Επιστροφή και εντυπώσεις

[zeng26]

Χαίρετε όλοι!

Επέστρεψα την 1η Νοεμβρίου στην Αθήνα από την Ταϋλάνδη και έχω τόσα να γράψω!

Το ταξείδι ξεκίνησα την 1η Οκτωβρίου πρωϊ,από το "Ελ. Βενιζέλος" όπου ένας νέος και συμπαθητικός άνθρωπος επλησίασε και μας συστήθηκε: Ηταν ο Kyklades από τη Μύκονο, εκ των ιδρυτών αυτού του φόρουμ, με τον οποίο καναμε το ταξείδι ώς την Μπανγκόκ.

Πετάξαμε με την Γκάλφ Αίρ, το αεροπλάνο υπερπλήρες, οι συνοδοί εξυπηρετικοί, η πτήση μέσω Μπαχρέιν,τέσσερεις ώρες και άλλες περίπου επτά ώρες ώς τη Μπανγκόκ.

Φτάσαμε πρωϊ της επομένης, 2 Οκτωβρίου. Στο αεροδρόμιο άλλαξα 20 ευρώ και πήρα κάτι λιγότερο από 1000 Μπάχτα. Με οδήγησαν με το καρότσι μου ώς το ταξί. Εκανα να δώσω ένα χαρτονόμισμα των 20 Μπάχτα στο παιδί που βοήθησε, αλλά τον είδα απογοητευμένο, και διάλεξα κατοστάρικο. Μου ζήτησε άλλο ένα για τον συνάδελφό του. Καλά. Ρώτησα για το ταξί τι να περιμένω, ο νεαρός μου έδειξε το πεντακοσάρικο. Εν τάξει.

Ο ταξιτζής κατά τη διαδρομή με ...ενημέρωσε ότι η διαδρομή θα εστοίχιζε εννιακόσια μπάχτα. Τελικά πήρε  πεντακόσια.

Το ξενοδοχείο, Howard Square Boutique, μεγάλο αλλά δυσπρόσιτο για το καρότσι, υπήρχαν σκαλοπάτια στην είσοδο, αλλά και αρκετοί  βαλέδες, πρόθυμοι να βοηθήσουν.

 Με πήγαν στο δωμάτιο, όπου με ανησυχία διεπίστωσα ότι υπήρχε μόνο ντουζιέρα μόνο, και μάλιστα με εμπόδιο την τουαλέττα. "Δεν μπορείτε να σταθείτε λίγο όρθιος;" ρώτησε η κυρία διευθύντρια πωλησεων του ξενοδοχείου...

Εμ, αν μπορούσα...

Το ξενοδοχείο ήταν υποτίθεται προσβάσιμο... Δευτερη φορά που μου συμβαίνει αυτό, και πάλι στην Ανατολή...

Ημουν πολύ κουρασμένος για να ξεκινήσω για αλλού ( πού;) και έμεινα να κοιμηθώ. Ωραίο κρεβάτι, διπλό, με ουρανό...

(θα συνεχίσω)

[zeng26]

Βγήκα μια βόλτα στην Μπανγκοκ, με το κσρότσι.Ετσι κάνω όπου πάω, είναι ο μόνος ή ο καλύτερος τρόπος να γνωρίσης μια πόλη, να την "περπατήσεις", να την μετρήσεις με μέτρο εαυτόν.

Πολλά αυτοκίνητα, αλλά μπαίνω στο ρεύμα, στην άκρη-άκρη, με αυτοπεποίθηση, μαθημε΄νος ήδη από την Αθήνα μας...

Ενα μεγάλο κατάστημα, εκεί σε στέλνουν όλοι, γεμάτο με του κόσμου τα αγαθά. Με εντυπωσιάζουν κάτι  μπιμπελά από πλαστό γυαλί, με πολύχρωμα μικρα και μεγαλούτσικα ψάρια.¨Αλλα μικρομπιμπελούδια με ζωάκια, από ψημένη γη κττ. Πήρα γυαλινα ψαράκια και γατούλες μεγέθους ολίγων εκατοστών.

