You like me? My name is Lon

[kachakohchang]

Το αστειο ξερεις ποιο ειναι?
Οτι ολοι καταδικαζουν τους "αλλους"...κ κανενας δεν ξερει τιποτα...
Δεν ειπα οτι ειναι ολοι ιδιοι αλλα οι λιγοι δεν κανουν τη διαφορα.
Το να κατεβαινεις κατω με αυτο κ μονο το σκοπο καταδικαζω...
Υπαρχουν πολλοι που αν τους ρωτησεις για την υπολοιπη ζωη στην pattaya, το μονο που θα σου πουν ειναι, ζητω η walking street...

[Jello Biafra]

Το να κατεβαινεις κατω με αυτο κ μονο το σκοπο καταδικαζω...
Υπαρχουν πολλοι που αν τους ρωτησεις για την υπολοιπη ζωη στην pattaya, το μονο που θα σου πουν ειναι, ζητω η walking street...

Ζητω η walking street και τα προαστια αυτης,οπως λεει και το "αβαταρ" μου

Το ονομα της ηρωιδας ειναι "πιασαρικο"αφου σημαινει -ζεστη- ร้อน=ron=lon

[teosep]

Ωραια η αναλυση του petroso , θελω παντως να βαλω τα πραγματα στην εξης σειρα ........ Η εμπειρια της Παταγια ειναι σεβαστη και πραγματικα "καυτη", δεν βαζω ηθικα ζητηματα , αλλα ενα μονο πραγμα ....ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΑΝΩ ΑΠ'ΟΛΑ .  Θα δεχτω , οτι μπορει να υπαρχει και ερωτας εννιοτε μεταξυ των ζευγαριων , ομως δεν μπορω να δεχτω το τσαμπουκα και την χλευη των πελατων απεναντι στις κοπελλες . Μου φαινεται πιο αντρικιο μια σωστη συμπεριφορα που στο κατω, κατω θα εκτιμηθει και απο την κοπελλα , παρα ο "κουραδομαγκας".

[Oytopikos]

Ζητω η walking street και τα προαστια αυτης,οπως λεει και το "αβαταρ" μου

Το ονομα της ηρωιδας ειναι "πιασαρικο"αφου σημαινει -ζεστη- ร้อน=ron=lon

Jello άνοιξε τα εσώψυχά σου!Μοιράσου μαζί μας τις σκέψεις σου.

¨Ελα αφού σε εξιτάρει το θέμα,το γνωρίζω!

[kachakohchang]

ο δασκαλος εχει μαραζωσει,δυσκολα του παιρνεις κουβεντα...
Κουραγιο jello Απριλιος-Μαιος-Ιουνιος...

[Jello Biafra]

Δεν εχω σκοπο να ξεσκονισω αυτο το θεμα ξανα,γιατι θα γινει μπαχαλο και θα καταληξει στο καλαθι των αχρηστων;D ;Dαν και συμφωνω με τα ποσταρισματα σας.
Δεν ειδα καποιον να πει κατι αντιθετο ή ακραιο για μενα, ετσι ας  αφησουμε  ησυχο το θεμα...
Οταν μπουν μεσα τα ζιζανια της ηθικης πλειοψηφιας εδω ειμαι, στις επαλξεις..
Κατω τα χερια απο τα κοριτσια των μπαρ

[karabε]

Κατω τα χερια απο τα κοριτσια των μπαρ

Μαζι σου δασκαλε

Για tην boyz town δεν μιλησε κανεις?  

[erasmoshemin]

να χαίρεστε τη ζωή και να μην την κρίνετε.
Η παττάγια είναι ο μόνος προορισμός που η ευχαρίστηση του ταξιδιώτη είναι 100 % δεδομένη.

[zeng26]

Καλό είναι βέβαια εμείς που χαιρόμαστε τη ζωή να θυμάμαστε ενίοτε ότι όλοι οι χαμογεάστοί άνθρωποι που μας ανέχονται έως και μας αγαπούν δεν χαίρονται τη ζωή το ίδιο.
και μακάρι να μην είμαστε [και ] εμείς μέσα σ' αυτούς που κάνουν τη ζωή τους δύσκολη!

Υπαρχει ένα τραγούδι του Μπέρτολντ Μπρέχτ που λέγεται "Η Τζένη των πειρατών", που έχει κάνει διεθνή καριέρα/ στα ελληνικά το τραγούδησε η Μελίνα Μερκούρη.
[κατόπιν και η Φαραντούρη]
Ιδού:
 
Στίχοι: Bertolt Brecht
Μουσική: Kurt Weill
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Φαραντούρη
Άλλες ερμηνείες: Χαρούλα Αλεξίου || Τάνια Τσανακλίδου

