Αγαπητέ κύριε Πατταγιάννη

[namtok]

Καλησπέρα
Είδα σε ένα άλλο forum το thai.gr ως υπογραφή κάποιου μέλους , είχα πάει γαμήλιο ταξίδι το 2004 λίγο πριν το tsunami στο phuket , είχα χαζέψει με την χώρα και είπα να μπω να ρίξω μια ματιά 
Πως το λένε στα ταιλανδέζικα το : από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα 
Ελπίζω να μην με παρεξηγήσετε αλλά είναι πραγματικά φανταστικός ο τρόπος που μέσα στο ίδιο τόπικ περνάτε από το ένα θέμα στο άλλο θέμα 
Πραγματικά σας εύχομαι να είστε πάντα καλά and may the force be with you 

Το θέμα του τόπικ είναι off topic,οπότε δικαιολογούμαστε να ξεφύγουμε. Στην πραγματικότητα δεν είμαστε τόσο σουρεαλιστές 

[pattayanis]

ολες οι παραπανω αναλυσεις συντηνουν σε ενα και μονο στοιχειο. Ο ΡΑΛΛΗΣ ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΒΛΑΚΑΣ ΚΑΙ ΜΙΣΟΣ. Δεν ηταν αξιος ουτε για την ιδιοτητα του προδοτη που κανεις δεν του την απεδωσε.

ฉันมาจากในเมืองและก็อยู่ข้างบนอบเชย  (τσαν μαα τζαακ ναϊ μουανγκ λεγκο γιου κανγκ βον οπτσιοιι)
ετσι λεγεται το αποτην πολη ερχομαι και στην κορφη κανελλα αγαπητε φιλε prodriver7.

[Oytopikos]

Για την στρατιωτική και πολιτική του δράση, είχε τιμηθεί με πολλές διακρίσεις τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό (Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Γιουγκοσλαβία, Ταϊλάνδη και Αιθιοπία)

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%A1%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CF%82

[teosep]

Aναρωτιεμαι αν ολοι αυτοι που μεγαλωσαν με το πολυτονικο συστημα ειναι πραγματικα μορφωμενοι και ολοκληρωμενοι πολιτες . Αν κρινω απο τη καταληξη της χωρας και την καταντια της ,μαλλον το πολυτονικο δεν μας απεδωσε σοφια. Νομιζω οτι η γλωσσα ειναι ενας ζωντανος οργανισμος που εξελισεται ,διοτι με αυτη την λογικη θα επερεπε να γραφουμε ακομα με ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ,οπως στην Αρχαιοτητα . Ημαρτον δηλαδη.......!   

Εμενα με ενδιαφερει αν μια κοινωνια πλαθει πολιτες και ας ειναι με μονοτονικο η πολυτονικο ! 

[teosep]

@namtok


Λίγα λόγια ακόμα για τον μύθο περί νοηματικών γλωσσών και για την υποτιθέμενη πρωτογένεια της ελληνικής γλώσσας

 

Ο μύθος για το ότι τα ελληνικά είναι νοηματική γλώσσα (και μάλιστα η μοναδική νοηματική γλώσσα!) περιλαμβάνεται στο «Λερναίο» κείμενο περί Hellenic Quest, αυτή την επιτομή της ελληναράδικης παραγλωσσολογίας.

 

Ο μύθος ωστόσο έχει αποκτήσει και κάποια αυτοτέλεια, αφού πού και πού τον βλέπει κανείς χωριστά από τις υπόλοιπες μπαρούφες του Λερναίου κειμένου· και επειδή στην ανάπτυξη του μύθου χρησιμοποιείται επιστημονικοφανής ορολογία, αυτόν τον επιμέρους μύθο τον χάβουν πολλοί· λογουχάρη, για πρωτογένεια μίλησε ο Ευριπίδης Στυλιανίδης, ο Υπουργός Παιδείας με τα ρευστά έντερα, για πρωτογένεια και ο πρώην πρόεδρος Χρ. Σαρτζετάκης. Βέβαια, κρίνοντας από τη γενικότερη πολιτεία των ανδρών, θαρρώ πως δεν ήθελαν και πολύ σπρώξιμο για να χάψουν τη νοηματική μπαρούφα.

 

Λέει το Λερναίο κείμενο:

 

“Νοηματική γλώσσα” θεωρείται η γλώσσα στην οποία το “σημαίνον” δηλαδή η λέξη και “το σημαινόμενο” δηλαδή αυτό που η λέξη εκφράζει,(πράγμα, ιδέα, κατάσταση) έχουν μεταξύ τους πρωτογενή σχέση. Ενώ “σημειολογική” είναι η γλώσσα στην οποία αυθαιρέτως ορίζεται ότι το α “πράγμα” (σημαινόμενο) εννοείται με το α (σημαίνον). Με άλλα λόγια, η Ελληνική γλώσσα είναι η μόνη γλώσσα της οποίας οι λέξεις έχουν “πρωτογένεια”, ενώ σε όλες τις άλλες, οι λέξεις είναι συμβατικές, σημαίνουν κάτι απλά επειδή έτσι συμφωνήθηκε μεταξύ εκείνων που την χρησιμοποιούν. Π.χ στην Ελληνική, η λέξη ενθουσιασμός=εν-Θεώ, γεωμετρία=γη+μετρώ, προφητεία=προ+φάω, άνθρωπος=ο αναθρών οπωπάς (ο αρθρώνων λόγο). Έχουμε δηλαδή αιτιώδη σχέση μεταξύ λέξεως-πράγματος, πράγμα ανύπαρκτο στις άλλες γλώσσες.

