Ηθελα απο καιρο να γραψω ορισμενες εντυπωσεις και πληροφοριες που μαζεψα απο προσωπικες εμπειριες και ερωτησεις με διαφορους Ταιλανδους οσον αφορα συνανθρωπους μας με "ειδικες ικανοτητες"...νομιζω πως για μενα ειναι η καταλληλη στιγμη να μοιραστω μαζι σας καποιες γνωσεις που απεκομισα... Η συντριπτική πλειοψηφία των ατόμων με Ε.Ι ζει σε αγροτικές περιοχές (2007 Survey on Health and Welfare National Statistics Office).Δυστυχως απ'οσα μπορω κι'εχω καταλαβει ως τωρα, είναι καθαρα ευθύνη της οικογένειας η φροντίδα κι η παροχή αμμεσων υπηρεσιων για άτομα με Ε.Ι με ωστοσο πολύ μικρή κρατική βοήθεια διαθέσιμη. Παραδοσιακά στην Ταϊλάνδη τα άτομα με αναπηρία θεωρουνται μη απασχολήσιμα (ανικανα προς εργασια) κι'αυτο ειναι συμπερασμα απο συζητησεις με Ταιλανδους απο διαφορες ταξεις και πνευματικου επιπεδου... αν και οι πιο νεοι με διαβεβαιωνουν πως αυτή η στάση αλλάζει. Ωστόσο, υπάρχουν ακόμα μερικές ευκαιρίες για άτομα με ειδικές ανάγκες να λάβουν καποια εκπαίδευση που απαιτείται για να γίνουν ανεξάρτητοι κατα το δυνατο. Αν και υπάρχουν πολλοί άνθρωποι πρόθυμοι να παρέχουν βοήθεια σε άτομα με Ε.Ι, δεν υπάρχει μεγάλη βοήθεια για την ενσωμάτωσή τους πλήρως στην κοινωνία της Ταϊλάνδης.
ΓΕΓΟΝΟΣ¨=ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΩ ΤΩΝ 2 ΕΚ.ΤΑΙΛΑΝΔΩΝ ΜΕ Ε.Ι ΔΗΛΑΔΗ ΕΝΑ ΠΛΗΘΥΣΜΙΑΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΑΝΩ ΤΟΥ 3%...
Οσον αφορα Ταξίδια & Μετακινήσεις για τους επισκεπτες της Ταιλανδης θεωρω γενικα πως δεν είναι ένα εύκολο μέρος για να επισκεφτει καποιο άτομ με μειωμένη κινητικότητα ή άλλες αναπηρίες. Τα μεγαλύτερα θέρετρα και τα τουριστικά αξιοθέατα παρέχουν διευκολύνσεις για άτομα με Ε.Ι, αλλά στις αγροτικές περιοχές, τα μέσα μαζικής μεταφοράς είναι περιορισμένα και συχνά απρόσιτα για τους χρήστες αναπηρικών αμαξιδίων κι'οχι μονο...Η μετακίνηση ακομα και γυρω απο μια μεγαλη πόλη μπορεί να είναι εξαιρετικά δύσκολη. Οι δρόμοι και τα πεζοδρόμια είναι άνισα και μονο μερικά κτίρια απ'οσο εχω παρατηρησει παρέχουν ράμπες και κιγκλιδώματα μ'ενισχύσεις για πρόσβαση. Τα σκυλιά-οδηγοί είναι σπάνια και δεν υπάρχουν ηχητικά σήματα για τυφλούς ( η τουλαχιστον εγω δεν εχω συναντησει...) όσον αφορά τη διέλευση της κυκλοφορίας.Οι συγκρισεις δυστυχως ειναι αναποφευκτες , κι'ακομα περισσοτερο για καποιον που εχει γυρισει την υδρογειο σα και μενα,και χωρις να ειμαι διολου επικριτικος το θεμα αυτων των ανθρωπων πιστευει μας κανει ολους μας ακομα πιο ευαισθητους...
Απ'οσο γνωριζω (απο την εγγλεζικια μπανκοκ ποστ)υπαρχει δεσμευση του δημαρχου της ΜΠΑΝΓΚΟΚ να καταστήσει τις δημόσιες μεταφορές πιο προσιτές και να φτιαξει καταλληλα πεζοδρομια...
