Ταϋλάνδη ένα ταξίδι που κρατάει χρόνια

[kosa]

Σέβομαι  πάρα πολύ τις σοφίες του   λαού  μας  υπάρχει όμως  μια  που στην περίπτωση μου δεν γινόταν και τόσο  πιστευτή.
Λέει ο λαός μας  "η τρέλα δεν πάει στα βουνά". Αλίμονο όμως,  η δίκη μου τρέλα τις τελευταίες μέρες γυρνούσε από βουνοκορφή σε βουνοκορφή. 
 Αυτήν  ήταν άλλωστε   και η παρατήρηση και το περιπαιχτικό σχόλιο ενός  φίλου, όταν γύρισα μετά το  ταξίδι αυτό στο  γραφείο.

Χάθηκαν οι παραλίες,   οι πόλεις  χάθηκαν,  όλα αυτά που  μας έδειξες  στο προηγούμενο ταξίδι,   τρελάθηκες  και πήρες τα  βουνά τι έψαχνες,  τον Ταρζάν η την τσίτα;

Μάλλον εμένα, τον εαυτό μου,αλλά πως να του το εξηγήσω.

[Viperalus]

Σέβομαι  πάρα πολύ τις σοφίες του   λαού  μας  υπάρχει όμως  μια  που στην περίπτωση μου δεν γινόταν και τόσο  πιστευτή.
Λέει ο λαός μας  "η τρέλα δεν πάει στα βουνά". Αλίμονο όμως,  η δίκη μου τρέλα τις τελευταίες μέρες γυρνούσε από βουνοκορφή σε βουνοκορφή. 
 Αυτήν  ήταν άλλωστε   και η παρατήρηση και το περιπαιχτικό σχόλιο ενός  φίλου, όταν γύρισα μετά το  ταξίδι αυτό στο  γραφείο.

Χάθηκαν οι παραλίες,   οι πόλεις  χάθηκαν,  όλα αυτά που  μας έδειξες  στο προηγούμενο ταξίδι,   τρελάθηκες  και πήρες τα  βουνά τι έψαχνες,  τον Ταρζάν η την τσίτα;

Μάλλον εμένα, τον εαυτό μου,αλλά πως να του το εξηγήσω.

Κάθε βουνό και πόλος δύναμης. Ίσως το ελληνικό ρητό να έχει κάποια βάση, από την άποψη ότι, μας «αλλάζει» τόσο πολύ η επαφή με τη φύση που γίνεται μια σχεδόν μυστικιστική εμπειρία, ένα είδος «τρέλας», αφού σίγουρα --όπως και στην περίπτωσή σου-- οι υπόλοιποι άνθρωποι που δεν βρίσκονται εκεί σε εκείνη τη δόνηση, δεν μπορούν να το βιώσουν.
Σε καταλαβαίνω απολύτως, σου εύχομαι να σε βρουν κι άλλες πολλές τέτοιες «τρέλες».

[kosa]

Μια  μέρα μόνο φυσικά δεν φτάνει,  άλλωστε  το πρόγραμμα  που μας προτάθηκε από το εκεί  γραφείο του πάρκου ήταν, 3ημερη  παραμονή   με  2  νύχτες διανυκτέρευση εκεί,  πράγμα που δεν ήταν   εφικτό.
 Τόσο  η  εργασία της  συνοδού μου,  αλλά και η  μέρες της  παραμονής μου εδώ που έφταναν στο τέλος τους   δεν   το επέτρεπαν.
  Τρομερή εντύπωση  μου έκαναν   εκεί τόσο  η  εναλλαγή των τοπίων,  η ποικιλία των χρωμάτων, το συνεχή παρακολούθηση των πιθήκων, που  παρ όλη την άγρια κατάσταση  δεν έπαυαν  ούτε στιγμή  να μας ακολουθούν έστω  και  από απόσταση.
 Κάποια  κοπάδια ελεφάντων  τα   είδαμε από  μακρυά  αλλά και κάποια  μεμονωμένα  ζώα  τα οποία  ήταν αποτραβηγμένα   στα  σκιερά  μέρη του πάρκου.



 Ανάμεσα  στη πληθώρα  των λουλουδιών διέκρινα  κάποια  είδη που  καλλιεργούνται στην χώρα μας, μεταφερμένα  πιθανόν από εκείνα τα μέρη, μόνο  που υπάρχει μια μικρή  διαφορά σε  εμάς φυτά γλάστρας,  εκεί σε μορφή δέντρων  με ποικιλία χρωμάτων .

Ένα από αυτά η Impatiens balsamina, λεγόμενη Έρωτας στη πατρίδα μας ένα από τα αγαπημένα λουλούδια της  μητέρας μου.



 Η  διαδρομή  μέσα στο πάρκο   πανέμορφη  τόσο  αυτή  που  το αυτοκίνητο ακολουθούσε  όσο  και τα μικρά μονοπάτια  που έπρεπε  να  ακολουθήσουμε   περπατώντας  για να   θαυμάσουμε κάποια  κομμάτια του πάρκου   που δεν ήταν  προσβάσιμα  από το αυτοκίνητο.
 Η τετρακίνηση  στο αυτοκίνητο  είναι επιβεβλημένη μια και η  διαδρομή  έχει τις δυσκολίες της.

