ΓΙΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΙ ΑΥΤΟ...

[antonyh]

ΑΑΑ αυτο καταλαβες εσυ  ???για δες λιγο στο καθρεπτη

[antonyh]

Σταλμένο  από  φίλο ,  αρκετά  ενδιαφέρον  για  την  προσωπική  μας  ενημέρωση  και  όσο  το  δυνατόν  αντικειμενικότερη  κρίση  των  γεγονότων  και  καταστάσεων
για διάβασμα το ΠΠΣΚ που ακολουθεί ....!


Συγγραφή: Julien Febvre
 
Περί συνωμοσιολογίας 
 
            Δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο να κατανοήσει κάποιος τους λόγους για τους οποίους οι διαφόρων ειδών θεωρίες συνωμοσίας κατακλύζουν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και το διαδίκτυο. Το φαινόμενο έχει αρχίσει να παίρνει μορφή μάστιγας, με όλο και περισσότερους δημαγωγούς να εμφανίζονται μέρα με τη μέρα. Μια μικρή, όμως, αναδρομή στο παρελθόν είναι απαραίτητη προκειμένου να κατανοήσουμε καλύτερα το ζήτημα. Θα δούμε πώς χρησιμοποιήθηκαν οι θεωρίες συνωμοσίας σε διάφορές ιστορικές περιόδους και θα προσπαθήσουμε να ορίσουμε τί ακριβώς εννοούμε όταν αναφερόμαστε σε αυτές:
 
 
 
