Μετα τις ΠΡΕΣΠΕΣ κατευθυνθηκαμε για τα συνορα και συγκεκριμενα για το Μοναστηρι, δηλαδη την πολη Bitola στα Σκοπια, 15 χλμ περιπου απο τα συνορα.
Ειναι η δευτερη μεγαλυτερη πολη της χωρας μετα την πολη των Σκοπιων.
Τελευταια φορα που πηγαμε ηταν το 2000 με αλλη ιδιοτητα, τωρα επιστρεφαμε ως καθαρα τουριστες και με αλλη παρεα.
Για τους φιλους Γερμανους πρωτη φορα και υπηρχε εντονο αγχος λογω των δυο θηριωδων BMW 1200 κυβικων οι οποιες οπως διαπιστωσαμε μονο απαρατηρητες δεν περναγαν.
Μετα απο 13 χρονια ο ελεγχος πια ειχε γινει πολυ ευκολος και εντελως τυπικος.
Μεγαλυτερη ωρα χασαμε κατα την εισοδο μας στην Ελλαδα μετα απο 2 μερες.
Οι Σκοπιανοι αστυνομικοι φιλικοι και εξυπηρετικοι.
Φτασαμε στο Μοναστηρι πολυ γρηγορα, η πολη αλλαγμενη, πιο συγχρονη, πιο "Ευρωπαικη".
Αυτα στο κεντρο, γιατι μολις απομακρυνοσουν τα φαντασματα του παλαιου καθεστωτος σου θυμιζαν οτι η διαλυση της Γιουγκοσλαβιας εγινε τελικα μονο γεωγραφικα.
Η υπαιθρος παντως στο ιδιο επιπεδο με τοτε, πολυ πισω...
Ακουγαμε παντου Ελληνικα και απο ελληνες επισκεπτες και απο τους ντοπιους, ειδικα απο τους νεους που μιλανε και πολυ καλα Αγγλικα.
Καθησαμε μονο 2 νυχτες, δε χρειαζεσαι και περισσοτερο.
Στις συζητησεις που ειχαμε, ειδικα με τους νεωτερους φαινεται πια καθαρα η αλλαγη στη νοοτροπια και στο πως βλεπουν την Ελλαδα.
Πολλοι απο αυτους ειτε εχουν δουλεψει, ειτε πανε καθε χρονο και διακοπες σε Χαλκιδικη και Πιερια.
Αναγνωριζουν κατ ιδιαν οτι ολες αυτες οι αηδιες εκ μερους της ηγεσιας τους περι Μακεδονιας και Μεγαλου Αλεξανδρου δεν εχουν καμια βαση αλλα...
Ο ξενοδοχος που ηταν ενας ψιλοφανατικος τυπος πιστευε οτι οι απογονοι του καποτε επιναν κρασι στην Πελλα.
"Ολοι ξερουν οτι το αστερι το εχετε κλεψει απο τους Ελληνες" του ειπε ο Gunder πολυ ευγενικα σε απταιστα Γερμανικα μιας και ο ξενοδοχος ηταν μεταναστης καποτε στην Γερμανια.
"Το αστερι ηταν το εμβλημα μας απο τον καιρο του Μεγαλου Αλεξανδρου" απαντησε ο Goran.
"Mα η Μακεδονικη Δυναστεια του Φιλιππου ειχε εμβλημα το λιονταρι" του απαντησαμε και η συζητηση συνεχιστηκε σε πιο χαλαρους ρυθμους.
Επιστρεψαμε με προορισμο την Κορυτσα και αφου καναμε και μια διανυκτερευση στην πολυ ωραια πολη της Καστοριας.
Αλβανια ειχα παει πριν 15 περιπου χρονια αλλα μονο στους Αγιους Σαραντα.
Στο συνοριακο φυλακιο της Κρυσταλλοπηγης ειχε κινηση, πολλοι Αλβανοι πηγαινοερχοντουσαν με πουλμαν αλλα και με πολυ ωραια ιχ ειναι η αληθεια.
Οι φιλοι Γερμανοι εξαρχης θεωρηθηκαν υποπτοι (!) και αφου ειμασταν παρεα τους τους ακολουθησαμε κι εμεις στον ελεγχο.
Χασαμε γυρω στη μια ωρα απο ελληνες αστυνομικους και συνοριοφυλακες οι οποιο νομιζουν οτι υπηρετουν στα συνορα του Μexico με τις Η.Π.Α.
Το πιο αστειο ηταν οι εντελως ηλιθιες ερωτησεις τους και η ειρωνεια τους για τις μηχανες των φιλων, κανοντας μας να νιωσουμε ασχημα ως "οικοδεσποτες".
Στα ταξιδια μου εχω παντα τον λυκο μου, μια διασταυρωση λυκοσκυλου και border collie, γυρω στα 25 κιλα, απολυτα εκπαιδευμενος και υπακουος
Τον αποχωριζομαι μονο οταν αλλαζω ηπειρο.
Παρ ολο που ειχα ολα τα σχετικα (διαβατηριο και βιβλιαρια), οι ξυπνιτζηδες βρηκαν κατι να πουν για το ζωντανο και να κανουν θεμα.
Τα ιδια εχω περασει και στους Κηπους πηγαινοντας για την Κωνσταντινουπολη.
Οι Ελληνες αστυνομικοι αγενεις και προσβλητικοι, οι Τουρκοι το εντελως αντιθετο.
