Το "κορίτσι της φωτογραφίας" του Βιετνάμ μιλά στο MEGA για τη φρίκη του πολέμου Η Κιμ Φουκ Φαν Τι είναι το πρόσωπο πίσω από τη φωτογραφία - σύμβολο της φρίκης του πολέμου στο Βιετνάμ. Ήταν μόλις 9 ετών όταν έπεσε θύμα επίθεσης με βόμβα ναπάλμ, που έκαψε το μεγαλύτερο μέρος του κορμιού της. Απαθανατίστηκε να τρέχει κλαίγοντας για να σωθεί, με το πρόσωπό της κυριευμένο από τρόμο και το σώμα της σημαδεμένο από εγκαύματα, σε μια φωτογραφία που έκανε τον γύρο του κόσμου κι έμεινε στην ιστορία ως το ντοκουμέντο που συνοψίζει την αγριότητα και την τραγωδία του πολέμου.
Mιλώντας αποκλειστικά στο MEGA και τη δημοσιογράφο Μαρία Σαράφογλου, η Κιμ Φουκ περιγράφει τον εφιάλτη που έζησε τότε. "Είδα τη φωτιά να απλώνεται στο αριστερό μου χέρι και γι' αυτό έχω τόσο σοβαρά εγκαύματα. Φοβήθηκα και τρομοκρατήθηκα" λέει, μεταξύ άλλων, και παράλληλα στέλνει ένα μήνυμα ειρήνης και ανθρωπιάς.
Παρότι δήλωνει ότι ακόμη κουβαλάει "τις ουλές και πολύ πόνο", τονίζει ότι η καρδιά της "έχει θεραπευτεί" και εύχεται να μην ξαναδεί ποτέ παιδιά να υποφέρουν τόσο. "Μπορεί να μου έκαψαν το σώμα μου, αλλά όχι την ψυχή, το όνειρο, το μέλλον μου. Έχω μια καινούργια φωτογραφία να δείξω στον κόσμο. Είμαι ακόμη ζωντανή και κρατάω το όνειρό μου ζωντανό" λέει.
Η Κιμ Φουκ είναι σήμερα πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της UNESCO και μέσα από το έργο του ιδρύματος που έχει συστήσει από το 1997 αγωνίζεται υπέρ της ειρήνης και για τη φροντίδα των παιδιών που έχουν πέσει θύματα πολέμου.
Ζει με την οικογένειά της στον Καναδά και επισκέφθηκε την Ελλάδα έπειτα από πρόσκληση της κ. Μαριάννας Βαρδινογιάννη, με αφορμή την συμπλήρωση 20 ετών λειτουργίας της Μονάδας Μεταμόσχευσης Μυελού των Οστών της "Ελπίδας".
Ακολουθεί η συνέντευξη της Κιμ Φουκ στο ΜEGA και τη Μαρία Σαράφογλου:
Κιμ Φουκ: Θυμάμαι ότι όταν βγήκα απ' το ναό είδα το αεροπλάνο και τις τέσσερις βόμβες να προσγειώνονται. Δεν άκουσα τη μεγάλη έκρηξη, αλλά άκουσα συνεχόμενους κρότους και ξαφνικά είδα τη φωτιά να με περικυκλώνει. Θυμάμαι ότι δεν είδα κανέναν. Μόνο τη φωτιά. Είδα τη φωτιά να απλώνεται στο αριστερό μου χέρι και γι' αυτό έχω τόσο σοβαρά εγκαύματα. Φοβήθηκα και τρομοκρατήθηκα. Θυμάμαι ακόμη τι σκέφτηκα εκείνη τη στιγμή. 'Θεέ μου, κάηκα. Δεν θα είμαι ποτέ ξανά φυσιολογική'. Συνέχισα να τρέχω. Δόξα τω Θεώ, τα πόδια μου δεν είχαν καεί. Κατάφερα να ξεφύγω από τη φωτιά κι είδα τα αδέρφια, τα ξαδέρφια μου και μερικούς στρατιώτες του Νοτίου Βιετνάμ. Συνεχίσαμε να τρέχουμε μέχρι που εξαντλήθηκα.