Κύριοι μου καλοί, με πληρώνετε εδώ, και σας κάνω όλα τα γούστα
και μου ρίχνετε πεντάρες και σας λέω ευχαριστώ
στο φτηνό ξενοδοχείο στη φτηνή την προκυμαία
και δεν ξέρετε σε ποια μιλάτε (μα δεν ξέρετε σε ποια μιλάτε)
Μα ένα βράδυ βουητό στο λιμάνι
κι όλοι λεν τι είν΄αυτό το βουητό
και αλλάζω τα σεντόνια και γελάω κι όλοι λεν (αυτή γιατί γελάει)
Κι ένα μαύρο καράβι με 50 κανόνια στο λιμάνι έχει μπει

Κύριοι μου καλοί σας λυπάμαι καθώς παζαρεύω ποιόν θα πάρω τη νυχτιά
γιατί σε κρεβάτι απόψε δεν θα κοιμηθεί κανείς
μα σας λέω την ταρίφα και γελάω κρυφά
που δεν ξέρετε ποια είμαι εγώ(που δεν μάθατε ποια είμ΄εγώ)
Και μέσα στη νύχτα ουρλιαχτό στο λιμάνι
κι όλοι λεν΄τι΄ναι αυτό το ουρλιαχτό
και ορμάω στο παράθυρο με γέλια κι όλοι λεν (τι πανηγυρίζει)
Και το μαύρο καράβι κατά πάνω στην πόλη τα κανόνια γυρνά

Κύριοι μου καλοί τώρα πια δεν γελάτε τώρα η πόλη έχει γκρεμιστεί
κι όλα τα βρωμόσπιτα σας τα γκρέμισαν σε μια νύχτα
απομένει μονάχα το μπορντέλο τούτο δω (κι απορείτε γιατί τ΄αφησαν αυτό)
Μόνο το μπορντέλο στέκει όρθιο στη πόλη
και ρωτάτε - ποιος να έμενε εδώ
και θα βγω στην πόρτα εγώ σαν ξημερώσει και θα πουν (γι΄αυτήν ήτανε λοιπόν)
Και το μαύρο καράβι τη σημαία σηκώνει να με υποδεχτεί

Και κοντά μεσημέρι, εκατό μαύροι άντρες βγαίνουν από το καράβι και σας πιάνουν, και θα δέσουν μ' αλυσίδες όποιον είχα πελάτη και δεμένους μ' αλυσίδες θα σας φέρουνε μπροστά μου. Και θα με ρωτούν ποιανού κεφάλι θέλω (και θα με ρωτούν ποιανού κεφάλι θέλω). Κι όταν θα χτυπάει μεσημέρι στο λιμάνι θα ρωτάτε ποιος θα κρεμαστεί...Και θ' ακούσετε ν' αποφασίζω: όλοι. Κι απάνω στα κεφάλια σας θα πω: έτσι! Και το μαύρο καράβι τα πανιά του ανοίγει και με παίρνει μακριά.

 
       
       

     
  Δισκογραφία   
  Η Μαρία Φαραντούρη τραγουδάει Μπρέχτ - 1979

Η Χάρις Αλεξίου σε απρόβλεπτα τραγούδια - 1987

Ανυπεράσπιστοι έρωτες - 2008
   
       

     
     
       
 

[teosep]

να χαίρεστε τη ζωή και να μην την κρίνετε.
Η παττάγια είναι ο μόνος προορισμός που η ευχαρίστηση του ταξιδιώτη είναι 100 % δεδομένη.

Μα η ζωη ειναι για να κρινεται , αλλιως θα γεννηθουμε ξενοι σ'αυτη την ζωη και θα πεθανουμε παλι ξενοι ....

[kachakohchang]

να χαίρεστε τη ζωή και να μην την κρίνετε.
Η παττάγια είναι ο μόνος προορισμός που η ευχαρίστηση του ταξιδιώτη είναι 100 % δεδομένη.

Δε μας το αναλυεις κ λιγο?

[orbitech]

Η Λον σήμερα ακολουθεί θεραπεία με ψυχοφάρμακα και αγωνίζεται να ορθοποδήσει εγκαταλείποντας το επάγγελμα της καλη κοπελας.Υποστηρίζει οτι μια γυναίκα που κάθεται πάνω απο ένα χρονικό διαστημα στην βιομηχανία του σεξ είναι αδύνατον κατα την αποσυρσή της να είναι ψυχικά υγειής.

Μεγαλη αληθεια. Οπως πολυ μεγαλη αληθεια ειναι οτι η μανα κρυβεται πισω απο πολλα στο πως τελικα θα καταληξουν αυτες οι κοπελλες.
Ολες θελουν να συντηρησουν την οικογενεια τους ειτε γιατι "ετσι πρεπει" (μανα), ειτε γιατι οι γονεις δουλευαν σκληρα μια ζωη και τωρα θελουν να τους ευχαριστησουν. Αν βαλεις και την παραμετρο παιδια στην μεση; Το παιχνιδι γινεται ακομα πιο σκληρο ποκερ.