 

Καταρχάς, στην ορολογία της γλωσσολογίας νοηματικές γλώσσες είναι οι γλώσσες των κωφών και μόνο αυτές. Δεύτερον, εδώ γίνεται ένα τεράστιο μπέρδεμα ανάμεσα στην ετυμολογία και στη σημειολογία. Πράγματι, η λέξη ‘γεωμετρία’ προέρχεται από το ‘γη’ και το ‘μετρώ’, αλλά τι σημαίνει αυτό; Μήπως κάτι ανάλογο δεν συμβαίνει και στα γερμανικά, όπου η τηλεόραση λέγεται Fernsehen, από το Fern (μακριά) και το sehen (βλέπω); Μήπως το ίδιο δεν συμβαίνει έστω και στα αγγλικά όπου το window (παράθυρο) προέρχεται από το παλαιονορβηγικό vindauga όπου vind(r) ο άνεμος (σημερινό αγγλικό wind) και auga το μάτι, «μάτι για τον άνεμο» δηλαδή; Όση «πρωτογένεια» έχουν τα ελληνικά, άλλη τόση έχουν και τα γερμανικά!

 

Αυτό που θεωρεί «πρωτογένεια» ο συντάκτης του Λερναίου κειμένου, είναι απλούστατα ετυμολογική διαφάνεια, δηλαδή ότι βλέποντας μια σύνθετη λέξη μπορούμε να διακρίνουμε με ευχέρεια τα συστατικά της μέρη. Λογικό είναι εμείς, που είμαστε Έλληνες, να βρίσκουμε μεγαλύτερη ετυμολογική διαφάνεια στην ελληνική γλώσσα απλούστατα επειδή την ξέρουμε καλύτερα! Ο Γερμανός, φυσικά, θα βρίσκει διαφανέστατη τη γερμανική και πολύ εύκολα θα συνάγει το συμπέρασμα ότι το Fahrrad (το ποδήλατο) παράγεται από το fahren, οδηγώ, και το Rad, τροχός.

 

Θα ήταν διαφορετική η ελληνική (ή όποια άλλη) γλώσσα, αν υπήρχε «αιτιώδης σχέση» ανάμεσα σε απλές λέξεις/ρίζες και πράγματα, αν λόγου χάρη η λέξη ‘γη’ συνδεόταν με κάποιον τρόπο με το πράγμα «γη» –αλλά αυτό, δεν ισχύει παρά μόνο για ελάχιστες λέξεις, τις λεγόμενες ηχομιμητικές, όπως π.χ. γαβγίζω, βόμβος, μπαμ, γκαπ-γκουπ, ζουζούνι. Αλλά και πάλι, οι ηχομιμητικές λέξεις κάθε άλλο παρά αποκλειστικότητα της ελληνικής είναι –αφήνουμε που και σ’ αυτές υπάρχει ένας βαθμός αυθαιρεσίας, αφού αλλιώς νιαουρίζουν οι γάτες στα ελληνικά, αλλιώς στα αγγλικά και αλλιώς στα γερμανικά.

 

Κατά τα άλλα, αιτιώδης σχέση ανάμεσα στη λέξη και στο πράγμα δεν υπάρχει. Αυτό στην επιστημονική ορολογία λέγεται «αυθαιρεσία του γλωσσικού σημείου». Δηλαδή, η σχέση που υπάρχει ανάμεσα στο σημαίνον (τη λέξη) και το σημαινόμενο (το πράγμα) είναι αυθαίρετη. Για παράδειγμα, το γλωσσικό σημείο (η λέξη) μήλο αποτελεί την ένωση της έννοιας "μήλο" και της ηχητικής ακολουθίας [milo]. Όμως δεν υπάρχει καμιά φυσική και αιτιολογημένη σχέση ανάμεσα στο σημαίνον και το σημαινόμενο, με την έννοια ότι δεν υπάρχει κάποιος εγγενής λόγος που αυτό το νόστιμο κόκκινο φρούτο το λέμε μήλο και όχι, έστω, αλαντάμ· η σχέση είναι αποτέλεσμα της κοινωνικής σύμβασης. Απόδειξη γι’ αυτό, λέει η γλωσσολογία, είναι ότι η ίδια έννοια ("μήλο") αντιπροσωπεύεται διαφορετικά στις διάφορες γλώσσες: apple στα αγγλικά, pomme στα γαλλικά, μήλο στα ελληνικά.