Ο λόγος περί γατιών, μια παρένθετη παρατήρηση: Τι γίνανε οι σιαμαίες γάτες; Μα , καλά, ένα μήνα έμεινα στην Ταϋλάνδη, μια γάτα Σιαμ δεν είδα! Φαίνεται τις έχουν εσωτερικές, στους ναούς, και δή σ' συτούς που δεν πήγα, και έτσι εξηγείται... Είδα όμως δυο τρεις "Μπουρμέζες", γάτες Βιρμανίας, αυτές τις κοντονούρες. και πολλά, πολλά γατιά απλού τύπου ("ευρωπαϊκές"!), μεταξύ των οποίων μια ωραιότατη κατάμαυρη γατούλα, με φωτεινά μεγάλα ματια, και γλυκό νιαούρισμα,που ήλθε και μου χαϊδεύτηκε, στην λαχαναγορά/φρουταγορά δίπλα στο ξενοδοχείο Prince's Place.

Οπου, σε αυτό το δίπυργο υπερύψηλο ξενοδοχείο μετεκόμισα, με την σύσταση της υπεύθυνης του άλλου μου, πρώτου καταλύματος...

Δηλαδή , να μένεις στον 26 όροφο, ούτε στην Ελβετία δεν συνηθίζεται!

Την πρώτη μέρα της εκεί διαμονής μου, ήμουνα στη μπανιέρα για το πρώτο μου ταϋλανδικό λουτρό, οπότε έσβησαν τα φώτα, και έμεινα για λίγα λεπτά στο απόλυτο σκοτάδι, μιλάμε για εσωτερικό δωμάτιο μπάνιου, χωρίς την παραμικρή αχτίδα ή αντανάκλαση φωτός απέξω... Πρώτη φορά μου συνέβη τέτοιο πιτς σκοτάδι, και είμαι περήφανος που δεν ...πανικοβλήθηκα! Εψαυσα κι έκλεισα τη βρύση, μην πλημμυρήσουμε κιόλας, και περίμενα τις εξελίξεις.

Ηλθε εξ ίσου αιφνιδίως το φως ξανά, και ποτέ δεν ξαναδιεκόπη... Αλλά μετά είδα και το φακό, με τη φίρμα του ξενοδοχείου, που υπήρχε δίπλα στο κρεββάτι μου, και κατάλαβα ότι οι διακοπές ρεύματος δεν είναι σπανιες εδώ.

Κράτησα το φακό για ενθύμιο--μου εζήτησαν και επλήρωσα 150 μπάχτα γι' αυτό, θαυμάζοντας ταυτοχρόνως, πόσον ενήμεροι είναι οι σημερινοί ξενοδόχοι για το τι έχεις στη βαλίτζα σου, και αν κάτι είναι δικό τους!

Θα συνεχίσω

[Jim]

Καλως ηρθες φιλε

[zeng26]

Γειά σου Jim! Καλώς σας βρήκα και πάλι!

Μια μέρα ρώτησα την κοπέλλα της υποδοχής που με είχε χρεωθή, στο ξενοδοχείο Prince's Place, πού με συμβούλευε να πάω το βράδυ,θέατρο, μουσική, κττ, και μου συνέστησε να πάω στο Σιάμ Νιραμίτ.

Πήγα λοιπόν, μετά μια διαδήλωση του κόμματος των μπλέ και κίτρινων, την ημέρα εκλογής νέου κυβερνήτη της Μπανγκόκ. Πήρα ταξί και έφθασα εγκαίρως στο μεγάλο αυτό θέατρο-- κοντά στο Καρφούρ.

Είναι πολλά και απανωτά όπως τα έζησα και σας μπερδεύω ίσως...

