Πολη. . . . .
Περασανε σχεδον 6 μηνες και ακομα προσπαθω να συνθεσω το παζλ απο εικονες και στιγμες μεσα στο μυαλο μου. Ανθρωποι φιλοξενοι που με υποδεχτηκαν εγκαρδια κανοντας μου να μη νιωσω ουτε στιγμη οτι ειμαι ενας ξενος. Νιωθω τυχερος που εζησα εστω και λιγο απο τις ζωες τους.
Το ταξιδι σ'αυτους τους τοπους δεν ειναι κατι το ιδιαιτερο η επικινδυνο. Αρκει βεβαια να πηγαινεις σεμνα και ταπεινα.



Σ' αυτο το σημειο θα ηθελα να πω δυο λογια για το αφανη προσωπο αυτου του ταξιδιωτικου, την συνεπιβατιδα. Η προηγουμενη εμπειρια της απο μηχανες ηταν κανα δυο εκδρομες των 300 χλμ. στη Χαλκιδικη. Ομολογω οτι αγχωνομουν λιγο για το πως θα τα παει αν και εγω δεν ειχα παρομοια εμπειρια σε δικαβαλο τοσο μεγαλο ταξιδι.
Σε ολη την διαρκεια του ταξιδιου δεν παραπονεθηκε πουθενα και για τιποτα! Ακομα και οταν η κουραση μας ειχε καταβαλει, ακομα και οταν βρεθηκαμε νυχτα στα βουνα της Τουρκιας στην απολυτη ερημια να τρεμουμε απο το κρυο, δεν λιγοψυχισε. Απλα ανεμενε σιωπιλα την ωρα που θα φταναμε σε καποιο καταλυμα να ξεκουραστουμε. Ειχε ενα θεμα με τα "τρομακτικα βουνα" οπως τα αποκαλουσε, αλλα αυτο αντιμετωπιστηκε με μπολικη καζουρα απο μερους μου!
Στο δρομο ηταν τα δευτερα ζευγαρια ματια που προσεχανε οτι θα διεφευγε εμενα. Χαρακτηριστικο παραδειγμα οταν ειδε απο τον καθρεφτη ενα ταξι που πηγε να με προσπερασει, την ωρα που εκοβα αριστερα για να αποφυγω μια αγελαδα που ηταν ξαπλωμενη στην μεση του δρομου.
Η πραματεια μας καθε πρωι ηταν τακτοποιημενη μεσα στα σαμαρια και πραγματικα δεν ασχοληθηκα ουτε μια μερα μ' αυτο το θεμα. Οτι λερωνοταν, πλενονταν το ιδιο βραδυ.
H σημαντικοτερη βοηθεια ομως ηταν τα ρωσσικα που μιλουσε και μπορουσαμε να συνεννοηθουμε, ειδικα στα μπλοκα και στα συνορα.
Απο τα 6.500 χλμ. συνολικα του ταξιδιου, καθισε στη σελα τα 4.300 χλμ. Σταθηκε "παλικαρι", και ενα μεγαλο μερος της ομαλης καταληξης του ταξιδιου οφειλεται σ'αυτην.

Απο μ' ενα τον Κωστα, και την Λελα, σας ευχομαστε να πραγματοποιησετε ολα τα ταξιδιωτικα σας ονειρα, ειτε μονοι, ειτε με παρεα η ακομα και με το ετερον ημισυ σας!