Η μερα της επιστροφης εφτασε και το 767 με το logo στην ουρα ,που μου θυμιζει βενζιναδικο με περιμενε στο αεροδρομιο.
Ειχα ενα αγχος λογω της ανταποκρισης στο Κιεβο-μολις 1 ωρα-μηπως υπαρξει εστω μικρη καθυστερηση και μεινω εκει.Σε αλλη περιπτωση δεν θα με χαλουσε ενα βραδυ στην Ουκρανικη πρωτευουσα,αλλα ειχα ξεμεινει απο λεφτα και ειχα χασει την καρτα μια μερα πριν φυγω.
Τελικα οι φοβοι μου δεν επιβεβαιωθηκαν,πεταξαμε στην ωρα μας,η τυχη μου δουλεψε ακομη μια φορα και ειχα θεση μετα τον τοιχο της διακεκριμενης που σημαινει απλετος χωρος.
Μολις ισιωσαμε και ηρθε η ωρα του δειπνου,η πρωτη εκπληξη.Αυτο αποτελουνταν απο ενα ποιοτικο,φρεσκο και νοστιμο σαντουιτς.Αυτο μονο.
Νερο και αναψυκτικο ηταν η συνοδεια.Μπυρες,κρασια και λοιπες κραιπαλες επι πληρωμη.
Αφου βαρυστομαχιασαμε,εσβησαν τα φωτα και μια και ηταν αργα(3 το βραδυ)ο υπνος ηταν ευπροσδεκτος.Στο πρωτο δρομολογιο μας ειχε προσφερθει κιτ με μασκα υπνου,καλτσες,ακουστικα.Τωρα υπηρχαν μονο τα ακουστικα στην τσεπη του καθισματος και η κουβερτουλα πανω σ αυτο.
Το περιβαλον ηταν ησυχο,χωρις κρυο,το μονο ενοχλητικο οι οθονες που προβαλαν ταινιες και στο σκοταδι ηταν ενοχλητικες ακομη και με κλειστα ματια.
Παρολα αυτα η κουραση με κατεβαλε και κοιμηθηκα 6 ωρες σερι χωρις να εχοχληθω απο πιτσιρικια που τσιριζουν και σου κλωτσανε το καθισμα,τυπους που περιφερονται ασκοπα στους διαδρομους,καθονται ορθιοι πανω απο το κεφαλι σου και μιλανε με τις ωρες με τον πισω,σηκωνονται και σου τραβανε την πλατη η ο μπροστα κατεβαζει τερμα τη δικη του την ωρα του φαγητου η αφου τελειωσουν το φαγητο τους δεν μπορουν να περιμενουν το πληρωμα να μαζεψει το δισκο και τον πετανε κατω απο το καθισμα.
Ταξιδευοντας τοσα χρονια με εταιρειες του Κολπου και ζωντας τετοιες επικες στιγμες αναμεσα σε συμπατριωτες μου η πολιτες των γυρω κρατων ειχα ξεχασει πως ειναι να ταξιδευεις σαν ανθρωπος σε μεγαλες πτησεις.
Το πρωι και δυο ωρες πριν φτασουμε σερβιραν το πρωινο.Ομελετα με λαχανικα η αλλαντικα,ενα μπωλ με τρια κομματια διαφορετικα κιτρινα τυρια,τιραμισου και φρουτα.Η γκουρμε πινελια ηταν στα τυρια,οπου στην κορυφη υπηρχε αποξηραμενο βερυκοκο,καρυδι και μαιντανος.
Καναμε ενα μεγαλο κυκλο πανω απο τη Μαυρη θαλασσα οπως φανηκε στο χαρτη,προφανως για να αποφυγουμε επικινδυνα περασματα,πετωντας μαλιστα και σε πολυ μεγαλο υψος 12.400μ.
Φτασαμε στην ωρα μας,κατα την εξοδο προσεξα οτι το αεροπλανο δεν ηταν σαν βομβαρδισμενο με χαρτια κουβερτες,φαγητα κλπ σκουπιδια στο πατωμα και τα καθισματα δειχνοντας οτι οι Ουκρανοι που ηταν και οι περισσοτεροι επιβατεςδεν ειναι γυφτοι.
Στην εισοδο για τις τρανζιτ πτησεις γινοταν ο χαμος.Ουρα 30 μετραΧ3 ατομα στη σειρα για ελεγχο.Αργη διαδικασια,κανεις δεν βιαζοταν,μαλλον καταλοιπα απο την εποχη της Σοβιετικης Ενωσης.
Περασα μπροστα για να προλαβω,το σκανερ χτυπουσε συνεχεια ενω δεν ειχα κατι μεταλλικο πανω μου,περασα 3 φορες τελικα μου ειπαν να βγαλω παπουτσια.Τα ελεγξαν στο σκανερ ηταν ενταξει και χωρις να μου κανουν σωματικο ελεγχο με αφησαν να περασω
.
Η πτηση εφυγε στην ωρα της και εφτασε μιση ωρα πριν την προκαθορισμενη.
Αυτη τη φορα ηταν ενα 737-500 με πραγματικα μεγαλο κενο αναμεσα στα καθισματα.Ανετα απλωνομουν και καθομουν σταυροποδι.Σε αυτη την πτηση προσφερουν μονο νερο η χυμο.Οτιδηποτε αλλο επι πληρωμη.
Ο διαδρομος των αεροπλανων και στις δυο πτησεις,απλα ηταν μια πασαρελα.Χαιροσουν να βλεπεις το πληρωμα να ανεβοκατεβαινει.Πανω απο τις μισες αεροσυνοδους ειχαν το ονομα Κατερινα,μαλλον στην Ουκρανια ειναι πολυ συνηθισμενο.
Τελικα ολα ηταν μια χαρα,οι ελλειψεις δεν ηταν ενοχλητικες για μενα,λαμβανοντας υποψη και την τιμη του εισιτηριου.
Το σημαντικοτερο ηταν οτι εκανα ενα μεγαλο ταξιδι,ησυχα,καθαρα και ανετα.