Αλλά για το θέατρο:

Νομίζω είναι το Εθνικό Θέατρο της Ταϋλάνδης, γιατί προ της ενάρξεως της παραστάσεως οι θεατες κληθήκαμε να εγερθούμε για την ανάκρουση του Εθνικού Υμνου, ενώ στην οθόνη προβαλλόταν μια φωτογραφία του γηραιού βασιλέως της Ταϋλάνδης--του πέμπτου βασιλέως, όπως τον μετράνε οι Ταϋλανδοί.

Το θέαμα ήταν μελετημένο για το διεθνές κοινό, και ήταν μια δραματοποιημένη, σπονδυλωτή σύνοψη της ιστορίας του Σιαμ, πολύ συναρπαστική, και με την τελευταία λέξη της  θεατρικής τεχνολογίας, ώστε, παρ' όλο που ο λόγος απουσίαζε, (εκτός από πέντε- έξη επεξηγηματικές κάρτες που προβλήθηκαν σε μια οθόνη, ως εισαγωγή σε κάθε κεφάλαιο της ιστορίας, λόγος δεν αρθρώθηκε, μόνο μουσική και μίμηση ήταν) το ενδιαφέρον ανέβαινε με την εξέλιξη, και μάλιστα κερδήθηκε η ίδια η συμμετοχή, ψυχική αλλά και σωματική κάποια στιγμή, των θεατών.

Στο έργο πήραν μέρος και δύο ελέφαντες,που έφεραν βόλτα όλο το θέατρο, σκηνή και κερκίδες,  κατάφορτοι και πλουμιστοί, και μερικές κατσικούλες.   

Επίσης υπήρξαν θάλασσες με καράβια, ποτάμια με βαρκούλες και κολυμβητές που κάνανε τη βουτιά τους στα βαθειά νερά, βροχές κατακλυσμιαίες με κεραυνούς και βροντές, ουρί του παραδείσου που ίπταντο σε όλα τα  μήκη και τα πλάτη, μια ολόκληρη ορχήστρα από ξυλόφωνα, συνεχής και πολύ ενδιαφέρουσα μουσική, που ενίοτε μου θύμιζε δικούς μας ρυθμούς και μελωδίες, και πολλοί, πολλοί σπουδαίοι ηθοποιοί.

Αγόρασα το σιντί της μουσικής, [και]γιατί μου θύμιζε Ελλάδα(!). Θυμήθηκα ασυναίσθητα ότι ένας διαμόνιος Κεφαλλονίτης είχε διαπρέψει ως πρωθυπουργός στην αυλή του Σιαμ, το 18ο, νομίζω, αιώνα.

Συνεχίζω αύριο.

[Jim]

Αντε καθε μερα και μια ωραια ιστορια!

[zeng26]

Μια μέρα, που φόραγα το μπλέ κινέζικο παντελόνι μου και μια μπλούζα κίτρινη με άσπρες γραμμές, ως εκ συμπτώσεως (άλλοι λένε πως δεν υπάρχουν συμπτώσεις αλλά υπάρχει σε όλα θείον σχέδιον!) βρέθηκα σε μια διαδήλωση ενθέρμων οπαδώνπου είχε ως χρώματά του το μπλέ και το κίτρινο!

