Το Langkawi σαν νησί εμένα προσωπικά δεν μου λέει και πολλά...
Εμενα παλι το Langkawi μου ειπε το εξης σημαντικο: Μαζεψε τα και πηγαινε Ταυλανδη να βρεις την υγειά σου!
Οχι οτι ειναι και αισχος το νησι , εχει και το πρασινο του και τα χαριτωμενα πιθικακια του να ερχονται στο αυτοκινητο οταν σταματουσαμε για βενζινη , και πραγματα να κανεις. Αλλα αν θελεις και να κολυμπησεις , τοτε διαλεξε χοτελ με καλη πισινα..Απογοητευση οι παραλιες!
Απο το αεροπλανο ακομα κατι δε μου αρεσε οσον αφορα τη διαυγεια της θαλασσας
Ηρεμησε , σκεφτομουν , τσεκαρε πρωτα την παραλια στο ξενοδοχειο και αν δε σου αρεσει , υπαρχει και η Pantai Cenang (λες και ηταν καλυτερα!)
Η ενδοχωρα φαινοταν καταπρασινη
Αρχισα να ενθουσιαζομαι με τις 5 μερες που σχεδιαζα να περασω εδω και 2 στο Koh Lipe στην Ταυλανδη. Αυτο που δεν ηξερα ηταν οτι θα ερχοταν τουμπα το ταξιδι και τελικα θα αφιερωνα τις μερες οπως αξιζε στα νησια: 2 στο Langkawi και 5 στο απιθανο Koh Lipe.
Το Langkasuka resort ηταν πολυ ωραιο κοντα στο αεροδρομιο , πανω στην παραλια και ακομα καλυτερη η προσφορα που πετυχα για 17 ευρω το δωματιο - μαλλον η δωματιαρα - με πρωινο , ac και μπαλκονι με θεα στους κηπους. Την επομενη εβδομαδα οι τιμες των δωματιων εκτοξευονταν στα υψη..
To Langkasuka εχει μια ομορφη πισινα , μεγαλη με καταρραχτες να πεφτουν απο κατι βραχακια στη μια πλευρα και ενα ξυλινο γεφυρακι στην αλλη που σε περναει στο εστιατοριο. Περισσοτερο μοιαζει με λιμνουλα
Μαγιο και βουρ για παραλια! Η τελεια βουτια θελει και τα γνωστα παρελκομενα , οποτε κανω μια σταση στο μπητς μπαρ για τα καθιερωμενα..
Εχω ηδη βαλει στο ματι την παλαπα ομπρελα ευθεια από το μπητς μπαρ. Η παραλια φαινεται ομορφη και με ελαχιστο κοσμο και δε βλεπω την ωρα να παρω το σεικ-μπανανα και να κατεβω.
Καποιος σουλατσαρει στην ακρη της θαλασσας και φτανοντας μπροστα από την παλαπα ‘μου’ αρχιζει να ανεβαινει στην αμμουδια. Συγκρατιεμαι να μην του φωναξω ότι αυτή η ομπρελα είναι δικη μου (χαχα) και τελευταια στιγμη στριβει αριστερα και καθεται στην άλλη ομπρελα – και τελευταια ελευθερη της παραλιας.
Μα τι αλεθει τοση ωρα ο μπαρμαν! σκεφτομαι ανυπομονη , λες και η θαλασσα θα φυγει και δε θα προλαβω να κολυμπησω..
Βουταω το χυμο , στρωνω την πετσετα στην ξαπλωστρα , βαζω το ποτηρι στο τραπεζακι και κοιταζω γυρω μου με χαμογελο..επιτελους! Ειμαι στην παραλια για πρωτη φορα μετα το καλοκαιρι και όλα φαινονται τελεια!
Η δεξια παλαπα διαβαζει..η αριστερη παλαπα επισης διαβαζει..τυπικοι τουριστες , σκεφτομαι , ερχονται στην παραλια και διαβαζουν... αλλά καλυτερα , η θαλασσα είναι ολη για μενα!
Δυο γουλιες και κατεβαινω να βουτηξω. Ένα , δυο βηματα και το νερο είναι ζεστο σαν από θερμοσιφωνο. Κοιταζω κατω και..δεν εχω ποδια! Αμαν! Τι εγινε? Κανω δυο βηματα πισω και τα νεα είναι καλα και κακα.
Τα καλα νεα ‘εχω ακομα ποδια’.
Τα κακα νεα ‘δεν προκειται να κολυμπησω’.
Η δεξια παλαπα με κοιταζει για να διαπιστωσει αν ειμαι πιο θαρραλεα από εκεινη και τελικα θα βουτηξω. Όχι , τοσο θαρραλεα δεν ειμαι και προτιμω να κανω ότι εκανε και η αριστερη παλαπα..αναδευω λιγο το (λασπο) νερο και ανεβαινω στην αμμουδια. Κοιτατε , αλλα μη βουτατε!
Κακως δεν εφερα κι εγω ενα βιβλιο…το μπεστ σελερ
«Αν κολυμπησεις γραψε μου» θα ηταν ότι πρεπει για το σημερινο πρωινο.