 

Το αστείο είναι ότι οι εμπνευστές του Λερναίου κειμένου δεν αμφισβητούν γενικά την αυθαιρεσία του γλωσσικού σημείου. Το λένε καθαρά: οι λέξεις είναι συμβατικές, σημαίνουν κάτι απλά επειδή έτσι συμφωνήθηκε μεταξύ εκείνων που την χρησιμοποιούν, και νομίζω ότι κάθε γλωσσολόγος θα συμφωνούσε με την πρόταση αυτή. Μόνο που… μόνο που οι οπαδοί του Λερναίου αυτή την αδιαμφισβήτητη αλήθεια την αναγνωρίζουν «για όλες τις άλλες γλώσσες», ενώ για τα ελληνικά θέλουν να μην είναι αυθαίρετο το γλωσσικό σημείο, θέλουν να υπάρχει «αιτιώδης σχέση» ανάμεσα σε σημαίνον και σημαινόμενο. Αυτή η δήθεν μοναδικότητα της ελληνικής γλώσσας τούς αρέσει πολύ, φαντάζομαι, τόσο που μερικοί (αρκετοί δυστυχώς) από αυτούς ανακαλύπτουν και μαθηματικές σχέσεις ανάμεσα στα γράμματα και τις λέξεις, με θεωρίες σαν τη λεξαριθμητική που είναι κράμα αγυρτείας και παραφροσύνης.

 

Όταν όμως τους ζητήσεις παραδείγματα, δεν είναι τυχαίο, σου αναφέρουν σύνθετες λέξεις (δείτε πιο πάνω: γεωμετρία = γη + μετρώ). Κι αν τους ρωτήσεις: γιατί η γη ονομάστηκε έτσι; δεν έχουν τι να απαντήσουν. (Παρεμπιπτόντως, είναι και αγράμματοι: η ετυμολογία «άνθρωπος < αναθρών οπωπάς» είναι εντελώς λαθεμένη).

 

Λοιπόν, για να κλείνω, καμιά γλώσσα δεν έχει «πρωτογένεια», ούτε τα ελληνικά ούτε καμιά άλλη· στη γλωσσολογία δεν υπάρχει καν όρος «πρωτογένεια». Και επαναλαμβάνω, ότι με εξαίρεση τις ηχομιμητικές λέξεις, δεν υπάρχει κανείς εγγενής λόγος που το μήλο το λέμε «μήλο»!

 

 

 

 'Αλλα κείμενα περί Hellenic quest
 Αρχική σελίδα του Νίκου Σαραντάκου





© 2008 Νίκος Σαραντάκος
sarant@pt.lu



Καλύτερα αποτελέσματα για ο μυθος περι ελληνικης γλωσσας
Λίγα λόγια ακόμα για τον μύθο περί νοηματικών γλωσσών και για την υποτιθέμενη πρωτογένεια της ελληνικής γλώσσας. Ο μύθος για το ότι τα ελληνικά είναι... Μετάβαση στο κείμενο »
Περισσότερα αποτελέσματα »« Λιγότερα αποτελέσματα

[bestathens1972]

 
Ωραίες οι αναλύσεις σας περί κατάργησης του πολυτονικού συστήματος από τον μακαρίτη Γεώργιο Ράλλη. Απολαυστικές μπορώ να πω...
Σας ξέφυγε όμως κάτι...
Το πολύτονικό σύστημα καταργήθηκε με το Προεδρικό διάταγμα 297/1982...
Ο μακαρίτης Ράλλης είχε πάψει να είναι πρωθυπουργός από τον Οκτώβριο του 1981, αφού πλέον είχαμε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ...
Αν έχουμε κάτι να προσάψουμε στο μακαρίτη είναι "Η κατάργηση της καθαρεύουσας" όταν ήταν υπουργός παιδείας το 1976 που όντως είναι δικό του έργο!!!
Αυτά προς αποκατάσταση της ιστορίας.

[karabε]

                                                                       

Να ριξω λιγο τους τονους..

Karabe διαβαζεις;

Μολις τωρα αγαπητε συνοδοιπορε στο μεγαλο ταξιδι στα αδυτα της διαφορετικοτητας 
Το θεμα απο αλλου ξεκινησε και αλλου το εφτασες , μαλλον ηθελημενα.
Η διορατικοτητα σου και η οξυδερκεια σου ειναι προσοντα που δε τα καταλαβαινει πολυς κοσμος , οποτε μαλλον παρεξηγησιμα.
pattayanis πρεπει να καλμαρεις , ισως να βρεις την ηρεμια μεσα απο την παραθεση του jello

Αφιερωμενο σε ολους τους στερημενους

[Jello Biafra]