Ούτε παραγγελία να με είχαν, τους ενθουσίασα με την συμμετοχή μου ( δεν το έκανα επίτηδες, αλλά και δεν το διέψευσα!) όλοι μου έδιναν συγχαρητήρια και ρωτούσαν από πού είμαι και αν καταλαβαίνω τάι--διότι έμεινα λίγο να παρακολουθήσω τις φλογερές ομιλίες, και οι άνθρωποι έβγαλαν συμπεράσματα. Είχαν στα χέρια τους κάτι κλακέτες που μιμούνται δυο ανθρώπινες παλάμες, και όταν τις χτυπούσαν ακουγόταν πολύ ηχηρότερα από πραγματικά χειροκροτήματα! Μια κυρία, ευμεγέθης σαν και μένα, με ρώτησε αν θέλω να αγοράσω κι εγώ αυτό το γκατζετάκι, αλλά δεν εύρισκα τα 30 μπάχτα (αν θυμάμαι καλά) που ετιμάτο και δεν το αγόρασα. Ηθελα όμως να αγοράσω μια ωραία, έντονα καναρινιά μπλούζα με τη γελοιογραφία ομάδος πολιτικών ( εικάζω δηλαδή ότι επρόκειτο περί πολιτικών, όχι ότι...τους αναγνώρισα!) αλλά, και πάλι, δεν βρήκαμε το δικό μου μέγεθος... Παρεμπιμπτόντως, το δικό μας  μέγεθος ΧL, και το ΧΧL δεν φαίνεται να αντιστοιχούν στα ταϋλανδικά, που είναι κάπως μικρότερα.

Από τις ειδήσεις των διεθνών καναλιών μάθαινα εκ των υστέρων για τις πολιτικές ταραχές, που υπήρχαν παράλληλα με το ταξίδι μου στην Μπανγκόκ.

Την ίδια μέρα που εκλεγόταν νέος κυβερνήτης της Μπανγκόκ, βρέθηκα και στο θέατρο Σιάμ Νιραμίτ (θυμάμαι την τοιχοκολλημένη στην είσοδο του θεάτρου ανακοίνωση , που έλεγε ότι δεν σερβίρονται αλκοολούχα ποτά λόγω της εκλογής αυτής), αλλά επίσης, νωρίτερα και από τη διαδήλωση, βρέθηκα σε μια άλλη συγκέντρωση, μια τελετή, ή μάλλον κηδεία, βουδιστική, με μαυροφορεμένους όλους, άνδρες και γυναίκες-- κρατούσαν όλοι στο χέρι από ένα λουλούδι, που τους μοίρασε μια νέα με καλάθι.

Αλλά περί αυτού αύριο.

[zeng26]

Δηλαδή δεν ήξερα περί τίνος επρόκειτο. Είδα κόσμο συγκεντρωμένο στο αίθριο ενός επιβλητικού κτηρίου, μπροστά υπήρχε και ...αλφαμίτης φρουρός, πολλά αυτοκίνητα επίσημα, μερσεντέδες και βάλε, και, από περιέργεια, πήγα κι εγώ και στάθηκα δίπλα, μπροστά- μπροστά. Ισως να άρχιζε κάποια διάλεξη ή κάποια τελετή. Μου έκανε εντύπωση ότι ήσαν σχεδόν όλοι μαυροφορεμένοι, αλλά δεν υπήρχε κατήφεια, οι άνθρωποι σιγομιλούσαν μεταξύ τους ήρεμα. Μπροστά από τα άλλα, υπήρχαν δυο- τρία πολυτελή καθίσματα, σαν θρόνοι, άδεια, και υπέθεσα ότι αναμένονταν κάποιοι επισημότεροι. Αλλά δεν έρχονταν. Δεν ήξερα τι άλλο να υποθέσω, και περίμενα, ώσπου πέρασε μια κοπελίτσα με καλάθι ανθέων.Τα εμοίραζε στους καθισμένους, αλλά δεν έσπευσε να μου δώσει κει εμένα. Τι ρώτησα αν επρόκειτο για κηδεία, και κατένευσε. Συνεννοηθήκαμε σωστά άραγε;

Εφυγα μετ' ολίγον, ούτε η διάθεση η δική μου ταίριαζε με κηδεία, ούτε και ο ίδιος ένοιωθα ότι ταίριαζα με τους άλλους εκεί.

Ακολούθησα το δρόμο πιο πέρα και μου φάνηκε ότι μου μύριζε κάτι καμμένο. Εντονη αίσθηση, αλλά μπορεί και να ήταν ψεύτικη, μια ιδέα μου από συνειρμό. Νομίζω ότι στην Ταϋλάνδη τους καίνε όταν φύγουν.