              «Με τον όρο, «θεωρία συνωμοσίας» εννοούμε κάθε επιχείρημα σύμφωνα με το οποίο, ένα γεγονός ή μια σειρά από γεγονότα, ερμηνεύονται ως αποτέλεσμα συνωμοτικής, μυστικής, οργανωμένης και υπόγειας δράσης ατόμου ή ομάδας ανθρώπων (π.χ. πολιτικής  παράταξης ή κυβερνήσεων ή συνασπισμών). Στην ευρύτερη πολιτική γλώσσα, αποκαλούμε «θεωρία συνωμοσίας» οποιοδήποτε (αυθαίρετο) συμπέρασμα προκύπτει μέσω μη έγκυρων πληροφοριών, δίχως να υπάρχουν αποδείξεις και τεκμήρια ή, έστω, ορθολογική ερμηνεία των καταστάσεων και των γεγονότων βάσει μιας προκαθορισμένης, σαφούς και, κατά συνέπεια ελέγξιμης, μεθοδολογίας. Πρόκειται για παραληρητικές και κατασκευασμένες ιστορίες που περισσότερο μοιάζουν με σενάριο επιστημονικής φαντασίας, αλλά πλασάρονται ως «αληθινές» ή «πιθανές» εξαιτίας μιας αληθοφάνειας που τους προσδίδεται.
               Όλοι λίγο πολύ έχουμε δει προπαγανδιστές να κάνουν λόγο για κάποια «Νέα Τάξη Πραγμάτων», να μιλούν για τους Ιλλουμινάτι, να υποστηρίζουν ότι η τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου ήταν εσωτερική δουλειά κάποιων συνωμοτών (κυρίως Εβραίων) – θεωρίες που πολλές φορές φαντάζουν διαφωτιστικές σε ένα κοινό που δεν έχει τύχει να έρθει σε επαφή με την έρευνα, την πολιτική φιλοσοφία, τις τέχνες και τις επιστήμες, και ως εκ τούτου, αδυνατεί να δώσει λογικές εξηγήσεις και να φτάσει στη διατύπωση λογικών συμπερασμάτων αναφορικά με τα σημαντικότερα πολιτικά προβλήματα που ταλανίζουν τον πλανήτη. Πόσες φορές δεν έχουμε παρακολουθήσει εκπομπές στις οποίες γίνεται εκτεταμένη αναφορά σε θεωρίες περί «Παγκόσμιας Διακυβέρνησης» ή «Κούφιας γης»; Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει να μιλούν για «αεροψεκασμούς», UFO, μυστικά ταξίδια στο διάστημα;  Πόσο συχνό είναι να διαβάζουμε ή ν’ ακούμε ανθρώπους να υποστηρίζουν ότι ο Michael Jackson ή ο Elvis Prisley είναι ζωντανοί και μάλιστα, εγκατεστημένοι σε κάποιο δάσος της Ουγγαρίας, μακριά από την δημοσιότητα; Ποιός δεν έχει υπ’ όψιν του τις περίφημες δοξασίες περί «κλωνοποιημένου Hitler»; Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει από συνομιλητές μας να υποστηρίζουν ανοιχτά τέτοιου είδους απόψεις;
         Παρένθεση: α) Με το άρθρο αυτό δεν στοχεύουμε να πείσουμε τους αναγνώστες μας να σταματήσουν να εξετάζουν το παρασκήνιο  του πολιτικού μας θεάτρου σκιών και να αποδεχτούν την πραγματικότητα με βάση αυτά που βλέπουν από τα επίσημα δελτία των Μέσων Ενημέρωσης. Κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφικό για εμάς που θεωρούμε ότι το υπάρχον πολιτικό σύστημα και τα ΜΜΕ δεν μας αντιπροσωπεύουν. Αντιθέτως, προσπαθούμε να ενεργοποιήσουμε την κριτική ικανότητα του καθενός (όπως και τη δική μας), μέσω ενός σκεπτικού λογικής συνοχής και διαύγασης των καταστάσεων. β) Ούτε, επίσης, ισχυριζόμαστε ότι συνωμοσίες δεν γίνονται και δεν υπάρχουν. Απεναντίας, με μεγάλη ευκολία θα λέγαμε πως ολόκληρο το πολιτικό μας σύστημα έχει στηθεί πάνω σε συνωμοσίες, απάτες, σκευωρίες, προβοκάτσιες και μακιαβελισμούς. Αυτό που μας ενδιαφέρει, όμως, είναι ο τρόπος που προσεγγίζουμε και κατανοούμε το γίγνεσθαι, δίχως να πέφτουμε στην παγίδα της αυθαιρεσίας της σκέψης, αλλά παράλληλα, και δίχως να καταρρακώνoυμε τον αυθορμητισμό μας μέσα στα πλαίσια ενός επιστημονίστικου «ορθολογισμού!»
 Ποιοί είναι οι συνωμοσιολόγοι;
               Συγγραφείς και «ερευνητές» της συμφοράς, πανούργοι έμποροι βιβλίων, απαίδευτοι ή απλώς φιλοχρήματοι δημοσιογράφοι, εκφωνητές ραδιοφωνικών εκπομπών ή παρουσιαστές τηλεοπτικών παραγωγών – όλοι τους πάνω απ’ όλα, έμποροι, τις περισσότερες φορές με έντονο εθνικιστικό χαρακτήρα και άλλοτε με μια πιο ελευθεριακή επίφαση, λειτουργούν ως «διαμορφωτές συνειδήσεων», προσπαθώντας ν’ αποκοιμίσουν το κοινό με τον αόριστο, τρομολαγνικό και διφορούμενο λόγο τους, χρησιμοποιώντας μια έμμετρη παραπλανητική προπαγάνδα. Άλλες φορές προσπαθούν να επιβάλουν τη γνώμη τους δημαγωγώντας και άλλοτε εκστομίζουν ατεκμηρίωτες ασυναρτησίες, με στόχο να εκμεταλλευτούν τον φόβο που αισθάνεται ο σύγχρονος άνθρωπος μπροστά στο άγνωστο μέλλον, την εργασιακή ανασφάλεια, τα πολιτισμικά αδιέξοδα, τα ξενοφοβικά σύνδρομα, βυθίζοντάς τον ακόμα περισσότερο στην λήθη και την σύγχυση, ωθώντας τον, έτσι, ακόμα περισσότερο στην αλόγιστη χρήση μιας μή-δημιουργικής φαντασίας την οποία μια μεγάλη μερίδα του κοινωνικού συνόλου χρησιμοποιεί ως μέθοδο φυγής ή ως μέσο για μία άσκοπη, αυτοτιμωρητική αλγολαγνεία.
            Ένας από τους πιο διάσημους συνωμοσιολόγους είναι ο Alex Jones, ο οποίος για πολλούς αποτελεί κύριο εκφραστή της Αμερικάνικής ακροδεξιάς – όχι των νεοσυντηρητικών ή Ευαγγελικών του G.W.Bush, αλλά σκληροπυρηνικών παλαιο-συντηρητικών οργανώσεων όπως η “Birch Society” και άλλων παρόμοιων νεοναζιστικών σχηματισμών που ανήκουν στον ευρύτερο χώρο των survivalists. Στους κύκλους αυτούς πολλοί έχουν ως βασικό σλόγκαν το εξής: «Αποθηκεύστε όσα περισσότερα τρόφιμα και πυρομαχικά μπορείτε γιατί ο Ομπάμα θα φέρει τον κομμουνισμό στις Η.Π.Α». Πηγές (The rag blog, Conspiracism, Right Wing Populism and Alex Jones, Alex Jones Exposed.)
           Αναφορικά με την πολιτική κατεύθυνση του Alex Jones υπάρχει διχογνωμία: πολλοί τον θεωρούν ως “right wing libertarian” (ένα είδος συντηρητικών Νεοφιλελεύθερων Αμερικάνών!). Η αλήθεια είναι ότι λόγω της υπερπροβολής του είναι αναγκασμένος να υιοθετεί ένα περισσότερο “political correct” προφίλ, κρύβοντας τον πραγματικό του εαυτό και αποφεύγοντας να διατυπώνει άμεσα τα ξενοφοβικά-ρατσιστικά του επιχειρήματα.
 Η ιστορία της συνωμοσιολογίας
           Ο Peter Knight (σ.36) ερευνώντας την επιρροή των θεωριών συνωμοσίας στην Αμερικάνικη ιστορία, αναφέρει πως από το τέλος του Αμερικάνικου Εμφυλίου, στα πρώτα χρόνια της ανεξαρτησίας των Αφροαμερικάνων, αναπτύχθηκαν διάφορές θεωρίες συνομωσίας, τόσο από τους λευκούς όσο και απ’ τους αφροαμερικάνους. Μέσα σ’ όλα όμως ξεχώριζαν οι απόψεις  των λευκών συνωμοσιολόγων σύμφωνα με τις οποίες οι μαύροι σχεδίαζαν την υποδούλωση του Νότου – επιχείρημα που χρησιμοποιήθηκε κυρίως ως κίνητρο προκειμένου να ξεκινήσουν τραγικοί ρατσιστικοί διωγμοί και για να  δικαιολογηθούν βίαιες επιθέσεις και δολοφονίες Αφροαμερικάνων. Από την άλλη, οι αφροαμερικάνοι υιοθέτησαν την αντίληψη πως οι λευκοί ετοιμάζονταν να προβούν σε μαζικές εκκαθαρίσεις. Το γεγονός αυτό ο Knight το θεωρεί ως θεωρία  συνωμοσίας από την πλευρά των Αφροαμερικάνων, αλλά, περισσότερο φαίνεται να πρόκειται για  μια αλήθεια δοσμένη με μεγάλη δόση υπερβολής εξαιτίας του ότι οι λευκοί πράγματι, διαρκώς επιχειρούσαν να περιορίζουν τις ελευθερίες των μαύρων. Ταυτόχρονα ήταν διάχυτος και ο φόβος πως τα εγκλήματα που είχαν διαπράξει οι λευκοί κατά των αυτοχθόνων αμερικάνων (ινδιάνων), δεν θα δείλιαζαν να τα διαπράξουν και εναντίον του μαύρου πληθυσμού εφ’ όσον το έκριναν «αναγκαίο».
 