Ο  οδηγός μας αποδείχτηκε  τρομερά πολύτιμος   με μεγάλη διάθεση  να μας  δείξει όσο  περισσότερα  μπορούσε  μέσα στον χρόνο  που διαθέταμε.
 Το SomTam  αλλά και  το Pad Thai που  φάγαμε   μέσα  το παρατηρητήριο  στο “Μπαλκόνι του ουρανού”  όπως  λεγόταν το σημείο λόγω της  καταπληκτικής  θέας  στο σημείο αυτό   χαζεύοντας   πανέμορφες κοιλάδες  τεράστιους  ορυζώνες  πανέμορφα  ποτάμια  που  φτάνουν ως την άκρη του  ορίζοντα  μπροστά σου.



 Η τροπική  χλωρίδα και πανίδα στο μεγαλείο της  όσο  και εάν την είχα απολαύσει  τόσο στο προηγούμενο αλλά και  σε  αυτό το ταξίδι μου εδώ πραγματικά  ήταν το κάτι   το διαφορετικό.  Πρωτόγνωρο  τουλάχιστον για μένα.

 Όταν   ο  ήλιος άρχισε να  κατηφορίζει δημιουργώντας  ένα  πανέμορφο  πινάκα  ζωγραφικής  αρχίσαμε σιγά σιγά  να  κατηφορίζουμε  προς την πύλη του πάρκου  συνοδευόμενοι από μια  βροχή που δεν άργησε  να αρχίσει.



 Κουρασμένοι  μα πραγματικά  ευτυχισμένοι  φτάσαμε  κοντά  στην ώρα του  δείπνου  στην Nong Bua   ήταν από τις ελάχιστες   νύχτες που ακόμα   και το δείπνο θα ήθελα  να το έχω αποφύγει λόγω κούρασης  άλλα το στομάχι μου δεν συμφωνούσε μαζί μου.
 Όταν ανεβήκαμε στο δωμάτιο  η βροχή είχε   εξελιχθεί σε μια   μεγάλη μπόρα και  τακτικά  το παράθυρο  φωτιζόταν   από την ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα του ουρανού.  Ο  ύπνος  ήρθε γρήγορα να μας σκεπάσει με τα φτερά του Μορφέα

[Viperalus]

καταπληκτική παρουσίαση αγαπητέ! Με έκανε να θέλω να βρεθώ και να περιηγηθώ σε όλα αυτά που περιέγραψες. Επισκέφθηκα και το ιστολόγιό σου και διάβασα την εισαγωγή. Πολύ καλά τα λες αλλά δεν είναι όλοι έτσι. Υπάρχουν τάσεις βεβαίως οι οποίες φτάνουν στο σημείο να χαρακτηρίσουν ολόκληρους λαούς (π.χ. οι Τούρκοι πιο άγριοι από τους Έλληνες κ.λ.π.) αλλά πιστεύω πώς σε κάθε μέρος της Γης συναντά κανείς όλους τους τύπους και χαρακτήρες ανθρώπων. Αυτό που έχει να κάνει κάποιος είναι να επιλέξει ποιους θα έχει δίπλα του. Π.χ. για το παράδειγμα που ανέφερα με τους Τούρκους, γνώρισα μια Τουρκάλα εδώ στη Χάγη η οποία είναι ένα απίστευτα αιθέριο πλάσμα με τόσες πολλές ευαισθησίες που αυτομάτως χτύπησε καμπανάκι και σε περίπτωση που τελικώς ενδώσει στην πολιορκία μου πραγματικά θα ήθελα να ζούσα για μια ζωή με αυτό το νεραϊδένιο πλάσμα! Όλα είναι θέμα επιλογών και δεν θα πρέπει να κάνουμε εκπτώσεις ως προς αυτό, το ταξίδι της πνευματικής ανέλιξής μας καθορίζει αυτή μας την πορεία.

Σχετικά με τη νοοτροπία τώρα των κατοίκων και τουριστών ως επί τω πλείστον, παρακολουθώντας κάποια βίντεο από τον επιθετικό τρόπο που οδηγούν, από τον τρόπο που φέρονται στα ζώα (π.χ. οι βασανισμοί των ελεφάντων), αλλά και από το επίπεδο της πλειονότητας των τουριστών, μου άφησε όλο αυτό λοιπόν μια αίσθηση "φτώχειας" και ολίγον τι καφρίλας. Όπως έγραψα και πιο πάνω, δεν βάζω σε τίποτα όλους στο ίδιο καζάνι, δεν είναι όλοι ίδιοι και ούτε υπάρχουν γενικεύσεις, απλώς έχω την αίσθηση πως ίσως υπάρχουν κάποιες τάσεις.. ως προς αυτά που ανέφερα και θα ήθελα αν μπορούσες να έκανες μια τοποθέτηση γι' αυτό.

Απ' ότι κατάλαβα επισκέφθηκες αρκετές φορές την Ταϊλάνδη και φαίνεσαι άτομο πεπαιδευμένο, οπότε η άποψή σου έχει ιδιαίτερη βαρύτητα για μένα.

[kosa]

   Τα  50  χιλιόμετρα που χωρίζουν  την Nong Bua   από το Loei  μόνο  εύκολα δεν ήταν.
 Σκεπασμένα  μέσα  στην πρωινή ομίχλη, με  μια  βροχή που  δεν έλεγε να σταματήσει.  
  Σε  ένα δρόμο ιδιαίτερα στενό,  που προσπαθεί να σκαρφαλώσει και  να ακολουθήσει της ανωμαλίες του εδάφους.
 Μέσα από πλαγιές κοιλάδες, μικρούς παραποτάμους, προσφέροντας  όπου φυσικά  μπορούσαμε να δούμε λόγο της ομίχλης  υπέροχα τοπία.  