"Πεντοφιλ" ο Μιχαλακης ο τζακσον,που ασπρισε απο το κακο του επειδη δεν τον αφηνανε να παιξει το γιατρο με τα παιδακια,τους συνομηλικους του ψυχολογικα.
Ακου"πεντοφιλ" οι αγραμματοι.Παιρνουνε ατοφιες τις ελληνικες λεξεις και τις παπαγαλιζουνε,αφου γι΄αυτους ειναι κενες περιεχομενου,οπως για πολλους νεοελληνες,που δεν εχουν παρει χαμπαρι τη συνεχεια της ελληνικης γλωσσας,αλλα καρφωνονται απο τις συνθετες λεξεις.Αυτον που θεραπευει τα ματια δεν τον λεμε ματογιατρο αλλα οφθαλμιατρο,να μην το χοντρυνω με τον ωτορινολαρυγγολογο.Να πουμε τωρα,βρομιαρες μερες,οτι το γραμμα εψιλον σημαινει διαρκεια,κινηση,ενω το ομικρον ειναι γραμμα κλειστο,περιορισμενο!
Γι΄αυτο οταν βλεπουμε το "βλε"ειναι με εψιλον.οπως η πλεμπα,ενω το πλοιο γραφεται με ομικρον γιωτα.Το γιωτα τωρα ,υψωμενο εις την πεμπτη,τρελαινει τα χαρτια των φανταρων.Το Σινικο Τειχος,που παει παει και δεν τελειωνει,γραφεται με εψιλον γιωτα,ενω ο τοιχος του σπιτικου μας,που ειναι περιορισμενος,με ομικρον γιωτα,και η τυχη,τα πολλα ντουβαρια που θα συναντησουμε μπροστα μας,με υψιλον,το διπολον με τις κεραιες που συσωρευει ενεργεια τη θεικη μερεντα

-αποσπασμα απο το βιβλιο του Τζιμη Πανουση(που-στευε και μη ερευνα)που δεν ειναι και Ελληναρας.

-σχολιασμος με επιχειρηματα παρακαλω

[Jello Biafra]

Μολις τωρα αγαπητε συνοδοιπορε στο μεγαλο ταξιδι στα αδυτα της διαφορετικοτητας 
Το θεμα απο αλλου ξεκινησε και αλλου το εφτασες , μαλλον ηθελημενα.
Η διορατικοτητα σου και η οξυδερκεια σου ειναι προσοντα που δε τα καταλαβαινει πολυς κοσμος , οποτε μαλλον παρεξηγησιμα.
pattayanis πρεπει να καλμαρεις , ισως να βρεις την ηρεμια μεσα απο την παραθεση του jello

Αφιερωμενο σε ολους τους στερημενους

Εσυ με καταλαβαινεις και μερικοι αλλοι,φτανει.

Ραντεβου στη Σκιαθο τον Ιουλιο
http://www.thai.gr/forum/index.php?topic=6121.0

[namtok]

@namtok


Λίγα λόγια ακόμα για τον μύθο περί νοηματικών γλωσσών και για την υποτιθέμενη πρωτογένεια της ελληνικής γλώσσας

Αν δεν βαριέσαι, άνοιξε αυτό το link και ρίξε του μια ματιά. Προσωπικά δεν έχω κανένα πάθος με την, όπως λες ελληναράδικη παραγλωσσολογία. Ούτε καν πιστεύω οτι οι σύγχρονοι Έλληνες έχουν καταγωγή από τους αρχαίους Έλληνες. Οι Έλληνες εξοντώθηκαν από τις πανούκλες και όχι μόνο.

[Jello Biafra]

Ούτε καν πιστεύω οτι οι σύγχρονοι Έλληνες έχουν καταγωγή από τους αρχαίους Έλληνες. Οι Έλληνες εξοντώθηκαν από τις πανούκλες και όχι μόνο.

Και τον Αλαριχο και τον Αλαριχο...τον κολλητο των βυζαντινων...

[namtok]

Και τον Αλαριχο και τον Αλαριχο...τον κολλητο των βυζαντινων...

 

[Ivan]

μα οι Βυζαντινοί δεν μιλούσαν Ελληνικά? δεν έγραφαν Ελληνικά? ανέφερες πρίν μέρες οτι τα ευαγγέλια βρίζουν το εθνος των Ελλήνων θα ήθελα να βρώ που ακριβώς! Γνωρίζεις?

[Jello Biafra]

μα οι Βυζαντινοί δεν μιλούσαν Ελληνικά? δεν έγραφαν Ελληνικά? ανέφερες πρίν μέρες οτι τα ευαγγέλια βρίζουν το εθνος των Ελλήνων θα ήθελα να βρώ που ακριβώς! Γνωρίζεις?