               Ο Taguieff, στο ιδιαίτερα ογκώδες βιβλίο του «Θεωρίες Συνωμοσίας, Εσωτερισμός, Εξτρεμισμός» αναφέρει πως στην Ευρώπη οι θεωρίες συνωμοσίας χρησιμοποιήθηκαν αρχικά από αντεπαναστάτες κατά την διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης.
             Οι “Ιλλουμινάτι”: Ίσως η  διασημότερη θεωρία συνωμοσίας στις μέρες μας. Το τάγμα των  «Πεφωτισμένων» (όπως ακριβώς μεταφράζεται) αντιμετωπίστηκε από τους  συντηρητικούς Χριστιανούς με υπερβολική εχθρότητα. Ακόμα και σήμερα  διάφοροι συνωμοσιολόγοι ισχυρίζονται πως το τάγμα αυτό δρα μυστικά με στόχο είτε να πλήξει τις παραδόσεις και τα έθιμα ενός λαού. Αγνοούν, βέβαια, πως η διάρκεια ζωής του τάγματος των «Πεφωτισμένων» δεν ξεπέρασε τα δέκα χρόνια (1776–1785)…. (Αξίζει να σημειωθεί ότι οι περισσότεροι συνωμοσιολόγοι υποστηρίζουν πως οι  «Ιλλουμινάτι» δεν εξαφανίστηκαν, αλλά επιβίωσαν μέσα σε υπόγειες στοές, οργανώνοντας μυστικές κοινωνίες με σκοπό την υποδούλωση του ανθρώπινου γένους στον Σατανά!)
                 Το ίδιο το σύνθημα της Γαλλικής Επανάστασης «Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφότητα» έγινε  αφορμή ώστε αρχικά μια μικρή «σέχτα» συνωμοσιολόγων προπαγανδιστών να εξαπολύσουν την αντεπαναστατική τους προπαγάνδα υποστηρίζοντας πως ολόκληρο το κίνημα κατευθύνεται από «μυστικές συνωμοσίες» με άμεσο στόχο την καταρράκωση των «ηθικών αξιών» της Γαλλικής κοινωνίας (ό,τι δηλαδή λέγεται και για τα περισσότερα ελευθεριακά κινήματα σήμερα). Πολλοί από αυτούς προκειμένου να πείσουν τις μάζες να μην υποστηρίξουν την  Επανάσταση, δεν δίστασαν να ταυτίσουν την λέξη «αδελφότητα» με τις «μυστικές κοινότητες» και τα «μυστικιστικά αδελφάτα» (δηλαδή με την μασονία), τα οποία αποσκοπούσαν στην «απομάκρυνσή των ανθρώπων από τις αρχές του Χριστιανισμού».
  Η Γαλλική εφημερίδα, Le Point έγραψε:
       «Στην εποχή μας, που η θρησκεία υποχωρεί και  επικρατεί ο πολιτικός σκεπτικισμός, η ανάγκη για πίστη, η επιθυμία φυγής από την πραγματικότητα οδηγούν στις θεωρίες συνωμοσίας, τον εσωτερισμό  και την επινόηση μιας παρανοϊκής ιδεολογίας και μυθολογίας που κατακτά  ένα τεράστιο κοινό. Ο Ταγκυέφ είναι ο ευπρόσδεκτος αποκρυπτογράφος τους.».
                 Εβραϊκές συνωμοσίες και μασονία: Σχεδόν οι περισσότερες θεωρίες συνωμοσίας θεωρούν τους Εβραίους υπαίτιους για  όλα τα δεινά της ανθρωπότητας με αποκορύφωμα το υπερβολικά διαδεδομένο  επιχείρημα ότι «Οι Εβραίοι υπάλληλοι στους Δίδυμους Πύργους γνώριζαν για  την επίθεση και απουσίασαν από τη δουλειά τους εκείνη τη μέρα». Δυστυχώς, η  φασίστίζουσα πολιτική του κράτους του Ισραήλ και η κατασταλτική δράση του ενάντια στον αγώνα του λαού της Παλαιστίνης, καθώς και οι σφαγές στον Λίβανο, εξακολουθούν να δίνουν άλλοθι στους διάφορους ακροδεξιούς συνωμοσιολόγους.
                Μια από τις ευρύτερα διαδεδομένες αντι-σημιτικές θεωρίες συνωμοσίας, όμως, είναι «Τα πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών», (βιβλίο που σήμερα προωθείται συστηματικά από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα της Μέσης Ανατολής) όπως αναφέρουν οι Back και Solomos, ξεκίνησε στην Γαλλία κάπου μεταξύ 1894 και 1899 διαρκούσης της υπόθεσης Dreyfus. Η Γαλλική δεξιά κατηγορούσε τον Dreyfus πως υποκινούσε μυστική συνωμοσία με σκοπό την υποδούλωση της ανθρωπότητας από την φυλή των Εβραίων – κατηγορία που υποστήριξε επίσης και η Ρώσικη αστυνομία προκειμένου να δικαιολογήσει την Τσαρική αντί-εβραϊκή πολιτική. Κατά την διάρκεια της εποχής εκείνης, γράφει η Άννα ‘Αρεντ, ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένη η άποψη ότι οι Εβραίοι μαζί με τους Μασόνους προετοιμάζονταν για τη δημιουργία ενός δικού τους «υπερ-κράτους». Με βάση τις περιγραφές της, οι αντί-σημιτικές θεωρίες συνωμοσίας από τα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα, αγκαλιάστηκαν πλατιά από τον «όχλο» (μια μάζα ανθρώπων, σύμφωνα με την ίδια, που δεν γνωρίζει τι θέλει και αναζητά ηγέτες, δόγματα και ζωτικά ψεύδη, κοινώς η υλική βάση του φασισμού/ολοκληρωτισμού), και, κατά κάποιον τρόπο, αποτελούσαν αναπόσπαστο κομμάτι της προπαγάνδας των ολοκληρωτικών καθεστώτων (βλ. Η γέννεση του Ολοκληρωτισμού, κεφάλαιο «Αντισημιτισμός: μια εκτροπή της κοινής λογικής»).