 



Αλλά  ελάχιστη ασφάλεια  ζητώντας συνεχώς   την προσοχή του οδηγού,  μιας και πέρα από τις  δυσκολίες του δρόμου  οι  Ταϊλανδοί  δεν  χαρακτηρίζονται και οι καλύτεροι οδηγοί.

 Η  ίδια η πόλη  του Loei όπου έγινε η στάση   για τον πρωινό  καφέ, δεν  με ενθουσίασε   κάπως αλλιώς  φανταζόμουν την πρωτεύουσα της περιοχής μετά  από τα υπέροχα τοπία  που μου είχε προσφέρει . Χτισμένη στις όχθες του ομώνυμου  ποταμού  που  τροφοδοτεί με τα νερά του  τον ποταμό  Μεκόνγκ, μια σχετικά  ήπια  κωμόπολη  με κάποια  μικρά  καφέ και εστιατόρια κατά μήκος  της  όχθης του ποταμού  να  ζει κυρίως  από την αγροτική  καλλιέργεια.


 Η  στάση στην πόλη  κράτησε λίγο    μόνο  για   τον πρωινό καφέ και  το ανεφοδιασμό σε  βενζίνη  άλλωστε ο προορισμός  μας  ήταν 60  χιλιόμετρα μακρυά ανάμεσα στην  περιοχή  του   Loei και  της Nong Bua Lam Phu .

Ποιο συγκεκριμένα  το  σπήλαιο  του Erawan.

  Ακολουθώντας παράλληλα την κοίτη του ποταμού αντίθετα στο ρεύμα του,  ανάμεσα από μικρά  χωριά   με ένα  ήλιο που  άρχισε να ξεπροβάλει  μέσα από τα σύννεφα, παίζοντας  μαζί τους κρυφτό,  με την   βροχή  να αρχίζει να κοπάζει, κατευθυνθήκαμε προς  το  Erawan.



Η  διαδρομή ποιο βατή, ποιο ευχάριστη.
Σε αυτό συνετέλεσε  τόσο  οι  καλύτερη ποιότητα του δρόμου, αλλά και η ανάλλαγη των τοπίων,  με τεράστιους ορυζώνες σε πολλά επίπεδα,   η πληθώρα  των διάφορων φυτωρίων με κάθε λογής λουλούδια,  αλλά και η παρουσία σε κάποιο  σημείο της  διαδρομής   εκατοντάδων Μπάφαλο  και αγελάδων .
Το μόνο κακό δεν διασχίζουν τον δρόμο  μέσα από της “διαβάσεις  πεζών” ξεπροβάλλουν  οπουδήποτε  φανταστείς και   φυσικά έχουν προτεραιότητα.



 Μια μικρή στάση έγινε  στην περιοχή  της Pak Puan   για  να   θαυμάσουμε στη  λίμνη της περιοχής, τα  χιλιάδες  υδρόβια πουλιά  που  με το πέταγμα  και τα χρώματα τους προσέφεραν ένα  πανέμορφο θέαμα.










 Υπάρχει,   όπως   σε επόμενο μου ταξίδι είδα,  και ποιο σύντομη διαδρομή   αλλά  αυτή που διασχίζαμε σήμερα   χαρακτηριζόταν  από την  ομορφιά του τοπίου και για αυτό επιλέχθηκε.

 Το σπήλαιο του  Erawan  βρίσκεται στην μέση ενός   λόφου  κοντά στην πόλη Na Wang.



  Δεν  ξέρω εάν αυτό που πραγματικά σου κόβει την  ανάσα  είναι η θέα από την είσοδο του  σπηλαίου  η  τα  600+  σκαλοπάτια που χρειάζεται  να ανέβεις  για να φτάσεις  εκεί.



 Η δοκιμασία δεν συνίσταται και τόσο σε αυτούς που δεν διαθέτουν την απαιτούμενη αντοχή.
 Το σπήλαιο  σταμάτα σε  βάθος 35-40  μέτρων  με  αρκετά μεγάλους  χώρους σε δυο επίπεδα.  Διάσπαρτο με  σταλαγμίτες και σταλακτίτες, πολλών σχημάτων και  χρωμάτων  αποτελεί ένα από τους τόπους λατρείας  με ένα  μεγάλο  άγαλμα του βούδα στην είσοδο του .









 Η ανάβαση   ήταν πραγματικά δύσκολη, δυσκολότερη αποδείχθηκε η  κατάβαση που σε συνδυασμό με τα βρεγμένα σκαλοπάτια, το απότομο του εδάφους,  έχριζε  μεγάλης προσοχής. Ευτυχώς  σε πολλά σημεία,  τόσο  και κατά την ανάβαση άλλα και την  κατάβαση, υπήρχαν σημεία ξεκούρασης , αλλιώς ακόμα  κάπου εκεί θα ήμασταν. Βλέπετε  το τσιγάρο  είναι, ήταν και θα είναι κακός σύμβουλος
 Σε ένα πολύ όμορφο εστιατόριο στου πρόποδες του  λόφου σταματήσαμε για φαγητό  ή   η τέχνη της  μαγείρισσας   προσπερνούσε τα  αναμενόμενα,  ή  η κούραση και η εξάντληση  έκαναν το  οτιδήποτε  να  μοιάζει  καταπληκτικό.  Οι γνώμες διίστανται

[kosa]

 Η  επιστροφή  στην  Udon    ήταν κουραστική.
 Η ομορφιά του  τοπίου  χάθηκε  μέσα στις σταγόνες  μιας καταρρακτώδους  βροχής.
 Ήταν βράδυ πιά όταν  γυρίσαμε στην Udon .
 Αν θυμάμαι καλά  έμεινα   3-4 ήμερες ακόμη εκεί.  
 