Ερώτηση: Αισθάνεστε ακόμη ότι είστε το κορίτσι στη φωτογραφία; Κιμ Φουκ: Κάποιες φορές. Ξέρω ότι προέρχομαι από αυτό το κοριτσάκι και τα εγκαύματα δεν με αφήνουν να το ξεχάσω. Μαρία Σαράφογλου: Πώς αισθάνεστε όταν βλέπετε τη φωτογραφία;Κιμ Φουκ: Αποφεύγω να κοιτάζω τη φωτογραφία μόνη μου διότι είμαι άνθρωπος. Αισθάνομαι ακόμη ότι καίγομαι. Ότι είμαι τρομοκρατημένη κι απελπισμένη. Ευχαριστώ, όμως, το Θεό που μου χάρισε τη ζωή.
Ερώτηση: Μπορεί μια βόμβα ναπάλμ να κάψει την ψυχή κάποιου;Κιμ Φουκ: Όχι. Σε καμία περίπτωση. Μπορεί να μου έκαψαν το σώμα μου, αλλά όχι την ψυχή, το όνειρο, το μέλλον μου. Έχω μια καινούργια φωτογραφία να δείξω στον κόσμο. Είμαι ακόμη ζωντανή και κρατάω το όνειρό μου ζωντανό.
Ερώτηση: Συγχωρήσατε τους ανθρώπους που σας το έκαναν αυτό, τους υπεύθυνους για τον πόλεμο του Βιετνάμ;Κιμ Φουκ: Νόμιζα ότι μου ήταν αδύνατον να τους συγχωρήσω, διότι υπέφερα πολύ σωματικά και συναισθηματικά, αλλά διάβασα κι ακολούθησα τη διδασκαλία της Βίβλου: Πρέπει να αγαπάς τους εχθρούς σου. Κουβαλάω ακόμη τις ουλές και πολύ πόνο, αλλά η καρδιά μου έχει θεραπευτεί.
Ερώτηση: Αυτή η διάσημη φωτογραφία επηρέασε πάρα πολλούς σε όλο τον κόσμο όχι μόνο διότι ήταν σκληρό το θέαμα ενός γυμνού κοριτσιού να τρέχει για να αποφύγει την καταστροφή, αλλά και ως σύμβολο της φρίκης του πολέμου του Βιετνάμ. Ποια είναι η κληρονομιά κατά τη γνώμη σας αυτής της σπαρακτικής φωτογραφίας;Κιμ Φουκ: Αυτή η φωτογραφία είναι ένα πολύ ισχυρό δώρο. Την αποδέχτηκα ως δική μου για να τη χρησιμοποιήσω για την ειρήνη. Ποτέ μου δεν σκέφτηκα ότι μπορεί και τα παιδιά μου κι όλα τα παιδιά του κόσμου να υποφέρουν τόσο. Δεν μπορώ να το δεχτώ. Ποτέ ξανά Κιμ, ποτέ ξανά πόλεμος. Αυτή είναι η ευχή μου: Όσο ζω, να μην ξαναδώ τέτοια φωτογραφία, να μην ξαναδώ παιδιά να υποφέρουν τόσο.
Ερώτηση: Θα θέλατε να επιστρέψετε στην πατρίδα σας; Έχετε επισκεφθεί το Βιετνάμ από τότε;Κιμ Φουκ: Κάποια στιγμή, επέστρεψα στο Βιετνάμ κι ένιωσα ότι επιστρέφω στο σπίτι μου. Πήγα με τα παιδιά μου και το σύζυγό μου στο Βιετνάμ το 2004, γεγονός που έκανε μεγάλη εντύπωση στα παιδιά μου. Είπαν: "Μαμά, δεν το πιστεύουμε. Στεκόμαστε στο σημείο που κάηκε η μαμά".
http://www.megatv.com/megagegonota/article.asp?catid=27372&subid=2&pubid=32170824