     Πάνω σε παρόμοια συμπλέγματα θεωριών συνωμοσίας έχτισαν την προπαγάνδα τους και οι Εθνικοσοσιαλιστές, στη Γερμανία του μεσοπολέμου. Υποστήριζαν πως οι κομμουνιστές μαζί με τους Εβραίους σχεδίαζαν να κατακτήσουν και να υποδουλώσουν την Ευρώπη. Έτσι, μέλη του Ναζιστικού Κόμματος, το 1933 έβαλαν φωτιά στο Γερμανικό κοινοβούλιο, επιρρίπτοντας τις ευθύνες της επίθεσης στους κομμουνιστές και τους Εβραίους, με αποτέλεσμα να εξαπολυθεί ένα αμείλικτο πογκρόμ ενάντια σε όλους τους «εχθρούς  του Τρίτου Ράιχ» (πολιτικούς αντιπάλους, ακτιβιστές, καλλιτέχνες, δημοσιογράφους, κάθε είδους μειονότητες…). Η βία, η καταστολή, οι πολιτικές  δολοφονίες, οι διώξεις και η κρατική τρομοκρατία κυριάρχησαν παντού κάτω από την επίφαση της κομμουνιστικής και εβραϊκής απειλής.
             Όμως ούτε από την Σοβιετική Ένωση απουσίαζαν οι καθεστωτικές θεωρίες συνωμοσίας, οι οποίες μάλιστα ήταν παρόμοιας φύσης με αυτές που όλοι, λίγο πολύ, γνωρίζουμε.  Η ανάγκη της εύρεσης κατασκόπων ήταν αρκετή για να στείλει οποιονδήποτε αντιφρονούντα στην φυλακή ή στο εκτελεστικό απόσπασμα. Εκατομμύρια εκτελέστηκαν καθώς το δικτατορικό Σοβιετικό καθεστώς διατυμπάνιζε συνεχώς πως «η σοσιαλιστική Πατρίδα βρίσκεται κάτω από την απειλή της επιτιθέμενης μπουρζουαζίας». Από τα πρώτα χρόνια ύπαρξης της Σοβιετικής Ένωσης και της εγκαθίδρυσης των Μπολσεβίκων στην εξουσία, η κομματική ηγεσία ταύτιζε κάθε αντι-κομματική δράση με την «απειλή ενάντια στην «εργατική» εξουσία των Σοβιέτ», παρά το γεγονός ότι οι περισσότερες φωνές που τάσσονταν ενάντια στην σιδερένια πειθαρχεία και την άκρως γραφειοκρατική δομή του κόμματος των Μπολσεβίκων, προέρχονταν εξίσου από κομμουνιστικούς ή ελευθεριακούς κύκλους. Οι επιθέσεις των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων της Αντάντ που είχαν ως ουσιαστικό στόχο την παλινόρθωση του Τσαρικού καθεστώτος, έδινε άλλοθι στην κατασταλτική δράση του κόμματος, που δεν δίσταζε να ονομάζει οποιαδήποτε αντικαθεστωτική γνώμη ως «αντι-Σοβιετική», με αποκορύφωμα την εξέγερση της Κρονστάνδης (Μάρτιος του 1921) που καταγγέλθηκε ως «αντι-Σοβιετική συνωμοσία αναρχικών και λευκοφρουρών», πράγμα αδύνατο αφού οι αναρχικοί είχαν πρωτοστατήσει στους αγώνες εναντίων των Τσαρικών στρατηγών αλλά και των ιμπεριαλιστών της Δύσης. Εκατοντάδες  χιλιάδες εκτελέστηκαν μετά την καταστολή της εξέγερσης ή πέθαναν στις  φυλακές!
            Ένα από τα πιο έντονα χαρακτηριστικά της προπαγάνδας πάνω στην οποία ο διάδοχος του Λένιν, Ι.Β. Στάλιν, στηρίχθηκε προκειμένου να προετοιμάσει ένα νέο σχέδιο μαζικών εκκαθαρίσεων κατά τα δύο τελευταία χρόνια της ζωής του, ήταν, πάνω κάτω, η ίδια συνωμοσιολογία περί «παγκόσμιας κυριαρχίας των Εβραίων,» αναφέρει η Άρεντ (σ. xxii). Η διαφορά όμως με τις διώξεις του 1933, έγκειται στο γεγονός ότι, αυτήν την φορά στο στόχαστρο είχαν βρεθεί οι χώρες «δορυφόροι» της ΕΣΣΔ. Μερικές από τις κραυγαλέες περιπτώσεις, ήταν η υπόθεση της Ana Pauker στη Ρουμανία, η δίκη του  Slansky στην Τσεχοσλοβακία και του László Rajk στην Ουγγαρία αντίστοιχα. Κάτω από τα μέτρα αυτά, πολλά υψηλόβαθμα στελέχη των Κομμουνιστικών Κομμάτων, λόγω της Εβραϊκής τους καταγωγής αναγκάστηκαν να απομακρυνθούν από τις θέσεις τους, κατηγορούμενοι για «υπόθαλψη Σιωνιστικής συνωμοσίας» και, «υποστήριξη στον Αμερικάνικό ιμπεριαλισμό!»
         Σήμερα, η πλειονότητα των θεωριών συνωμοσίας θέλει την «μαζική μετανάστευση» και την εισροή μουσουλμάνων στον Δυτικό κόσμο ως υποκινούμενη από τους Σιωνιστές ή τους Ιλλουμινάτι (χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Νορβηγού μακελάρη, Άντρε Μπρέιβικ), είτε ως αποτέλεσμα συνωμοσιών κομμουνιστών που βρίσκονται πίσω από μεγάλα κέντρα αποφάσεων με σκοπό την «καταστροφή των Ευρωπαϊκών  παραδόσεων» ή την «εξασφάλιση φτηνού εργατικού δυναμικού». Δεν θα πρέπει να παραλείψουμε πως παρατηρείται αύξηση των νεοναζιστικών οργανώσεων στις Η.Π.