 Αυτές  οι ήμερες αναλώθηκαν  σε  μικρές   απογευματινές   εξορμήσεις σε  κοντινά  μέρη    σε μια  από  αυτές  ήταν  η πρώτη φορά  που αντίκρισα την  λίμνη με τα νούφαρα   κοντά Sakon Nakhon.
 
 Για  την πόλη  και τις γύρω  κοντινές   περιοχές  θα  τα πούμε αργότερα, μιας  και  το ενδιαφέρον μου  για την περιοχή  και “ ΌΧΙ ” μόνο, δεν σταμάτησε εδώ.
 Συνέχισε  να  με παρασέρνει  για μεγάλο χρονικό διάστημα εκεί.

Sakon Nakhon

 





Μια πόλη  με τις περισσότερες  καθολικές εκκλησίες   που έχω δει στην χώρα.















 Φυσικά σε   ένα τέτοιο περιβάλλον, εν  μέσω 3 διαφορετικών θεών στο διάβα μου (  μεσολαβούν τρεις θεοί μέχρι να φτάσεις εκεί κάτω τα είπαμε αυτά)..
 Δεν το κατάλαβα πως τα κατάφερε ο φτερωτός  υιός της Αφροδίτης αλλά με λάβωσε.
 Να είχε τρυπώσει σε  κάποια από τις αποσκευές μου;
 Δεν είχα τα είπαμε αυτά, έμειναν στην Αθήνα.
 Δεν προλάβαινε η μητέρα   να τα ετοιμάσει.
 
 Το πιθανότερο  να  γαντζώθηκε  στο φτερό τις Thai Airways  πρίν αυτή απογειωθεί.
 Πάντως το θαύμα του το έκανε.

 Η ολιγοήμερη επιστροφή στην Μπανγκόκ  πριν τον μακρύ δρόμο του γυρισμού.  
 Μου έδωσε την ευκαιρία  να δω  την πόλη αυτή με μια άλλη ματιά.  
 Πολύ διαφορετική από τις προηγούμενες επισκέψεις μου εδώ, που  οι περισσότερες είχαν  γίνει στα πλαίσια κάποιου άλλου  προορισμού.
 
 Σε αυτές τις  λίγες  μέρες  των διακοπών, είχα αποκτήσει δυο πράγματα που ήταν δύσκολο να κρυφτούν.
 Φαίνονταν από μακρυά.

 Άλλωστε  είναι γνωστή  η  ελληνική  παροιμία :
 Ο  Βήχας  κι ο Έρωτας δεν κρύβονται.
 Εγώ έπασχα  και από τα  δύο.

  Για τον Έρωτα τα είπαμε.

 Ο Βήχας;
 Ας  είναι καλά τόσο η βροχή  που μας συντρόφευε,  όσο και το αιρκοντίσιον του  αυτοκινήτου.  
 Το  μόνο που τότε, αλλά και  σήμερα αναρωτιέμαι είναι.  
 Εάν  ο βραδινός  πυρετός  που  ξαφνικά ανέβηκε  και με ανάγκασε  να επισκεφτώ τα   εξωτερικά  ιατρεία του νοσοκομείου.

 Οφειλόταν στον Βήχα η τον Έρωτα;

 Τέλος   καλό όλα  καλά.
 Τα φιλιά η τα φάρμακα έκαναν την δουλειά τους.

[Viperalus]

Όμορφες φωτογραφίες kosa, να είσαι καλά που τις μοιράστηκες. Όμορφο μέρος ελπίζω κάποια στιγμή να μπορέσω να επισκεφθώ επιτέλους την Ταϊλάνδη.
Α... και περαστικά (για τον βήχα λέω) χεχε!

[kosa]

 Με δυο  διαφορετικές  λέξεις  μπορεί να περιγράψει  κανείς την πρωτεύουσα της  χώρας 

       Μαγική η Τραγική.

 Η πόλη είναι σαν το ποτήρι μισοάδειο η μισογεμάτο.
 Αναλόγως   το Πρίσμα   που  ο  καθένας την   βλέπει.

 Στα μάτια  όμως ενός ερωτευμένου  φροντίζει να σου χαρίζει   στιγμές μαγείας.





 
Αν φυσικά  κάποιος  φροντίσει   να αποφύγει  τις  λεγόμενες τουριστικές περιοχές 

 Εκεί   σε αυτές τις περιοχές  πολλά  θυμίζουν την ελληνική μυθολογία.
 Χιλιάδες  η σειρήνες  έτοιμες  να σε  μαγέψουν.















 Πολλές, σαν την λερναία  ύδρα, έτοιμες  να σε  “Κατασπαράξουν “. 
 Όποιο  κεφάλι  και να κόψεις  μυριάδες  θα πεταχτούν.
 Θέλει μεγάλη προσοχή, ο λωτός είναι ένα από τα φυτά που φύονται εκεί  και οι καρποί του  μυριάδες  εύκολο  σε κάνουν να  ξεχνάς σαν το κρασί της λησμονιάς.
 Μετά, δεν έχει δρόμο επιστροφής  και εάν τον βρεις,  κάτι  από εσένα θα έχεις αφήσει πίσω.