Οσον αφορα τις δημόσιες συγκοινωνίες δεν είναι συνήθως εξοπλισμένες για να διευκολύνουν την πρόσβαση σε άτομα με Ε.Ι.Τα άτομα με ειδικές ανάγκες συνήθως αναγκάζονται να ταξιδέψουν μέσα από στις πόλεις με ταξί. Ωστόσο, είναι λίγοι οι οδηγοί ταξί που ειναι έμπειροι η ακομα κι'αν θελετε εκπαιδευμένοι στη βοήθεια ανθρωπων σε αναπηρική καρέκλα
Απ'οτι παρατηρουσα τις προαλλες στο Sky Train (BTS) οι σταθμοι στην Μπανγκόκ είναι σε δύο επίπεδα, με την έκδοση εισιτηρίων στο χαμηλότερο επίπεδο και τα τρένα στο πάνω, καθιστώντας την πρόσβαση δύσκολη για τους χρήστες αναπηρικών αμαξιδίων. Συγκεκριμενα επ'αυτου μου μετεφραζε η γυναικα μου συζητηση στη τηλεοραση ειδικων που ανεγνωριζαν οτι λίγοι από τους σταθμούς παρέχουν πρόσβαση σ'άτομα με Ε.Ι αν και παρεδεχονταν πως τα σχέδια είναι στα χέρια τους για κατασκευη ανελκυστήρων που οπως ειπαν προκειται να εγκατασταθουν σε διαφορους σταθμούς.
Προς το παρόν, οι προσβάσιμοι από αναπηρικά καροτσάκια σιδηροδρομικοι σταθμοι του ΒΤς ΕΙΝΑΙ:
Chong Nonsi, Krung Thon Buri, Wongwan Yai, Asoke, On Nut, Mo Chit και Σιάμ .οι σταθμοι Asoke και Mo Chit έχουν ανταλλαγή με τον υπόγειο σιδηρόδρομο MRT
Mo Chit που είναι κοντά στην αγορά Chatuchak
Στην υπόγεια Μπανγκόκ ( στο Μετρό) έιχαν απενεργοποιήσει την καλύτερη πρόσβαση αλλα όλοι οι σταθμοί λειτουργουσαν τους ανελκυστήρες,στα τρένα δεν υπάρχουν κλειδαριές για αναπηρικά καροτσάκια.
Ειναι προφανες πως δεν επαρκουν τα κεφαλαια η οι πρωτοβουλιες για τα άτομα με αναπηρία...
Αλλα για να μη τα παρουσιαζω ολα μαυρα εχω βρει επισης πως οι Ταϊλάνδεζοι με Ε.Ι έχουν δικαίωμα σε δωρεάν ιατρικές υπηρεσίες αποκατάστασης. Η κύρια πηγή βοήθειας σε άτομα με ειδικές ανάγκες στην Ταϊλάνδη είναι μέσω της κοινοτικής βάσης βοήθεια από Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, αλλά αυτη η βοηθεια είναι γενικά διαθέσιμη για Ταϊλάνδης υπηκόους μόνο.
Η κυβέρνηση της Ταϊλάνδης, μέσω του Εθνικού Γραφείου για την Ενδυνάμωση των Ατόμων με Αναπηρία, εισήγαγε επισης μια μηνιαία πληρωμή των 500 μπαχτ για κάθε καταχωρημένο Ταϊλάνδο άτομο με αναπηρία τον Απρίλιο του 2011. Το συστημα εφαρμόζεται μέσω του προαναφερθεντος γραφειου στη Μπανγκόκ αλλα και απο κατα τοπους επαρχιακά γραφεία.
Παιδεία για Παιδιά με Ε.Ι
Από νομική άποψη, όλα τα άτομα με αναπηρία δικαιούνται έως 12 χρονων δωρεάν, τη βασική εκπαίδευση. Ωστόσο, η συντριπτική πλειονότητα των σχολείων στην Ταϊλάνδη δεν λαμβανει μέριμνα για παιδιά με ειδικές ανάγκες. Ως αποτέλεσμα, ένα παιδί με αναπηρία θα παρακολουθήσει ένα ειδικό σχολείο το οποίο εξυπηρετεί μόνο τα παιδιά με παρόμοιες αναπηρίες.Δεν υπαρχουν πολλά σχολεία που εξυπηρετούν παιδιά με Ε,Ι με αποτέλεσμα να μην είναι πάντα εύκολο για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες να πάρουν μια σωστη εκπαίδευση...