Α  τον τελευταίο χρόνο, η οποία αγγίζει το 250%. Κυρίως σε ότι αφορά την Ελλάδα, πόσες φορές δεν έχουμε έρθει σε επαφή με ανθρώπους που κάνουν λόγο για «Σιωνιστικές κρυφές ατζέντες που έχουν βαλθεί να αλλοιώσουν τις παραδόσεις μας μέσω της μαζικής μετανάστευσης,» ή για την περιβόητη επιστολή φάντασμα του Κίσσιγκερ, για τα σχέδια εξισλαμισμού της Ελλάδας από τους Τούρκους, για «προδότες» και «ανθέλληνες»… Βέβαια, δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει το γεγονός πως η συνωμοσιολογία στην Ελλάδα έχει πάρει τέτοιες απειλητικές διαστάσεις! Ίσως τελικά, η Ελλάδα να είναι η μόνη χώρα στον κόσμο στην οποία τυπώνονται λεξικά δίχως την λέξη «ορθολογισμός» στην κατηγορία του «Ο!»
 Η φύση των θεωριών συνωμοσίας
            Για ποιόν λόγο τελικά οι θεωρίες συνωμοσίας έχουν τόση μεγάλη πέραση σήμερα; Μια απάντηση, στο ερώτημα αυτό μας έχει δοθεί ήδη από την Le Point, όπως προαναφέρθηκε. Η πιο διαδεδομένη, βέβαια, εξήγηση του φαινομένου περιορίζεται στην επισήμανση της έλλειψης μορφωτικού επιπέδου, της έλλειψης κριτικής σκέψης κλπ…. Αν και η θέση αυτή, ως προφανής, δεν μπορεί ν’ αμφισβητηθεί, δεν προάγει τη συζήτηση αφού ανάγει το πρόβλημα στον εαυτό του. Ωστόσο, αν προσπαθήσουμε να δούμε τα πράγματα από μια περισσότερο πολιτική-κοινωνική οπτική γωνία, η στροφή του ανθρώπου προς την συνωμοσιολογία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το σύμπτωμα του συμπτώματος.
           Κύρια αιτία που μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού έλκεται από αυτήν οφείλεται στην αποτυχία της εργαλειακής καπιταλιστικής «ορθολογικότητας» να πετύχει τους σκοπούς της, ευημερία και κοινωνική πρόοδο, στο εμπειρικό επίπεδο. Όσο ο homo economicus παρασέρνει τα πάντα στο πέρασμά του, μέσω της αλόγιστης κυριαρχίας της παραγωγής και του οικονομισμού σε κάθε τομέα της ζωής, όσο η κουλτούρα της κατανάλωσης και η δικτατορία της ασημαντότητα θα συνεχίζουν να παρασέρνουν τα πάντα στη δίνη τους, τόσο ο μέσος άνθρωπος θα αναζητά καταφύγιο σε μη ορθολογικές βάσεις.
            Από την άλλη, ο άκαμπτος ορθολογισμός μπορεί να αποβεί το ίδιο επιζήμιος με την συνωμοσιολογία. Η λογική του «πιστεύω μόνο σε αυτό που βλέπω και μπορώ άμεσα να το  αποδείξω» μπορεί να οδηγήσει εξίσου σε ακρισία. Η αντίληψη του «λειτουργώ πάντα και μόνο με βάση έμπρακτες, χειροπιαστές αποδείξεις», καταρρακώνει την ενστικτώδη σύλληψη απαντήσεων που πολλές φορές μπορεί να αποβεί ιδιαίτερα γόνιμη (ο αυστηρός και δογματικός ορθολογισμός απορρίπτει ως έγκυρη πηγή ερμηνείας ενός γεγονότος μια απλή καθημερινή σκέψη ή εικασία), μειώνει την κριτική σκέψη στα πλαίσια της αναζήτησης συγκεκριμένης μορφής υλικού για έρευνα, καλλιεργώντας ένα είδος ψυχρού ρομποτισμού στην σκέψη, που καταντά ένα απάνθρωπο και αντι-κοινωνικό εργαλείο.
         Οι συνωμοσιολόγοι λειτουργούν ως προπαγανδιστές υπέρ του  ίδιου του συστήματος που υποτίθεται ότι πολεμούν. Για παράδειγμα, καλούν τις μάζες  να αντισταθούν στο τραπεζικό σύστημα που, όπως λένε, το ελέγχουν οι «μυστικές εταιρείες», συμβάλλοντας στην δημιουργία ενός κινήματος αντίδρασης βασισμένο σε λάθος πρότυπα αντίστασης (δηλαδή, στην ουσία, ευνουχίζουν κάθε κινηματική δυναμική). Παροτρύνουν τον πληθυσμό μιας χώρας να αποδοκιμάσει τους τραπεζίτες, τους πολιτικούς, τους δικαστές κλπ., χωρίς όμως να στοχεύουν στον καπιταλισμό καθ’ αυτό, δίχως να αντιπροτείνουν κάποια βιώσιμη λύση, χωρίς κανένα όραμα… Συνήθως λειτουργούν προπαγανδιστικά, προσπαθώντας να πείσουν τμήματα ενός πληθυσμού ν’ αντισταθούν στα σχέδια μιας διεφθαρμένης κυβέρνησης, αλλά ταυτόχρονα παροτρύνουν τους αποδέκτες τους να μείνουν ενωμένοι κάτω από την σημαία ενός έθνους (στο οποίο έτυχε να γεννηθούν), κάτω από μια θρησκεία, περιχαρακώνοντάς τους εντός πάσης φύσεως ετερόνομων θεσμών και όχι με βάση τις αξίες του ανθρωπισμού, του διεθνισμού, της αυτονομίας. Θα μπορούσαμε στο σημείο αυτό να θεωρήσουμε ως υπαίτια τη «μη ταύτιση» του μεταμοντερνισμού, το γεγονός πως έχει χαθεί κάθε ρόλος στην κοινωνία, κάθε νόρμα και αξία; Η απάντηση είναι μάλλον θετική. Διότι, όπως έχουμε υποστηρίξει πολλές φορές, το πολιτισμικό κενό που επέφερε ο μεταμοντερνισμός, γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από προγονόπληκτους πατριδολάγνους που βρίσκουν αφορμή να πλασάρουν την (συνωμοσιολογική πάντοτε) προπαγάνδα τους, υπέρ της επιστροφής στις αξίες της πατρίδας, της θρησκείας και της ηθικής της εργασίας.