 Πολλοί  Οδησσέες ξέχασαν  εκεί την Ιθάκη.
 Πάνε άλλωστε χρόνια  που  ξεστήθηκε εδώ στην χώρα μας  ο τελευταίος Αργαλειός, το πολύ πολύ  η Πηνελόπη να  περιμένει στο καφέ με τις φίλες  της

 Αλλά αυτά είναι για άλλους,  εμείς δηλώσαμε ερωτευμένοι.
 Μακρυά λοιπόν από  αυτές  τις  περιοχές αποφασίσαμε  να  μείνουμε αυτές τις  λίγες  μέρες. 

[kosa]

Μπανγκόκ

 H αλλιώς Krung Thep  που σημαίνει "Πόλη των Αγγέλων".
 Μην διακρίνω  πονηρά  χαμόγελα!!
 Άλλωστε   κατά την  θρησκευτική μας  θεωρία  και οι δαίμονες πλανεμένοι άγγελοι είναι.
 Πολλές φορές σε επόμενα ταξίδια μου, άκουσα την χαρακτηριστική φράση από συνοδοιπόρους:
 Πίσω μου σε έχω Σατανά.



 Ένα μικρό λιμάνι  η περισσότερο,   ένας τελωνειακός σταθμός  μέχρι το 1782,  όταν    ο βασιλιάς Ράμα ο πρώτος αποφάσισε να  μεταφέρει  εδώ την πρωτεύουσα του, μετά την καταστροφή  της Αγιούταγια  από τους  Βιρμανούς.  
 Οκτώ  εκατομμύρια  κάτοικοι, που φτάνουν τα 14 εκατομμύρια με τα  προάστια της.
 Γεμάτη ναούς, υπέροχα  εμπορικά κέντρα,  φτωχικές κατοικίες,  ανάμεσα σε πολυώροφους  ουρανοξύστες  και μεγάλα πάρκα.
 Την ημέρα γεμάτη κόσμο  που παράγει με τον κόπο της εργασίας του  ένα  σημαντικό τμήμα του Α.Ε.Π.  








Όταν όμως το σκοτάδι έρχεται να σκεπάσει το φως  της ημέρας,  ένας άλλος  κόσμος έρχεται  να το συμπληρώσει.










  
 Δυο κόσμοι που ζουν μαζί, ίδιοι αλλά  διαφορετικοί, μακρυά ο ένας από τον άλλο σαν να μην θέλουν να συναντηθούν ποτέ.

 Αλλά ακόμα και την ημέρα οι διαφορές είναι ευδιάκριτες  μεταξύ των ανθρώπων από τους ουρανοξύστες της Σιλόμ,  στις  φτωχογειτονιές   ανάμεσα στα κανάλια,  από τα ακριβά εστιατόρια,  μέχρι του πλανόδιους με τις υπαίθριες κουζίνες.
 Μια  πλειάδα γεύσεων και αντιθέσεων.
 Μια πόλη που απλώνεται σε  μεγάλο μήκος και πλάτος γύρω από τις  όχθες του ποταμού Chao Phraya πριν αυτός καταλήξει στον κόλπο της Ταϋλάνδης.
 Ένας  μεγάλος υδάτινος δρόμος  τότε αλλά και τώρα στο διάβα καταμήκος  της πόλης.

 Προορισμός μας  η περιοχή γύρω από το Μνημείο   της  Νίκης (Victory Monument)




 Επιλογή  καθόλου τυχαία μιας  και εκεί  είναι  ίσως  ο μεγαλύτερος  κυκλοφοριακός  κόμβος της πόλης   με εύκολη  πρόσβαση τόσο προς  το κέντρο όσο  και την περιφέρεια.

 Τα περισσότερα από τα αξιοθέατα της  πόλης είναι πλησίον του ποταμού  έτσι πριν τα επισκεφτούμε  θελήσαμε να τα  δούμε από την πλευρά του ποταμού.
 Μπήκαμε λοιπόν από την αποβάθρα 16  και ακολουθήσαμε  το ρεύμα του  ποταμού  μέχρι την αποβάθρα   πλησίον του σταθμού Sathorn  .

[kosa]

Από τον   σταθμό Sathorn – Saphan Taksin






κατευθυνθήκαμε    με  το BTS προς  τον σταθμό  Siam.











Μία από  τις ποιό  εμπορικές περιοχές  με  τεράστια  mall όπου ο καθένας  μπορεί να κορέσει τις  καταναλωτικές  του  ανάγκες  και να καταθέσει  τον οβολό του στα πλαίσια  των δυνατοτήτων του .  

















Βασικά  η σκέψη μου  ήταν   να   αγοράσω  κάποια αναμνηστικά και δώρα  για τους  φίλους  έχοντας  και κάποιες  παραγγελίες της  μητέρας.
Πράγμα που  φυσικά εκείνη την ημέρα δεν έγινε μιας και οι αντιρρήσεις της συνοδού μου   με απέτρεψαν  για την επόμενη ημέρα σε  μια άλλη  περιοχή.
  Αρκεστήκαμε σε   καφέ  φαγητό αλλά  και   μια τεράστια  βόλτα   στην γύρω περιοχή.








 Η  περιοχή αυτή θεωρείται  από τις πλέον   πολυπληθείς  κατά τη διάρκεια της  ημέρας  μιας   και αποτελεί  ένα κομμάτι του λεγόμενου  εμπορικού και οικονομικού  κέντρου της  πόλης  φυσικά εμπορικές  και οικονομικές δραστηριότητες  υπάρχουν σε  πάμπολα σημεία της  πόλης .
 Όπως  την άλλη ημέρα  διαπίστωσα σε οικονομικότερο επίπεδο αναλόγως και  το βαλάντιο του  καθενός.
  Πλησίον του σταθμού   το SIAM PARAGON το ΜΒΚ  CENTRAL WORLD και άλλα.


