Επειδη δεν καταλαβαινουμε την γλωσσα του παπαδαριου,λογω...κακου ηχου στους ναους περνανε στο ντουκου.

http://mihalismihail.blogspot.com/2012/03/blog-post.html



http://www.pare-dose.net/?p=2274

-φτανουν αυτα;Δεν νομιζω να λενε ψεμματα

-Οι  ομιλουντες ελληνικα εξολοθρευσαν τους κατοικους της Ελλαδας...

[namtok]

Η ΑΛΗΘΙΝΗ
''ΙΣΤΟΡΙΑ''
ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ

Κείμενα νόμων αποδεικνύουν
μία μαρτυρική και αιματοβαμμένη ζωή

Έγραψε στις 29.04.2009 ο/η: Λάζαρης Γιάννης
133904 προβολές

Επιστροφή

Στα τέλη του θ΄ αιώνα ο αυτοκράτορας Λέων ΣΤ΄ ο Σοφός έδωσε εντολή σε νομομαθείς να συγκεντρώσουν την έως τότε ισχύουσα νομοθεσία, να αφαιρέσουν όσους νόμους δεν ίσχυαν πλέον και να θεσπίσουν όσους νέους χρειάζονταν. Από την εργασία αυτή προέκυψε μία συλλογή εξήντα βιβλίων, η οποία έμεινε γνωστή ως «Βασιλικά» και ίσχυσε μέχρι τέλους του Βυζαντίου (1.453 μ.Χ.).


Μελετώντας τα κείμενα παρατηρούμε, ότι δεν αρκούνται μόνο στην παράθεση των άρθρων και διατάξεων, αλλά και περιέχουν εντελώς ξένα προς νομικά κείμενα αποσπάσματα με ύβρεις εναντίον των ελλήνων, που χαρακτηρίζονται «μυσαροί», «αλιτήριοι» κ.λπ. Αλλά το πιο εντυπωσιακό στοιχείο τους είναι οι τρομερές ποινές, που προβλέπουν τα άρθρα αυτά κατά των ελλήνων: «αδικήματα» όπως το έθιμο της παρατήρησης της «σπάλας» του αρνιού επέσυραν την ποινή της σταύρωσης (!), η «εμμονή εις την πλάνην των ελλήνων» την ποινή του θανάτου και ταυτόχρονα της δήμευσης της περιουσίας από τα μοναστήρια, η τέλεση από τρίτους σε κάποιο κτήμα κάποιας αρχαίας τελετής την ποινή (στον… ιδιοκτήτη του κτήματος!) των σωματικών βασανιστηρίων ( και στη συνέχεια των ισόβιων καταναγκαστικών έργων σε ορυχεία κ.λπ. κ.λπ.

   

Προφανώς βρισκόμαστε μπροστά στις πιο τραγικές σελίδες μιας άγνωστης περιόδου της Ιστορίας, περιόδου μαρτυρικής, αιματοβαμμένης κι ακραίας βαρβαρότητας.



«Τα κατά χριστιανών συγγράμματα Πορφυρίου και άλλων αιρετικών καιέσθωσαν, ...οι δε τα λεχθέντα βιβλία έχοντες και αναγιγνώσκοντες, εσχάτως τιμωρείσθωσαν.» («Νομοκάνων» Φωτίου, τίτλ. ιβ΄, κεφ. 2 και 3.)


Παραθέτουμε δειγματoληπτικά παραγράφους άρθρων και διατάξεις από την ανθελληνική νομοθεσία του πρώτου βιβλίου. Πρόκειται για ιστορικά ντοκουμέντα απόλυτης αποδεικτικής ισχύος, και γι’ αυτό τα δημοσιεύουμε στην πρωτότυπη γλωσσική μορφή τους.



1. Συγγράμματα ελλήνων:

Καύση επί της πυράς.

«Δει τα Πορφυρίου και των ομοίων αυτού συγγράμματα πυρί καίεσθαι» (παρ. 3).

   


2. Έθιμο παρατήρησης «σπάλας» του αρνιού:

Ποινή σταύρωσης!

«Μηδείς τολμάτω θυσίαν ούτε ποιείν, ως εφοράν το ήπαρ και τα σπλάχνα του θυομένου θρέμματος δια το επαγγέλεσθαι τα μέλλοντα, ει δε τις τολμήσει τι τοιούτο ποιήσαι, επήρτηται αυτώ τιμωρία της σταυρώσεως, είτε περί ενεστώτων, είτε περί μελλόντων δια της σπλαγχνοσκοπίας περιεργάζεται» (παρ. 12). Για να θεσπίζουν τέτοιους νόμους με προβλεπόμενη ποινή την σταύρωση τον ι΄ αιώνα, σημαίνει, ότι δεν είχαν καταφέρει ακόμη να εξαλείψουν τη θρησκεία και τα αρχαία έθιμα.