 Οι θεωρίες συνωμοσίας και η «ορθολογικότητα» του καπιταλισμού
           Σε μια περίοδο που το καπιταλιστικό σύστημα ταλανίζεται από τις εγγενείς αδυναμίες του δεν φαίνεται καθόλου παράξενο το γεγονός ότι συντηρητικές ιδεολογίες κερδίζουν έδαφος. Μια από τις βασικότερες επιδιώξεις των συνωμοσιολόγων είναι να τονίζουν πως τα τεράστια προβλήματα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε σήμερα δεν αποτελούν παράγωγα της φύσης του καπιταλισμού, αλλά αποτελέσματα π.χ. της διαφθοράς στο πολιτικό σκηνικό και «των συνωμοσιών που σκαρφίζονται οι πολιτικοί ηγέτες μεταξύ τους και σε συνεργασία μ’ αυτούς που ελέγχουν τις πολυεθνικές», προωθώντας έτσι έμμεσα αλλά σταθερά, την ιδέα ότι τάχα ο καπιταλισμός θα μπορούσε να δώσει καρπούς, κάτω από ένα καθεστώς διαφάνειας. Πάνω σε αυτήν την συνωμοσιολογία στηρίζει την πολιτική του εκστρατεία ο γνωστός Αμερικάνός Ρεπουμπλικανός Ron Paul, διακηρύσσοντας ότι το πρόβλημα δεν είναι ο καπιταλισμός καθ’ αυτός, αλλά ο κορπορατισμός (μυστικές συνωμοσίες μεταξύ κυβέρνησης και πολυεθνικών εταιρειών)…
          Η ιδέα και μόνο ότι ο καπιταλισμός θα μπορούσε να αποβεί αποδοτικός είναι, στην καλύτερη περίπτωση, μυωπική και προβληματική. Ο καπιταλισμός δεν είναι, από τη φύση του, δημοκρατικός ώστε να απαιτήσουμε πολιτική διαφάνεια! Οι πολιτικές ελευθερίες που απολαμβάνουμε μέχρι σήμερα δεν είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της καπιταλιστικής ανάπτυξης, αλλά, αντίθετα, κατακτήθηκαν με αγώνες ενάντια σ’ αυτόν. Τα κοινωνικά κινήματα που αναπτύχθηκαν κατά τους προηγούμενους αιώνες, η Γαλλική και Αμερικάνική Επανάσταση, εμπεριέχουν ένα σπέρμα δημοκρατίας το οποίο θα κληροδοτήσει με τη σειρά του το εργατικό κίνημα σε συνδυασμό με τα διάφορα άλλα χειραφετησιακά κινήματα των μειονοτήτων, των γυναικών (φεμινιστικό κίνημα) των ομοφυλόφιλων κλπ…. Ο καπιταλισμός, σαν σύστημα, περιορίζεται στην παραγωγή και κατανάλωση, στην εργαλειακή του «ορθολογικότητα» δίχως να κοιτά τίποτα πέρα από την άμεση μεγιστοποίηση του κέρδους με κάθε τρόπο.
           Αν εξετάσουμε τον καπιταλισμό όχι μόνο σαν οικονομικό σύστημα (οικονομισμό/εργατισμό/παραγωγισμό), αλλά προσπαθώντας να δούμε τις επιπτώσεις της εφαρμογής του στο εμπειρικό επίπεδο, δηλαδή αν τον εξετάσουμε από «φιλοσοφική» βάση, θα βρούμε την αφετηρία του στη θεώρηση του Thomas Hobbes (βλ. “Λεβιάθαν” – 1651). Ο Hobbes (κυριότερος εκπρόσωπος της «Σχολής του Φυσικού Δικαίου»), χαρακτηρίζει τον άνθρωπο από τη φύση του ιδιοτελή και ανίκανο να αυτοκυβερνηθεί, εξαιτίας αυτής ακριβώς της ιδιοτέλειάς του.
       Τα πάθη που ωθούν τους ανθρώπους προς την ειρήνη είναι ο φόβος του  θανάτου, η επιθυμία των πραγμάτων που απαιτούνται για μιαν άνετη  διαβίωση και η ελπίδα ότι αυτά θ’ αποκτηθούν με την εργατικότητα. Ο ορθός λόγος προβάλλει τους κατάλληλους όρους για ειρήνη, έτσι ώστε οι άνθρωποι να οδηγηθούν σε συμφωνία. Αυτοί οι όροι αποκαλούνται,  αλλιώτικα, Νόμοι της Φύσης…(Hobbes, ό.π., 198).
               Συνοψίζοντας, η πρόταση του Hobbes είναι η απόλυτη εξουσία και η καταστολή… Τη σκυτάλη, έπειτα, πήρε ο οικονομολόγος Adam Smith, ο οποίος συμμερίζεται την ίδια άποψη περί ιδιοτελούς και συμφεροντολογικής  «φύσης» του ανθρώπου, αλλά αντί για την απόλυτη κεντρική εξουσία, προωθεί την αντίληψη ότι ο «ιδιοτελής άνθρωπος» μπορεί  να κυβερνηθεί «δημοκρατικά», χάριν των νόμων της αγοράς που προσδίδουν, ως κίνητρο, το κέρδος. Έτσι λοιπόν γεννήθηκε ο homo economicus, ο οποίος κατάργησε ολοκληρωτικά τον homo sapiens.
