Το Surat thani απο ψηλα εμοιαζε καλυμμενο με πρασινη κουβερτα , με τις ευφορες κοιλαδες της χαρακωμενες απο αμετρητα ποταμια που ακολουθουσαν πορεια προς τη θαλασσα και απειρα φοινικοδεντρα σε τελεια στοιχιση , να υπενθυμιζουν ποιο ειναι το κυριο αγροτικο προιόν της περιοχης.
Το αεροδρομιο αδειασε εν ριπή οφθαλμου με τον κοσμο να επιβιβαζεται αμμεσα σε πουλμαν και βανακια για να προλαβουν το φερυ για τα νησια. Έτσι οι τρεις εταιριες ενοικιασεων αυτοκινητων ασχοληθηκαν αποκλειστικα με μας , που συντομα φορτωσαμε τα μπαγκαζια μας και ξεκινησαμε για Κραμπι. Θα μπορουσαμε να εχουμε πεταξει απευθειας στο Κραμπι , αλλα ηταν ονειρο μου να κανω μια τετοια διαδρομη με αυτοκινητο στην ενδοχωρα και αποδειχτηκε οτι επραξα καλως! Η οδηγηση ηταν απολαυστικη , με πολλες στασεις καθ’οδον σε χωριουδακια για φαγητο απο καποιο παγκο πανω στο δρομο ή για να θαυμασουμε καποιον περιτεχνο ναο στα ορια καποιου χωριου.
Τεταρτο ταξιδι στην Ταυλανδη και ομως δεν παυει να με εντυπωσιαζει με τον φυσικο και πολιτιστικο της πλουτο!
Περασαμε πανω απο γεφυρες με τα νερα των ποταμων να αργοκυλουν νωχελικα διπλα απο καποιον μικρο ντοπιο οικισμο και να χανονται κατω απο πρασινους θολους. Τσουρμο παιδιων πλατσουριζουν στα νερα , ενω ξυλοκαλυβες χαμενες μεσα σε πυκνη βλαστηση σε κανουν να αναρωτιεσαι πώς ειναι να ζει καποιος χωρις τις ανεσεις του συγχρονου κοσμου.
Το τοπιο εγινε πιο ζουγκλοειδες με τα δεντρα να υψωνουν ενα αδιαπεραστο τειχος εκατερωθεν του δρομου καθως πλησιαζαμε τους κατακορυφους ασβεστολιθους του Κραμπι..
Η πρωτη παραλια που ειδαμε ηταν η Nopparat Thara μια πλατια αμμουδια απο θρυμματισμενα κοραλια , ηρεμα νερα οχι εντελως διαφανα αλλα ικανοποιητικα για κολυμπι , και καποιους ασβεστολιθους σαν κινεζικα καπελα σε μικρη αποσταση απο την ακτη.
Η παραλια δεν ειχε πολυ κοσμο , μονο ντοπιες οικογενειες που εκαναν πικνικ εδω με τα Ταυλανδεζακια τους να παιζουν στα ρηχα νερα. Ακριβως πανω στη αμμουδια υπηρχε ενα δασος με ομορφα ψηλα δεντρα και χοντρους κορμους πεσμενους στο εδαφος και οι μεγαλυτεροι ηταν μαζεμενοι γυρω απο τραπεζομαντηλα πινοντας μπιρες και μαζευοντας δροσια. Οι μυρωδιες απο τα ντοπια φαγητα , τα μαριναρισμενα καλαμακια κοτοπουλα , τα pad thai , τα ριζια με τις γλυκοξινες σαλτσουλες μου εσπαγαν τη μυτη!
Επρεπε να βρουμε δωματιο για το βραδυ , οποτε οδηγησαμε την παραλιακη λεωφορο μεχρι την Αο Νανγκ , δυο λεπτακια πιο διπλα.