Ανέστρεψα την πορεία μου και έφυγα μακριά από τη δυσάρεστη (ψευδ)αίσθηση.

Ας θυμηθώ καλύτερα τις επισκέψεις μου σε δυο ναούς βουδιστικούς, τη συνομιλία μου με μια προσκυνήτρια, την πρώτη μέρα μου στην Μπανγκόκ.

Δίπλα σε ένα μεγάλο πολυκατάστημα, ήταν ένας μεγάλος ναός, με ωραίο και δροσερό κήπο, στολισμένο με πολλά αγάλματα ζώων, πετεινών, παπιών, αλλά κυρίως ελεφάντων, και διάσπαρτο με επιγραφές τάι και φωτογραφίες ασκητών και γηραιών διδασκάλων (γκουρού). Ο ναός ήταν διάπλατα ανοικτός, αλλά δεν μπορούσα να ανέβω τα πολλά και επιβλητικά σκαλοπάτια, όπως έκαναν άλλοι επισκέπτες, που άφηναν εκεί και τα υποδήματά τους--αυτή την υγιεινή συνήθεια την παρατήρησα και στα ξενοδοχεία, όπου, πριν μπει κάποιος στο δωμάτιο, έβγαζε σχεδόν πάντα τα υποδήματά του και τα αφηνε μπροστά από την πόρτα.

Εβλεπα όμως την ιεροτελεστία, δηλαδή έναν ιερέα που μουρμούραγε προσευχές, με μουσικότητα, και πιστούς με χαμηλωμένη κεφαλή να παρακολουθούν με κατάνυξη.

Εκεί, στην αυλή του ναού μια κοπέλλα, ευρωπαία μου φάνηκε, με ρώτησε από πού είμαι. Μου είπε ότι νηστεύει και ότι κοιμάται εκεί, και ότι θα έμενε μερικές ημέρες κοντά στο ναό.

Ενοιωθα οικεία, σαν να συμμετείχα, καταλάβαινα τι εννοούσε και ας ήταν η πρώτη ημέρα μου στην Μπανγκόκ, σε ναό βουδιστικό, και ας ήμουν κουρασμένος από το ταξίδι και τις αναποδιές της ημέρας.

Ενοιωθα γαλήνη.

[kikiv]

Καλως ηρθατε ....
Πολυ ομορφη η αφηγηση σας και πολυ ενδιεφερουσα ....
περιμενω τη συνεχεια ....

[zeng26]

Χαίρομαι που σας αρέσουν αυτά που γράφω! Η αλήθεια να λέγεται, γράφουμε για να τα διαβάσουν οι άλλοι. Αλλά εξ ίσου αλήθεια είναι ότι γράφοντας ( και ξαναδιαβαίνοντας) όχι μόνο ενισχύουμε την ανάμνηση, αλλά κυρίως τη διαμορφώνουμε, ώστε η αφήγηση της εμπειρίας συχνά υποκαθιστά την εμπειρία--που δεν είναι πάντα καλό.

Δίκοπο μαχαίρι δηλαδή, αλλά έτσι είμαστε οι άνθρωποι, επιπόλαιοι και φευγαλέοι όσο και οι αναμνήσεις μας.

Αλλά σκεφθήτε, η αφήγηση του Ομήρου ακόμη ζή και ευχαριστεί τους ανθρώπους, ενώ ο αφηγητής έχει γίνει μύθος και... μπούρμπερη!

Αντε, και στα δικά μας, όλων των αφηγητών!

[kikiv]

οποτε βρειτε χρονο για τη συνεχεια, να ξερετε οτι περιμενω υπομονετικα ...
Θα ταξιδεψω Ταιλανδη τον Ιανουαριο οποτε καθε πληροφορια ειναι πολυτιμη ....