 
Όρεξη για περπάτημα να έχεις.
Να  ξεφύγεις λίγο από τους κεντρικούς δρόμους  και  θα ανακαλύψεις  πολλές  γωνίες αυτής της  πόλης  που πραγματικά  θα σε εκπλήξουν ευχάριστα  η  ακόμη και δυσάρεστα.
Είπαμε η πόλη διατηρεί τις αντιθέσεις της   και  πολλές φορές σε υπέρτατο βαθμό.

[kosa]

Περιπλανηθήκαμε  για αρκετές  ώρες σε αυτήν την πλευρά της  πόλης.  
Ήταν άλλωστε από τις λίγες  φορές που ήμασταν  τελείως  μόνοι.  
Ήταν  μια  ευκαιρία   πέρα  από να γνωρίσουμε  κομμάτια της πόλης,  να γνωριστούμε και εμείς  καλύτερα.
Ήθελε  να  μου δείξει κάθε  τι όσον αφορά τον τρόπο ζωής,  να μου εξηγήσει  την κουλτούρα,  τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων σε αυτήν την πλευρά του πλανήτη.  

Δεν παραλείψαμε  να  επισκεφτούμε  πάρα πολλούς ναούς, μνημεία,  η  πάρκα.
Κάτι  που  κάθε  γειτονιά της  Μπανγκόκ έχει  σε  μεγάλο βαθμό.







Η ζέστη είχα αρχίσει να  υποχωρεί.
Βρισκόμαστε  πιά  στην περίοδο των βρόχων για την πόλη,  αλλά  από τύχη δεν στάθηκαν  τις ημέρες εκείνες  εμπόδιο στα  οποιαδήποτε σχέδια  μας.
Η  πόλη  μπορεί να σου προσφέρει οτιδήποτε επιθυμείς  η χρειάζεσαι.
Απλώς  το μόνο που χρειάζεσαι  να  ξέρεις  που  πρέπει να πας  για  να  το αναζητήσεις.
Λόγο του μεγάλου μήκος  του εναέριου, αλλά και του υπόγειου δικτύου του εκεί μετρό,   της  παραποτάμιας συγκοινωνίας,  οι μετακινήσεις  είναι αρκετά εύκολες.
Φυσικά  το τράφικ  πολλές φορές στους δρόμους ιδιαίτερα  τις βροχερές  μέρες  κάνει τη οδήγηση αφόρητη  και δεν προτείνεται.




Πέρα  από τον τρόπο  οδήγησης,  που βρίσκεται  στην αντίθετη πλευρά τόσο από θέση οδήγησης  η κίνησης, από αυτές  που έχουμε συνηθίσει.


Τόσο κοντά  στα  μεγάλα αυτά  πολυκαταστήματα   φτωχικές  γειτονίες στις  όχθες των καναλιών   χρησιμοποιώντας  αυτές  τις   μικρές  βάρκες  ακόμη σαν ένα μέρος  από τις μετακινήσεις τους.
Η φτώχεια και ο πλούτος  τόσο κοντά  αλλά τόσο μακρυά.


 Η επιστροφή   πολύ εύκολη  από τον σταθμό  Siam  με το  BTS στον  σταθμό Victory monument  η  απόσταση είναι αρκετά  μικρή.









 Δειπνήσαμε σε ένα πανέμορφο  εστιατόριο  στην πίσω πλευρά του πάρκου   κοντά  στο  mall   και κάναμε   βόλτα στο    τοπικό  “Night market”.
















Χιλιάδες  άνθρωποι είτε  δειπνούσαν είτε  ψώνιζαν στην  υπαίθρια αυτήν αγορά  οι τιμές  αποτελούσαν μεγάλη έκπληξη στα  μάτια ενός  Ευρωπαίου.
 Η κρίση στην χώρα μας  τότε δεν είχε έρθει.  
Έτσι βλέπεται    είχαμε  τη πολυτέλεια  να πληρώνουμε  έστω και με δανεικά από ότι φάνηκε τις τιμές  που  καθόριζαν  εδώ  οι    καταστηματάρχες.  
Άλλωστε ακόμα και σήμερα  υπό κρίση  οι τιμές μένουν σταθερές   είτε αν μειώθηκαν    το έπραξαν αυτό  στο ελάχιστο σε αντιδιαστολή  με την μείωση μισθών και συντάξεων.
Βλέποντας  εκεί  λοιπόν  εμπορεύματα  να πωλούνται σε πραγματικά εξευτελιστικές τιμές σε σχέση  με  την χώρα μας χωρίς μάλιστα  το ανάλογο  παζάρεμα.
 Στο οποίο  από  ότι αποδείχθηκε  η συνοδός  μου    ήταν ασυναγώνιστη.
 
Την επόμενη  ημέρα   είχαμε   σχεδιάσει να  επισκεφθούμε  την περιοχή Pratunam και το    Chatuchak.

[kosa]

Το να επισκεφτείς  το Chatuchak είναι  πάρα πολύ εύκολο.
 Ιδιαίτερα  εάν βρίσκεσαι   κοντά σε οποιοδήποτε σταθμό BTS  η  MTR.  


Με το   BTS   κατευθυνθείτε   στο  σταθμό Mo Chit .









Ενώ με  το μετρό στον σταθμό Chatuchak Park .