Ειναι η πιο τουριστικη περιοχη του Κραμπι αλλα τωρα ειχε ελαχιστο κοσμο και δε δυσκολευοσουν καθολου να βρεις ξενοδοχειο και να παζαρεψεις την τιμη οσο ηθελες. Η πισινα και το pool bar του Ao nang villa resort εμοιαζε ερημο μερα μεσημερι με την τιμη δωματιου να εχει πεσει στα 65 ευρω το τριλκινο!
Γενικα δεν ειχε καθολου ζωη και στα εστιατορια της παραλιας μετα βιας μετρουσα 20 ατομα στα τραπεζια ειτε βραδυ ηταν ειτε μεσημερι.
Εμοιαζε με τουριστικη περιοχη της Ελλαδας απο την αποψη οτι ειχε τα παντα απο ξενοδοχεια για ολα τα βαλαντια , απο McDonalds μεχρι πολυ καλα εστιατορια , μπαρακια και δραστηριοτητες αλλα χωρις πολυκοσμια. Απο το McDonalds που ανεφερα παραπανω καταλαβαινετε οτι το μερος δεν ειναι το τυπικο παραδοσιακο Ταυλανδεζικο στυλ του Koh Tao για παραδειγμα...Παρολο που το φυσικο περβαλλον ειναι εντυπωσιακο , δε μπορω να πω οτι επαθα την πλακα μου με το μερος ουτε οτι θα ξαναπηγαινα. Δεν ξερω μηπως οσο μεγαλωνω και ταξιδευω, παραξενευω κιολας..Μπορει να ηρθα με πολυ υψηλες προσδοκιες. Μπορει παλι να φταιει το Νο1 κριτηριο που βαζω σε καθε μερος: την παραλια με τα διαυγη νερα. Γιατι αναμφισβητητα το Κραμπι σκιζει απο φωτογενεια. Το θεμα ειναι τι γινεται οταν βουτηξεις...ε?
Κατα τα αλλα εχει τα μαγαζακια του με τα σουβενιρ , χαριτωμενα σπιτακια των πνευματων εξω απο ξενοδοχεια και μαγαζια , και φωσφοριζε τουκ-τουκ
.
Κλεισαμε δωματιο για τρεις νυχτες αφου ειχε ησυχια , οι τιμες και οι συμμετεχοντες για τις εκδρομες ηταν στο μισο απο τη χαι σιζον και για εμας που ηρθαμε για ηρεμες , οικογενειακες διακοπες και το μονο που θελαμε ηταν να δει και το παιδι μας αυτη τη μερια του κοσμου που εχουμε αγαπησει , ηταν οτι πρεπει για δυο-τρεις μερες. Η Αο Νανγκ ειναι καλη σαν βαση για να δεις τα γυρω μερη. Μπορει αλλες περιοχες να ειναι καλυτερες για διαμονη , αλλα ειναι πιο απομονωμενες ειδικα το βραδυ και αν αυτο ειναι τελειο για ζευγαρια , οταν εχεις μαζι σου εναν εφηβο , καλο ειναι να εχεις επιλογες. Τη μερα απλα μπαινεις σε μια longtail και σε λιγα λεπτα μπορεις να περασεις τη μερα σου σε καποια αλλη παραλια , απο αυτες που κρυβονται πισω απο τους κατακορυφους βραχους του νοτου.
Η πλειοψηφια των τουριστων εκλεινε εκδρομη για τα Πιπι και συνυπολογιζοντας αυτους που θα πηγαιναν απο το Πουκετ αποφασισαμε να μην παμε. Προτιμουσαμε να τα θυμομαστε οπως τα ειχαμε δει την πρωτη φορα , τοτε που πηγαμε με μικρο βαρκακι και ημασταν το πολυ δωδεκα ατομα σε ολη την παραλια. Ηταν καταπληκτικα αλλα φαινεται οτι αυτες οι εποχες περασαν ανεπιστρεπτι..Προτιμησαμε την εκδρομη στα 4 νησια.