3. Αρχαία ιερά:

Δήμευση υπέρ της Εκκλησίας

«Πάντας τους τόπους, ούστινας τοις ιεροίς η πλάνη των παλαιών (= ελλήνων) αφωσίωσε, τη ιδική ημών ουσία βουλόμεθα συνάπτεσθαι... Ταύτα δε, άτινα πολλαίς διατάξεσιν εις την προσκυνητήν εκκλησίαν εβουλήθημεν ανήκειν, η χριστιανική εκκλησία εαυτή διεκδικείτω» (παρ. 15). Έτσι άρχισε να γιγαντώνεται η εκκλησιαστική περιουσία.

   


4. Προσευχή στα αρχαία ιερά:

Ποινή δήμευσης όλης της περιουσίας και εξορία.

«Μηδείς εν διαθέσει και ψυχή προσκυνούντος η ευχομένου τα πάλαι (=ελληνικά) κεκλεισμένα ιερά νυν θρησκευέτω· απέστω της ημετέρας γενεάς το τοις αθεμίτοις και καταράτοις ειδώλοις την προτέραν τιμήν αποδίδοσθαι, η στεφανούσθαι ασεβείς των ιερών παραστάδας, η τοις βεβήλοις βωμοίς ανάπτεσθαι πυρσούς... ως δημοσίω δικαστηρίω υπεύθυνος γεγονώς του τηλικούτου δράματος την νόμιμον υπομενέτω κατηγορίαν και ελεγχόμενος δημευέσθω πάσαν αυτού ουσίαν και εξοριζέσθω» (παρ. 17). Δήμευση περιουσίας κι εξορία σε όποιον έκανε οτιδήποτε στα «πάλαι κεκλεισμένα ιερά», όσα δηλαδή δεν είχαν ακόμη κατεδαφίσει (βλ. «Η Θαμμένη Ελλάδα»).

   


5. Αρχαία τελετή σε ξένο κτήμα τελούμενη από τρίτους:

Ποινή δήμευσης περιουσίας (του ιδιοκτήτη!)

σωματικά βασανιστήρια (του ιδιοκτήτη του κτήματος)

και ισόβια καταναγκαστικά έργα σε μεταλλείο (του ιδιοκτήτη)!

«Όσα πολλάκις τοις της ελληνικής θρησκείας απηγορεύσαμεν, μηδείς επιχειρείτω του λοιπού ποιείν, ειδώς ως δημοσίω εγκλήματι περιπίπτει ο τούτοις τολμών επιχειρείν, επί τούτου δε βουλόμεθα τα τοιαύτα δράματα εκκόπτεσθαι, ότι, καν εν αλλοτρίω αγρώ η οίκω τι τοιούτό ποτε αμαρτηθείη, ειδότων των δεσποτών του οίκου η του κτήματος, αυτός μεν ο οίκος η το χωρίον τω ταμείω προσκυρωθήσεται (= θα δημευθή)· οι δε τούτων δεσπόται υπέρ ων όλως ειδότες συνεχώρησάν τι τοιούτο γενέσθαι, ει μεν αξία τινί η στρατεία κοσμούνται, της αξίας και της στρατείας εκπίπτουσιν, αλλά δημευθέντες τιμωρούνται· ιδιωτικής δε τύχης υπάρχοντες μετά τας του σώματος βασάνους τοις έργοις των μετάλλων διηνεκώς παραδοθήσονται» (παρ. 18). Δηλαδή κι αυτός, στην κατοχή του οποίου ήταν το μέρος, όπου είχε πραγματοποιηθεί τελετή, να καταδικάζεται σε ισόβια αναγκαστικά έργα σε ορυχεία.

         

«Ζητούντες καθ’ εαυτούς η παρά των επισκόπων μανθάνοντες κωλυέτωσαν οι άρχοντες τα παρά των ελλήνων, και γενόμενα δε τιμωρείτωσαν η μη δυνάμενοι μηνυέτωσαν και προσκυρούτωσαν όσα προσώποις ελληνικοίς δεδώρηται η καταλέλειπται τοις πολιτικοίς δικαίοις· πάντων όσα κατ’ αυτών η υπέρ των εκκλησιών προεισενήνεκται κυρίων όντων και εντεύθεν βεβαιουμένων» (παρ. 19).

Ο Λέων ΣΤ΄ ο Σοφός, που εξέδωσε την ανθελληνική νομοθεσία των «Βασιλικών» ήταν γυιός του αρμενοσλαύου αυτοκράτορα Βασιλείου Α΄ ή νόθος γυιός του εβραϊκής καταγωγής αυτοκράτορα Μιχαήλ Γ΄ (βλ. «Ούτε ένας έλληνας βυζαντινός αυτοκράτορας!».) Έγραψε χρησμούς περί του μέλλοντος, προσευχές, θρησκευτικά άσματα και διάφορα άλλα παρόμοια. Αν και συγγραφέας τέτοιων «έργων» όμως, δεδομένου ότι η φιλομάθεια δεν θεωρείται προσόν για το χριστιανισμό («μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι») του προσήψαν το προσωνύμιο «Σοφός», όχι ως επαινετικό αλλά ως κοροϊδευτικό, γεγονός που αποσιωπάται -για ευνόητους λόγους- από τους σύγχρονους βυζαντινολόγους.