Από  εκεί διασχίζεται  ένα  πανέμορφο  πάρκο  και σε 5 λεπτά  θα βρεθείτε στη μεγαλύτερη  ίσως  αγορά  της  Μπανγκόκ.










  
Τις  καθημερινές     δεν είναι ανοικτά τα περισσότερα    καταστήματα  η αγορά   κινείται επί το πλείστον το Σαββατοκύριακο άλλωστε  για αυτό είναι   περισσότερο γνωστή  στους  ντόπιους   σαν Weekend Bazaar.
   Εδώ θα  βρείτε   πλειάδα προϊόντων   από  είδη ρουχισμού    αντικείμενα η έπιπλα  για το σπίτι  φυτά  κατοικίδια   αντίκες  δώρα    αναμνηστικά και ότι άλλο μπορεί να  βάλει ο νους σας.











 Mόνο που  χρειάζεται άνετα ρούχα  παπούτσια  και πολύ περπάτημα. Οι τιμές  κατά πολύ  μικρότερες από  ότι είχαμε δει στα περισσότερα  καταστήματα στο κέντρο της  πόλης   και με  το αντίστοιχο παζάρι εκ μέρους  της  συντρόφου μου  χαμήλωναν κατά πολύ περισσότερο.
Η ποικιλία σε όλα τα είδη τόσο μεγάλη   που  χρειάζεται αρκετός κόπος  και χρόνος  για  να διαλέξεις αυτό που  τελικά  θα αγοράσεις.
Υπάρχουν πολλά εστιατόρια μέσα στη αγορά η  γύρω από το πάρκο     για  να  γευματίσεις  αλλά και να δροσιστείς.






Σε  ένα από αυτά   κοντά στο πάρκο αποφασίσαμε  να  δοκιμάσουμε  κάποιο από τα τοπικά πιάτα τα οποία  πραγματικά  ήταν εξαίσια.
Αφού   αγοράσαμε  ότι πιστεύαμε  ότι   ήταν  ικανό  να  ικανοποιήσει  τους φίλους  κατά την επιστροφή μου στην Ελλάδα.
Αλλά  και   ήταν δυνατόν να το μεταφέρουμε  τόσο τώρα αλλά  και στο αεροπλάνο της  επιστροφής.
Πήραμε  με τον ίδιο τρόπο  τον δρόμο της επιστροφής  προς  το ξενοδοχείο.
Άλλωστε    το απόγευμα  είχαμε αποφασίσει  να επισκεφτούμε  την περιοχή του Pratunam.

[kosa]

[kosa]

Η εμπορική   πλευρά  του  Pratunam   απευθύνετε περισσότερο σε αυτούς  που  ενδιαφέρονται  για την  χονδρική η λιανική αγορά    περισσότερο  ειδών ένδυσης  και αξεσουάρ.



  Βρίσκεται σχετικά  κοντά  στο  κέντρο της  πόλης    και είναι εύκολη η  πρόσβαση εκεί .
 Οι τιμές αρκετά φτηνές  αν  και εμείς  περισσότερο  μια αναγνωριστική  επίσκεψη κάναμε,  μιας  και  ότι  ενδιαφερόμασταν το είχαμε αγοράσει το πρωί  από το  Chatuchak       .
 
Κινηθήκαμε λοιπόν  στα περισσότερα σημεία εκεί,   βλέποντας από  παραδοσιακά  φορέματα που χρησιμοποιούνται στις  εκεί  γαμήλιες  τελετές, έως  και τα   τελευταία  μοντέλα  εταιριών  που  λανσάρονται στην χώρα  μας στις τριπλάσιες  η ακόμη  και πολλαπλάσιες τιμές.









Μαϊμού  η  όχι; 
Δεν  είμαι ειδήμων.
 Πάντως στο  πάγκο με τις  μπανάνες  λίγο  ποιο κάτω κανένα δεν πλησίασε .
Είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα  επίσκεψη,  την οποία κάνει  πολύ ποιο ενδιαφέρουσα  το μεγάλο πλήθος, που έρχεται όπως μου εξήγησε η  σύντροφος  μου από όλη την χώρα  να  ψωνίσει  για τα καταστήματα  του και όχι μόνο.   
 Εκτός από ενδύματα υπάρχουν ρολόγια, τσάντες,  παπούτσια, μπιζού, είδη  για το σπίτι. 

 


Ότι  μπορεί κάποιος να φανταστεί  αλλά πολλές φορές  κάποια ξεπερνούν ακόμη και την φαντασία.
 
Η  διαδρομή  ήταν σχετικά μικρή από το Victory Monument, αλλά  το ίδιο σύντομη  όταν αποφασίσαμε  να  επιστρέψουμε  όχι όμως στο ξενοδοχείο αλλά  στο κέντρο
 Είχα  κρυφά προγραμματίσει  μια βραδινή  έξοδο  ερήμην της συντρόφου μου
 Από  εκεί με ταξί  κατευθυνθήκαμε  προς το RIVER CITY.

[kosa]

Chao Phraya Princess Cruise

RIVER CITY PIER1

Από εκεί ξεκινάει ένα από τα "πλοία της αγάπης",  όπως ειρωνικά  η χαριτολογώντας  τα αποκαλούν  οι Ταϊλανδοί.
Μία  περίπου 2ωρη   κρουαζιέρα  μετά φαγητού,  μουσικής  και  χορού  υπό το σεληνόφως.
 Τα είχα δει αραγμένα  την πρώτη μέρα,  φρόντισα  να πληροφορηθώ  και να  κάνω την  κράτηση στο γραφείο που ανήκουν.
  Κάτι που  φάνηκε στην διάρκεια της  κρουαζιέρας   πολύ  καλή ιδέα.
  Μιάς  και ένα  ζευγάρι Ιταλών που γνωρίσαμε στο πλοίο, τα έκλεισε  μέσω   του ξενοδοχείου που έμεναν, στην σχεδόν διπλάσια τιμή.
  