Η γνωμη μου απο την μικρη μου εμπειρια με τις γυναικες αυτες που απεχουν παρασαγγας φυσικα απο το ευρωπαικο προτυπο της δυτικης γυναικας σε ολα τα επιπεδα ειναι η εξης.

Ειναι πανεξυπνες και πολυ εμπειρες. Και πως να μην ειναι αφου ζουνε καθημερινα και συναναστρεφονται με καθε καρυδιας καρυδι. Ποτε δεν ειχα την ψευδαισθηση οτι θα μπορουσα να "εκμεταλλευτω" τετοιες γυναικες. Θα επρεπε να ημουν ανθρωπος διψηφιου IQ αν σκεφτομουν κατι τετοιο.

Ειναι σκληρες αλλα και τρομερα ευαισθητες μαζι. Εχουν μια απιστευτη ικανοτητα να αποστασιοποιουνται απο καθε ψυχολογικο βαρος, οταν δουλευουν.
Αυτο βεβαια δεν σημαινει οτι δεν την εχουν πατησει πολλες φορες και οι ιδιες. Οσο απιστευτο και αν ακουγεται προσπαθουν και αυτες να ζησουν καποιες φορες τον ερωτα μεσα στην κολαση που ζουν, και εχουν παθει πολλες φορες μεγαλες ερωτικες απογοητευσεις. Σιγουρα τις περισσοτερες φορες εχουν τον ελεγχο αυτες, αλλα οχι παντα. Εχουν διαμαχες μεταξυ τους για αντρες, ζηλευουν και αυτες τις φιλες τους, επηρεαζονται τρομερα απο αυτες κλπ κλπ.

Μεγαλη παραμετρος σε ολα αυτα ειναι τα ναρκωτικα κατα την γνωμη μου. Γιατι παρα την δυναμη της συνηθειας, παρα το αν κοροιδεψαν ή την πατησαν απο ενα σωρο αντρες, παρα την ομορφη εξωτερικη τους εμφανιση ΟΛΕΣ μα ΟΛΕΣ ζουν στην κολαση. Και νιωθουν oτι ποτε δεν θα ξεφυγουν απο αυτη. Τα ονειρα τους που τις περισσοτερες φορες ειναι πολυ απλοικα, μοιαζουν τοσο μακρινα για αυτες. Και σε αυτο τεραστιο ρολο παιζουν και τα ναρκωτικα.

Δεν εκρινα και ουτε θα κρινω ποτε καμια απο αυτες τις κοπελλες. Το αντιθετο μαλιστα. Ειμαι τρομερα γοητευμενος απο αυτες.

[zeng26]

Ολοι μας έχουμε ανάγκη να μας αγαπάνε, πολύ περισσότερη δε οι τραυματισμένοι και πληγωμένοι άνθρωποι. Κάθε "κοριτσιού" φαντασίωση είναι ότι ο δαβατζής της την αγαπάει, και μάλιστα επειδή κάνει τόσες θυσίες για χάρη του...

Θυμάστε το Ντόρη, το νταβατζή της Κατερίνας Χέλμη στα "Κόκκινα φανάρια";
Κλασσικός!

"Τόση πίκρα, τόση αγάπη, τόσος πόνος-- κι ούτε ένα ευχαριστώ!", που τραγο΄δαγε η μακαρίτισσα η Καρέζη στην ωραία αυτή ταινία.

[dimis]

συμφωνω απολυτα με οrbitech και με ζενγκ !

[erasmoshemin]

να χαίρεστε τη ζωή και να μην την κρίνετε.
Η παττάγια είναι ο μόνος προορισμός που η ευχαρίστηση του ταξιδιώτη είναι 100 % δεδομένη.

Δε μας το αναλυεις κ λιγο?

Αν θες σου το αναλύω και πολύ. Η αλήθεια είναι ότι λόγω του χριστιανικού υπόβαθρου, το μυαλό μας έχει μάθει να λειτουργεί με τύψεις και δεν μπορεί να κάνει τίποτα σχεδόν χωρίς να νιώθει τύψεις, παρά μόνο τις ασυνείδητες πράξεις. τότε που λέει ότι δεν έχω χρόνο να σκεφτώ τις τύψεις . Το βράδυ βέβαια, ονειρεύεται ότι κάνει ακριβώς το αντίθετο από ότι του λένε οι τύψεις για να μπορέσει να λυτρωθεί ψυχολογικώς. Τα όνειρα για αυτό είναι απαραίτητα. Ενώ θα έπρεπε να χαιρόμαστε το δώρο της ζωής χωρίς τύψεις. Σε ρώτησε κανείς αν θέλεις τη ζωή; πλήρωσες για να ζείς; όχι, είναι σκέτο δώρο. οπότε θα έπρεπε να χαιρόμαστε και όχι να στεναχωριόμαστε βλέποντας διάφορες καταστάσεις που τις κρίνουμε με αρνητικό τρόπο για να νιώσουμε τύψεις. Εγώ είμαι χαρούμενος που πάω παττάγια και θα πηγαίνω για πάντα.