6. Γιά πρώην εκχριστιανισθέντες και τώρα ελληνίζοντες:
Ποινή θάνατος

«Πάντων των επιτιμίων, όσα παρά των προβεβασιλευκότων κατά της ελληνικής ηπείληται πλάνης ή υπέρ της ορθοδόξου πίστεως εισενήνεκται, κυρίων και βεβαίων διηνεκώς όντων τε και δια της παρούσης ευσεβούς νομοθεσίας φυλαττομένων, επειδή τινες εύρηνται τη των ανοσίων και μυσαρών ελλήνων κατεχόμενοι πλάνη κακείνα πράττοντες, άπερ εις δικαίαν οργήν κινεί τον φιλάνθρωπον θεόν, ουδέ τα περί τούτων αδιόρθωτα καταλιπείν υπέστημεν, αλλά γνόντες, ως την του αληθινού και μόνου θεού καταλιμπάνοντες προσκύνησιν ειδώλοις αλογίστω πλάνη θυσίας προσέφερον και πάσης ανοσιότητος μεστάς εορτάς επετέλουν, τους μεν ήδη ταύτα ημαρτηκότας μετά το αξιωθήναι του αγίου βαπτίσματος προς τα ελεγχθέντα αυτών αμαρτήματα εκδικήσει τη προσηκούση και ταύτα φιλανθρωπότερον υπεβάλομεν· του δε λοιπού δια του παρόντος νόμου προαγορεύομεν άπασιν, ως οι μεν γινόμενοι χριστιανοί και του αγίου και σωτηριώδους αξιούμενοι καθ’ οιονδήποτε χρόνον βαπτίσματος, ει φανείεν έτι τη των ελλήνων εμμένοντες πλάνη, τιμωρίαις εσχάταις (=ποινή θανάτου) υποβληθήσονται.

         

Όσοι δε μήπω του προσκυνητού βαπτίσματος ηξιώθησαν, τούτους προσήκει καταδήλους εαυτούς ποιείν η κατά την βασιλεύουσαν ταύτην πόλιν η εν επαρχίαις διάγοντας, και προσιέναι ταις αγιωτάταις εκκλησίαις άμα γαμεταίς και παισί και παντί τω κατ’ αυτούς οίκω και διδάσκεσθαι την αληθινήν των χριστιανών πίστιν, ούτω δε εκδιδαχθέντας και καθαρώς αποβαλόντας την προτέραν πλάνην αξιούσθαι του σωτηριώδους βαπτίσματος, η τούτων ολιγωρούντας ειδέναι, ως ούτε μεθέξουσί τινος των της ημετέρας πολιτείας, ούτε ουσίας κινητής η ακινήτου κύριοι είναι συγχωρηθήσονται, αλλά παντός αφαιρεθέντες πράγματος εν ενδεία καταληφθήσονται (ολοκληρωτική αφαίρεση περιουσίας) προς τω και ταις αρμοδίαις υποβληθήσονται ποιναίς.»

   


7. Διδασκαλία ελληνικών:

Ποινή εξορία ή θάνατος

«Παν δε μάθημα παρά των νοσούντων την των ανοσίων ελλήνων μανίαν διδάσκεσθαι κωλύομεν, ώστε μη κατά τούτο προσποιείσθαι αυτούς παιδεύειν τους εις αυτούς αθλίως φοιτώντας, ταις δε αληθείαις τας των δήθεν παιδευομένων διαφθείρειν ψυχάς, αλλά μηδέν εκ του δημοσίου σιτήσεως απολαύειν αυτούς, ουκ έχοντας παρρησίαν, ουδέ εκ θείων γραμμάτων η πραγματικών, τοιούτου τινός άδειαν αυτοίς εκδικείν.

         

Είτε γαρ ενταύθά τις, είτε κατά χώραν φανείη (= νοσών την των ελλήνων μανίαν) τοιούτος ων και μη προσδραμών ταις αγιωτάταις ημών εκκλησίαις μετά των οικείων, ως είρηται, παίδων και γαμετών, ταις προδηλουμέναις υποπεσείται ποιναίς και τας μεν αυτών ουσίας εκδικήσει το δημόσιον, αυτοί δε εξορία παραδοθήσονται· ει δε τις εμφωλεύων τη ημετέρα πολιτεία θυσίας και ειδωλολατρίας αμαρτάνων αλώ, ούτος ταις εσχάταις υπαχθήσεται τιμωρίαις (=ποινή θανάτου)» (παρ. 20.)