Η αναχώρηση  γίνεται από την προβλήτα  που βρίσκεται στο πίσω μέρος του  RIVER CITY MALL.



 Ήμασταν εκεί λίγο ποιό νωρίς,  όποτε είχαμε την ευκαιρία να δούμε τα  μικρά  η  μεγάλα  πλοιάρια   φωτισμένα  να δίνουν μια μαγευτική  εικόνα στο τοπίο.








Γύρω στις  7:30    μας  υποδέχθηκε ο υπεύθυνος που μας οδήγησε σε  ένα τραπέζι κοντά στην πλώρη .





Μαζί μας  ένα ζευγάρι  Ιταλών  στο τραπέζι  μας  περίμενε το  καθιερωμένο ποτό του καλωσορίσματος .
 Γρήγορα  βρεθήκαμε να δειπνούμε  με  κατεύθυνση  προς  τον βορρά   από ένα  μεγάλο μπουφέ  που υπήρχε εκεί, συνοδεία  ζωντανής  μουσικής.


  
Βλέποντας την πόλη  και  τα τοπία  με άλλα  μάτια  ποιο μαγευτική η πολύ  ποιο ρομαντική  το σκοτάδι άλλωστε   φροντίζει να  κρύβει ότι το άσχημο μέσα του .








Συνομιλήσαμε με τα παιδιά στο τραπέζι ανταλλάξαμε  γνώμες  και απόψεις.  
Η σύντροφος μου σαν  ποιό γνώστης,  τούς  πρότεινε επισκέψεις  και   εκδρομές, σε  μέρη που και  εγώ  δεν γνώριζα.  Αλλά   πραγματικά γοητευόμουν  από  την γλαφυρή της  περιγραφή και τα πρόσθετα στους   μελλοντικούς μου  στόχους  και προορισμούς
 Το φαγητό σε μεγάλες  ποσότητες,   ποτό  όσο και ότι ζητούσες, άφθονο σε ποσότητα αλλά  πολύ καλό σα γεύση και ποιότητα .
   Γύρω  στις 2000 μπάτ   το ζευγάρι  περίπου εάν θυμάμαι  καλά.
 Το ζευγάρι των Ιταλών κοντά στις 4000,  με την σχετική προμήθεια  κάποιου  από το ξενοδοχείο τους.
  Η ορχήστρα  φρόντισε  να μας  κρατήσει σε πολύ  καλή διάθεση.
  Έτσι όταν το πλοίο μετά από καμιά   ώρα,  πήρε τον δρόμο του γυρισμού,  κάποιοι  φρόντισαν να διανθίσουν το θέαμα με τον ανάλογο  χορό.
 
 Η πόλη  είναι μαγευτική από μόνη της.
  Εάν  τώρα προσθέσεις τον ερωτισμό  που αποπνέει,  την  υπεροχή φύση,  την καλή  διάθεση  που σου προσδίδει,  συν τον έρωτα, που  όπως  σοφά οι αρχαίοι  υμών πρόγονοι έλεγαν :

Έρως ανίκατε μάχαν,                                                        
Έρως, ός εν κτήμασι πίπτεις,
ός εν μαλακαίς παρειαίς
νεάνιδος εννυχεύεις,
φοιτάς δ' υπερπόντιος
εν τ' αγρονόμοις αυλαίς·
καί σ' ούτ' αθανάτων φύξιμος ουδείς
ούθ' αμερίων σέ γ' ανθρώπων.


Έρωτα, ανίκητε σε κάθε μάχη,
συ που κυριαρχείς όπου κι αν πατήσεις,
συ που ξενυχτάς τα κορίτσια
με τα τρυφερά μάγουλα,
που δρασκελάς πάν' από θάλασσες
και τρυπώνεις στους κήπους,
κανείς δε γλυτώνει από 'σε,
μήτε Θεός μήτε θνητός.

Ένας  από τους  θνητούς  λοιπόν, ούκ  αν εστί δυνατόν να τα  καταφέρει.
Προσθέστε όλα αυτά  και μπορεί  να καταλάβετε τη  ψυχική  κατάσταση την δεδομένη στιγμή.

 Το πλοίο φωτισμένο αργοκυλούσαν   πάνω στα νερά   έχοντας  πάρει τον δρόμο της επιστροφής.
Μέσα  σε αυτό το περιβάλλον εκεί μέσα σε αυτά τα νερά αφήνεις  ένα κομμάτι από το είναι σου.
Πέρνωντας ταυτόχρονα  μια απόφαση,   πως  ότι και να γίνει γρήγορα  θα επιστρέψεις  για να  το  ξαναζήσεις.
  Η προβλήτα σε λίγο φάνηκε αποχαιρετήσαμε  το ζευγάρι των Ιταλών  μπήκαμε στο πρώτο ταξί  και επιστρέψαμε   αποκαμωμένοι από την κούραση της ημέρας αλλά με  μια γαλήνια  διάθεση.
 Περιμένοντας  τον ύπνο να έρθει  να μας αγκαλιάσει γλυκά .
 Κι αυτός δεν άργησε,