[zeng26]

Μ ια φορά που βγήκα βόλτα με το καρότσι ( όπως λέμε "με τα πόδια") βρέθηκα στην υπαίθρια λαχαναγορά (όπως λέμε "στη Βαρβάκειο αγορά") όπου είδα να πουλάνε και πολλά άγνωστα σε μένα φρούτα. Δεν ήξερα ότι υπάρχουν τόσες πολλές ποικιλίες μπανανών,και δοκίμασα πρώτη μου φορά κάτι μικρές, λεπτόφλουδες με υπόξινη γεύση,που έκαναν 20 μπάχτα το τσαμπί. Πιο κάτω πήρα κάτι άλλες, πολύ ώριμες, η γυναίκα που της πούλαγε μου λέδωσε μερικές ακόμη για ρεγάλο. Μερικές που δεν της έφαγα εγκαίρως, την ίδια μέρα, αναγκάσθηκα να τις πετάξω διότι μέσα σε λίγες ώρες έγιναν ...καφέ στο χρώμα απέξω, και μέσα και διαφανείς, σαν σάπιο μήλο.

Είχαν μαζευτή σύννεφα και έπεσαν οι πρώτες σταγόνες. Μια γυναίκα με κοίταξε και είπε τη λέξη  "Hotel!", δείχνοντας προς το ψηλό, δεσπόζον κτήριο του ξενοδοχείου μου, λες και ήξερε πού μένω, και με προειδοποιούσε ότι επίκειται μπόρα.

Συμφωνούσα κι εγώ για τη διάγνωση των ουρανίων, και έσπευσα να επιστρέψω.

Την επομένη φορά, στο Καρφούρ, έψαξα και βρήκα ένα ωραίο μπλέ αδιάβροχο με κουκούλα, που με καλύπτει όλο, μαζί και το καρότσι. Το είχα στην τσάντα που σχεδόν πάντα κρεμάω πίσω στο καρότσι με τα χρειζούμένά μου, και δεν ξανασκιάστηκα από βροχής φόβο. Οταν το φοράω μοιάζω με μπλέ αγιοβασίλη που πλανάρει ανεπαισθήτως μέσα στη βροχή.

[zeng26]

Αλλά, ώσπου να φθάσω στο ξενοδοχείο η μπόρα είχε ήδη ξεσπάσει, και, βρεμένος αλλά όχι κρύος, κατέφυγα κάτω από την ομπρέλλα μιας πωλήτριας ανανά. Και περιμένοντας, δοκίμασα για πρώτη φορά στη ζωή μου, ανανά φρεσκοκομμένο σε φέτες, που τις τσιμπούσες με ένα καλαμάκι/σουβλάκι μέσα από τη νάυλον σακκουλίτσα. Ετιμάτο δέκα μπάχτα αυτό το ωραίο φρούτο, και έκανα να βγάλω ένα κέρμα από το πορτοφόλι μου, όπου υπήρχαν ήδη νομίσματα τριών-τεσσάρων επικρατειών, από ρέστα θερινών διακοπών και εκδρομών. Το νόμισμα των δέκα μπάχτα είναι  δίχρωμο και μοιάζει με το δικό μας δίευρο, που μοιάζει με την τουρκική λίρα... Η γυναίκα δεν είχε αντίρρηση, που της έδωσα την τούρκικη λίρα  που μου έμεινε από την εκδρομή στο Μποντρούμ!

Κάποια στιγμή--η μπόρα συνεχιζόταν-- έκανα ηρωϊκή έξοδο από την ευεργετική ομπρέλλα, κάτω από τη ζεστή βροχή. Αμέσως, ένας άνθρωπος ξέκοψε από τους στεγασμένους, σαν άγγελος της υπηρεσίας, που έσπευσε να με αναλάβει και να με πάει ώς το ξενοδοχείο μου. Ισως του έκανε νόημα η γυναίκα. Ισως και να ήταν από μόνος του που εκινήθη. Αλλά βράχηκε μαζί μου, και με πήγε γρήγορα, ώστε βραχήκαμε λιγώτερο.