Στο Βυζάντιο ακόμα κι αυτούς που ήταν χριστιανοί, αλλά αρνούνταν την Παλαιά Διαθήκη, τους κατηγορούσαν «επί ελληνισμώ», αδίκημα για το οποίο ο βυζαντινός νόμος προέβλεπε την ποινή του θανάτου με βασανιστικό τρόπο. Οι Παυλικιανοί, που εμφανίστηκαν κι έδρασαν στη Μ. Ασία, αρνούνταν την Παλαιά Διαθήκη, την τριαδικότητα του θεού, την ιερωσύνη, το βάπτισμα και τη θεία ευχαριστία, ονόμαζαν δε «ρωμαίους» τους ορθόδοξους. Επί τρεις αιώνες (ζ΄, η΄, θ΄) υπέστησαν επανειλημμένους διωγμούς από τους βυζαντινούς αυτοκράτορες. Απόηχο της δράσης τους βρίσκουμε στον Ακριτικό Κύκλο, χωρίς όμως οι αναφορές, που περιέχονται στα έπη του Διγενή να επιτρέπουν ταυτίσεις και ιστορικά συμπεράσματα. Υποστηρίχτηκε ακόμη, ότι ρωσσικά ακριτικά τραγούδια, διασώζουν τον πυρήνα μιας «Παυλικιανής εποποιίας». Στην παραπάνω μικρογραφία από τη χρονογραφία του Ιωάννη Σκυλίτζη εικονίζονται σκηνές από τις εκτελέσεις και τα βασανιστήρια των Παυλικιανών.




8. Άρνηση νηπιοβαπτισμού:

Ποινή: δήμευση περιουσίας και στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων.

«Θέλει τους έλληνας βαπτίζεσθαι και τα τέκνα αυτών χωρίς αναβολής μικρά όντα, τα δε τέλεια προδιδάσκεσθαι κατά τους κανόνας και τας γραφάς» (Νομ. Φωτ. τίτλ. α  κεφ. ε ).


«Κακείνο δε νομοθετούμεν, ώστε και τα τούτων τέκνα μικράς ηλικίας όντα και δίχα τινός αναβολής τυγχάνειν του σωτηριώδους βαπτίσματος, ως των ήδη την ηλικίαν προβεβηκότων δεομένων του προεδρεύειν ταις αγιωτάταις εκκλησίαις κατά τους θείους κανόνας και τας θείας εκδιδάσκεσθαι γραφάς, ούτω τε γνησίας αντιλαμβάνεσθαι μετανοίας και την παλαιάν (των ελλήνων) αποσεισαμένους πλάνην του προσκυνητού τυγχάνειν βαπτίσματος. Τούτον γαρ τον τρόπον βεβαίως αν δέξαιντο και διαφυλάξειεν την αληθινήν των ορθοδόξων πίστιν και ου πάλιν επί την παλαιάν μεταβάλοιεν πλάνην.

         

Όσοι δε αν προφάσει του στρατείαν η αξίωμα η ουσίαν έχειν αυτοί μεν εσχηματισμένως προσήλθον η προσέλθουν τω σωτηριώδει βαπτίσματι, τας δε αυτών γαμετάς η παίδας η τους άλλους τους κατά τον αυτών όντας οίκον επί της ελληνικής καταλείψαιεν πλάνης, τούτους προστάττομεν δημεύεσθαί τε και καθάπαξ μη μετέχειν της ημετέρας πολιτείας, αλλά και τιμωρίαις υποβάλλεσθαι ταις αυτών αξίαις, ως αυτόθεν όντας φανερούς, μη καθαρά πίστει του αγίου τυχείν βαπτίσματος· ταύτα τοίνυν επί τοις αλιτηρίοις έλλησι ...δεδήλωται, νομοθετούμεν» (παρ. 20).

   



9. Συγγραφή μαθηματικών έργων:

Καύση των βιβλίων και εξορία του συγγραφέως

«Οι μαθηματικοί τας οικείας βίβλους εν όψεσι των επισκόπων καιέτωσαν, ούτω τε τη ορθοδόξω θρησκεία παραδιδόσθωσαν, μηδεμίαν επανόδου προς την οικείαν πλάνην ελπίδα φυλάττοντες· μη ανεχόμενοι δε και της Ρώμης (= Κωνσταντινούπολης) αυτής και της εκάστη πόλη διαγωγής εκβληθήσονται· ει γαρ μετά ταύτα η εν πόλει φανώσι η ταις αυτών χρώμενοι διδασκαλίαις εξοριζέσθωσαν» (παρ. 21).


*      *      *


Τα εξοντωτικά άρθρα κατά των ελλήνων από τη βυζαντινή νομοθεσία –όχι των πρώτων χριστιανικών, αλλά– των μεταγενέστερων αιώνων, που παραθέσαμε, δεν καταργήθηκαν ποτέ και αποτελούν την πιο σύγχρονη και αναμφισβήτητη απόδειξη, ότι το Βυζάντιο ουδέποτε εξελληνίστηκε, αντιθέτως παρέμεινε μέχρι τέλους σταθερό στον ανθελληνικό ιδεολογικό του προσανατολισμό.


http://www.freeinquiry.gr/pro.php?id=638