Ευτυχως δεν ειναι ο κανονας αυτος.
Συνεχιζουμε και φτανουμε στο φυλακιο των Αλβανων, ετοιμαζομαστε για μια απο τα ιδια κι ενω κανει τρομερη ζεστη.
Οι Αλβανοι κατι λενε στη γλωσσα τους κοιταζοντας τις BMW, ζητουν ευγενικα να ανοιχτουν οι πλαινες μπαγκαζιερες, κοιτανε προσεκτικα...και αυτο ηταν.
Χαιρετουν ευγενικα και ξανοιγομαστε στο δρομο που οδηγει στην Κορυτσα η οποια απεχει γυρω στα 35 χλμ.
Ο ασφαλτοταπητας σε καλη κατασταση σχετικα με αυτα που ειχαμε ακουσει για το οδικο δικτυο της Αλβανιας.
Το τοπιο γυρω γυρω τιποτα το ιδιαιτερο, αχρωμο αγευστο και ανοστο.
Η εισοδος της Κορυτσα μας αποζημιωνει ομως, προκειται για μια πολυ γραφικη πολη με πολη πρασινο μεγαλους δρομους και πολυ καλη αστικη πολεοδομικη διαταξη.
Οι κλασσικες πολυκατοικιες Σοβιετικου τυπου στη θεση τους , στο εμπα της πολης, αλλα και πολλα παλια αρχοντικα του Μεσοπολεμου που ανηκαν και σε Ιταλους και σε Ελληνες οπως μαθαμε.
Πολυ εντυπωσιακη η Ορθοδοξη εκκλησια στο κεντρο της πολης που λειτουργει κανονικα για την μικρη και πολυ δραστηρια ελληνικη μειονοτητα.
Οι τιμες γενικα ακριβες απο το ψωμι ως το ξενοδοχειο.
Μια τυροπιτα 1.80, ο φραπες 2,70 π.χ.
Στα εστατορια οι μπυρες των 500 ml 3 με 3,5 ευρω, σε Πρεσπες και Καστορια 2,00 με 2,50.
Στο super market που πηγαμε, γνωστης ελληνικης αλυσιδας, οι τιμες οι ιδιες οπως εδω στα βασικα προιοντα.
Προσφορες ελαχιστες.
Εχουν δικιο τελικα καποιοι Αλβανοι που εχω μιλησει εδω και μου εχουν πει οτι εχει ακριβυνει η ζωη στην χωρα τους.
Παντου Ελληνικα βεβαια, τα μιλανε ολοι.
Πηγαμε στην τραπεζα να αλλαξουν οι φιλοι λεφτα και μονο που δεν μας εκαναν το τραπεζι.
Πανω στην κουβεντα μας λεει ο Διευθυκτης μας λεει αν ξερουμε τον Ομηρο.
Του απανταμε...συγκαταβατικα "ναι" και ετοιμαζομαστε για ματσακι..
Ο ανθρωπος τελικα εννοουσε ενα σχολειο που βρισκεται λιγο εξω απο την Κορυτσα και παρεχει εντελως δωρεαν σε οποιον θελει μαζι με την υποχρεωτικη αλβανικη εκπαιδευση και την εκμαθηση της ελληνικης γλωσσας οπως και της ελληνικης ιστοριας.
Φοιτουν γυρω στα 500 παιδια σε ενα πολυ ομορφο περιβαλλον αλλα το προβλημα ειναι οτι δεν υπαρχει Λυκειο, μεχρι το Γυμνασιο πας.
Παρ ολες τις προσπαθειες του Προξενου προς το ελληνικο κρατος να χρηματοδοτησει και τη δημιουργια Λυκειου.
Υπαρχει αντιστοιχο σχολειο που εχουν δημιουργησει οι Τουρκοι, οπως και οι Ιταλοι. Επισης δωρεαν.
Ηξερα οτι λειτουργει στα Τιρανα, παραρτημα του Αρσακειου για τα πολυ χοντρα Αλβανικα πορτοφολια, αλλα οτι ειχαμε κι εδω ενα τετοιο σχολειο, αυτο ηταν μια ευχαριστη εκπληξη.
Μας ενημερωσε επισης οτι στην πολη υπαρχει και η βιλα του Σεφερη, στην οποια εμεινε ο μεγαλος μας ποιητης επι 3 χρονια, οταν υπηρετουσε ως Γενικος Προξενος.
Ειναι μια πολυ ωραια επαυλη, οπως διαπιστωσαμε, η οποια σαπιζει αν και το ελληνικο κρατος την αγορασε πριν λιγα χρονια για να στεγασει το Προξενειο μας.
Αλλα εκτοτε ουδεν.
Το βραδυ η πολη λιγα πραγματα, η κινηση αραιωνει αν και υπαρχει μεγαλη πιθανοτητα να ακουσεις και ελληνικα τραγουδια απο διαφορα bar.
Ολοι φιλικοι, κανενα προβλημα στη συμπεριφορα.
Οι κοπελες πολυ μοντερνες, τα αγορια λιγο πιο πισω...
Οπως συνηθως αλλωστε συμβαινει παντου σε ολο τον κοσμο.
Καθησαμε κι εκει δυο νυχτες, γυρισαμε οπου μπορουσαμε και αποχωριστηκαμε με τους φιλους που θα συνεχιζαν για Τιρανα ενω εμεις επρεπε να επιστρεψουμε.