            Αν μελετήσει κανείς τους Adam Smith, Milton Friedman, τον Ludwig Von Misses και άλλους παρόμοιους οικονομολόγους θα διαπιστώσει, μια επιστημονίστικη θεωρία χτισμένη πάνω σε αυθαίρετα συμπεράσματα αναφορικά με την «ανθρώπινη φύση». Τούτο βέβαια το κεφάλαιο είναι μάλλον τεράστιο και καλό θα ήταν να μην επεκταθούμε παραπάνω εδώ. Εν συντομία θα λέγαμε ότι η ανθρώπινη φύση είναι κάτι τελείως απροσδιόριστο ώστε να μπορούμε να μιλήσουμε με βεβαιότητα πάνω σ’ αυτή. Αν υποθέσουμε ότι ο άνθρωπος γεννιέται «φύση καλός» ή «φύση κακός», τότε οι αλλαγές που υφίσταται στο χαρακτήρα του θα πρέπει να είναι και αυτές κομμάτι της φύσης του, κάτι που επιβεβαιώνει την πολυπλοκότητα της έννοιας «ανθρώπινη φύση», μην επιτρέποντάς μας να καταλήξουμε σε ένα κρίσιμο συμπέρασμα, πάνω στο οποίο θα χτίσουμε μια ολόκληρη «επιστημονική» κοσμοθεωρία. Κατ’ αυτόν τον τρόπο λοιπόν, βλέπουμε πως και ο ίδιος ο καπιταλισμός δεν είναι όσο ορθολογικός υποτίθεται ότι είναι. Όλοι αυτοί που έχουν για φιλοσοφική και «επιστημονική» αφετηρία, μία μόνο πτυχή της πολύπλοκης ανθρώπινης φύσης, αγνοούν τις συμπεριφορικές θεωρίες, την ψυχανάλυση, την ψυχολογία, την  οντολογία, κλπ. Η εργαλειακή αυτή «ορθολογικότητα» λοιπόν του καπιταλισμού, δεν καταστέλλει μόνο την αρνητική πλευρά της «ανθρώπινης φύσης» (όπως θα έπρεπε κανονικά), αλλά, στην πραγματικότητα, επισκιάζει με τα αρνητικά της το όλον, δημιουργώντας, κατ’ αυτόν τον τρόπο, καταπιεστικές κοινωνίες.
               Το αν τελικά, θα κατορθώσει ο σύγχρονος Δυτικός άνθρωπος να μετριάσει τον ορθολογισμό με τον εμπειρισμό, βρίσκοντας τη χρυσή τομή στα δύο αυτά αντικρουόμενα άκρα, είναι κάτι που δεν μπορεί να απαντηθεί έτσι εύκολα. Απαιτεί μεγάλη προσπάθεια ώστε να συνειδητοποιήσουμε το ρόλο μας μέσα στην κοινωνία, την έλλειψη δημοκρατίας που μας περιβάλει και τον τρόπο με τον οποίον θα βρούμε μόνοι μας τον δρόμο μέσα σε όλο αυτό το αδιέξοδο που βιώνουμε.
          Τέλος, όπως είχαμε αναφέρει και σε παλαιότερο άρθρο, η παρούσα «οικονομική κρίση» δεν είναι απλώς οικονομική. Για άλλη μια φορά βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την οικονομίστικη λογική των εργαλειακών ορθολογιστών: για ένα Νεοφιλελεύθερο, η κρίση είναι οικονομική γιατί το χρήμα και το κέρδος καθορίζουν και  ελέγχουν τα πάντα. Στην πραγματικότητα όμως η κρίση είναι και πολιτισμική. Επιπρόσθετα, υπάρχει και κρίση των αξιών. Ο  κομφορμισμός, ο υπερκαταναλωτισμός και η απάθεια κυριαρχούν, καθιστώντας τους πληθυσμούς ευάλωτους στα φασιστικά ιδεώδη:
          Αναπόσπαστο  κομμάτι της Ευρωπαϊκής ιστορίας είναι οι αποικιοκρατίες και η καλλιέργεια της συνείδησης του «ανώτερου λευκού Ευρωπαίου». Ίσως η έλλειψη ρευστού στις διεθνές αγορές και η συνεχόμενη απώλεια θέσεων εργασίας να βοήθησαν στο να μετατραπούν οι μετανάστες και γενικά οι ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, σε αποδιοπομπαίοι τράγοι, αλλά τα διάφορα συμπλέγματα ανωτερότητας ήταν πάντα παρόντα στην συνείδηση του «Δυτικού  ανθρώπου». Η οικονομική κρίση απλώς βοήθησε να βγει στην επιφάνεια αυτού του είδους η «Ευρωπαϊκή ανωτερότητα» ενώ προηγουμένως οι political correct πολιτικές προσπαθούσαν να την συγκαλύψουν, πείθοντας σειρές γενεών ότι το κράτος και οι διάφορι κατασταλτικοί θεσμοί δεν είναι εχθροί μας αλλά μας προστατεύουν από πάσης φύσεως αδικία. Μέχρι όμως να φτάσουμε στο σημείο όπου θα μπορούμε να δώσουμε πρώτα στον εαυτό μας και έπειτα στην ίδια την κοινωνία απαντήσεις βιώσιμες για όλα αυτά τα τερατώδη προβλήματα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε, πάντα οι «ένοχοι» θα είναι οι «άλλοι», οι εβραίοι, οι μουσουλμάνοι, οι τσιγγάνοι, οι κάθε λογής αποδιοπομπαίοι τράγοι που θα καλούνται να πληρώσουν τη δική μας φυγοπονία, πάντα θα υπάρχει κάποιος αόρατος εχθρός, κάποια μυστική συνωμοσία, κάποιος εύκολος στόχος για να ρίξουμε τα βέλη μας προκειμένου να αποποιηθούμε το βάρος των ευθυνών που μας αναλογούν. Ή μήπως, είναι στο χέρι μας να ανατρέψουμε αυτήν την κατάσταση;»
        Πηγές
Arendt Hannah (1996) The Origins of Totalitarianism, Third Edition, London
Back Les, Solomos John (2000) Theories of race and racism: a reader, Routledge, ΝΥ
Knight Peter (2003) Conspiracy theories in American history: an encyclopedia, Volume 1, ABC-CLIO
Pierre-André Taguieff (2010) Θεωρίες Συνωμοσίας, Εσωτερισμός, Εξτρεμισμός, Πόλις