Στην είσοδο του ξενοδοχείου Prince's Palace δεν υπήρχε κανένας να με βοηθήσει να ανέβω την απίθανα απότομη "ράμπα".

Αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.

[zeng26]

Mια άλλη μέρα,πάλι, μάλλον σούρουπο ήτανε, βγήκα κατόπιν επιμονής της Αντσάρας ( μιας εκκεντρικής Ταϋλανδής που γνώρισα σε μια διαδήλωση. Είχε χάσει το μαγαζάκι της, "επενδύοντας" όλα στο χρηματιστήριο, που διαρκώς έπεφτε...Δεν το είχε ακόμη πη στους γονείς της, που ήταν υπέργηροι, για να μη στενοχωρηθούν...) να πάμε τσάρκα στην λαχαναγορά. Ηθελε να μου δείξει τα άλλα φρούτα.

Πρώτα αγοράσαμε ένα μάγκο, που μου αρέσει πολύ. Κατόπιν, ένα παράξενο αγκαθωτό φρούτο, που τρώγεται μόνον ο μαλακός και έντονα αρωματικός πυρήνας του. Εκεί μπροστά μας, ο πωλητής, με δεξιοτεχνία θαυμαστή, έκοψε τον καρπό με μια μάχαιρα, και τον καθάρισε και τον τεμάχισε φέτες, χωρίς να τον αγγίσει, παρά μόνο μέσα από το νάυλον σακκούλι, όπου και μας τον σέρβιρε. Δοκίμασα λίγο και συνεχίσαμε, με ρόφημα καρύδες, με το καλαμάκι. ΄Αλλες καρύδες τις καίνε εξωτερικά, άλλες όχι. Είδαμε και κάτι τεράστιους μισοπράσινους καρπούς που δεν πίστευα ότι ήταν γκρέιπ φρουτ-τεράστια, σαν μικρά καρπούζια. Φυσικά και υπάρχουν ολοχρονίς καρπούζια, μια ποικιλία με σκούρα πράσινη φλούδα και μέτριου μεγέθους καρπό.

Αλλα φρούτα δοκίμασα αργότερα στο Πουκέτ, τα κινέζικα λύτσι, και κάτι άλλα, όμοια σε μέγεθος, σαν μεγάλα κάστανα, αλλά χυμώδη μέσα από την σκληρή φλούδα, σαν ρόγα άσπρου σταφυλιού το χρώμα, κάπως σαν το μανταρίνι  χωρισμένο σε πεντε-έξι φελιά, άλλοτε με πυρήνα/κουκούτσι, άλλοτε χωρίς, και  που δεν ξέρω ακόμη το όνομά τους...

Δοκίμασα και κάτι φρούτα που τα ήξερα από τη λογοτεχνία, από τον Ιούλιο Βέρν, τα ταμαρίνια, που έχουν ένα περίβλημα σκληρό σαν τα αράπικα φυστίκια, κάπως μεγαλύτερα σε μέγεθος, αλλά δεν με εντυπωσίασαν.

Το καλύτερό μου ήταν κυρίως το μάγκο και δεύτερον ο ανανάς.

Αλλά, όταν γύρισα στην Αθήνα, έπεσα με την πρώτη στα πορτοκάλια και τα μανταρίνια!

[zeng26]

Το μάγκο τρώγεται είτε ώριμο, οπότε είναι εξωτερικά υποκίτρινο, και όταν το ξεφλουδίσεις έχει χρώμα σαν ώριμου ροδάκινου, είναι χυμώδες, ώστε πλημμυρίζει το στόμα με τους χυμούς του, και, αν δεν προσέξεις καλά, γεμίζεις χυμούς γενικώς, με γεύση και άρωμα απερίγραπτα, είτε τρώγεται χλωρό, σε φέτες, οπότε μοιάζει με σαλατικό.

Κάπως σαν το πεπόνι δηλαδή.

[Oytopikos]

Εξαιρετικές οι περιγραφές σου