[zografos]

Πραγματικα ενδιαφερον αρθρο...ξεκινησα να το διαβαζω αδιαφορα,μα στη πορεια ομολογω πως η σφαιρικη προσεγγιση των "θεωριων συνωμοσιας" απο αρκετες πηγες με συνεπηρε...αν μη τι αλλο-το ανωτερω κειμενο-θεωρω πως επιτυγχανει πληρως το στοχο του να προβληματισει περαιτερω...

[antonyh]

Τότε και τώρα (στην ίδια χώρα)


Από το Hummer στο ποδήλατο και από το sushi στο σουβλάκι. Η άνοδος και η πτώση της ελληνικής… εαυτοκρατορίας.


Ο Έλληνας της κρίσης διαφέρει τόσο πολύ από τον Έλληνα της ευημερίας, όσο και ο Homo Sapiens από τους προγόνους του (με αυτήν τη σειρά). Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που δεν ξέραμε τι πληρώναμε, αλλά σήμερα βγάζουμε και από τη μύγα ξίγκι. Η σπατάλη ήταν αυτοσκοπός και οι ακριβές αγορές «παράσημα». Ωστόσο, στην Ελλάδα του Μνημονίου, «η τσιγκουνιά είναι μαγκιά», όπως λέει και το γνωστό εμπορικό σλόγκαν. Οι χλιδές, οι υπερβολές και το υπερλουσάτο λαϊφστάιλ με το οποίο γαλουχηθήκαμε στα «αμαρτωλά» ’90s τελείωσαν. Το έναυσμα έδωσαν τα μέλη της Τρόικας, τα οποία, αγνοώντας επιδεικτικά τα ακριβά εστιατόρια του Συντάγματος, έκαναν στέκι τους τα μαγειρεία του Ιστορικού Κέντρου, τρώγοντας με 18 ευρώ (άκουσον άκουσον!). Η νέα εποχή επιτάσσει οικονομία, σπαρτιατική διατροφή και εγκράτεια. Κοινώς, «περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις» (ή να γελάς;). Έτσι, συνήθειες και αντικείμενα του ένδοξου παρελθόντος αποσύρονται στο Ελληνικό Μουσείο Ξιπασιάς, δίνοντας τη θέση τους σε νέους ταπεινούς διαδόχους.



1.

Τότε: Χρηματιστήριο
Το πάλαι ποτέ εθνικό σπορ των Ελλήνων. Όλοι, ακόμα και η τιμημένη αγροτιά, διατηρούσε ετήσια συνδρομή της Ημερησίας και της Ισοτιμίας. Ακόμα και στις διακοπές, πρώτα επισκεπτόσουν την ΑΕΛΔΕ του νησιού για να μάθεις πώς πήγε η δημόσια εγγραφή της εταιρείας στην οποία είχες επενδύσει τις οικονομίες της γιαγιάς και μετά πήγαινες στην παραλία. Ο Γενικός Δείκτης ήταν μονίμως ανοδικός, το ίδιο και η λίμπιντο. Και «αφού όλοι κερδίζουν, εγώ τι είμαι; Κορόιδο;».

Τώρα: Στοίχημα
Στην εποχή της κρίσης, τα 100 ευρώ που μπορεί να κερδίσεις από τον αγώνα: «519 Πορτ Βέηλ-Ντάγκενχαμ» είναι αρκετά για να πληρώσεις τον λογαριασμό του κινητού. Και αυτό από μόνο του, σήμερα, αποτελεί μια μικρή επιτυχία στο τέλος κάθε μήνα. Η Ημερησία έδωσε τη θέση της στα ένθετα Bet των εφημερίδων, η ΑΕΛΔΕ στο προποτζήδικο της γωνίας, ενώ ο FTSE-20 αντικαταστάθηκε από το Campionato και την Bundesliga.



2.

Τότε: Hummer
Μόνο τα θηριώδη SUV, που όργωναν τους δρόμους της Βαγδάτης, μπορούσαν να ανταποκριθούν στις σκληρές συνθήκες της ζούγκλας του Κολωνακίου – κι ας μη χώραγαν να στρίψουν ούτε στα μισά από τα στενά του. Η κορύφωση ήρθε όταν όργωσαν και το γιαλό της Μυκόνου, όπου κυκλοφορούν αμάξια μόνο με άδεια (Ναι, κάποιος του την έδωσε). Υπερβολή; Όχι, βέβαια. Για να καθίσεις στη θέση του οδηγού, δεν ηταν απαραίτητο να είσαι Αμερικανός κομάντο. Δεν χρειαζόταν καν να μπορείς να το οδηγήσεις. Ρωτήστε και τη Σάσα Μπάστα. Σήμερα, τα Hummers αποτελούν ιστορικό μνημείο μιας εποχής που έχει παρέλθει (ακόμα και στις ΗΠΑ) για να τη διαδεχτεί μια νέα, στην οποία η βενζίνη είναι χρυσός και το Hummer, σαν θησαυροφυλάκιο, μόνιμα παρκαρισμένο με ταμπελάκι «Πωλείται».

Τώρα: Ποδήλατο
Πέρα από την οικολογική διάστασή του, το ποδήλατο παρουσιάζεται τελευταία ως η ιδανική οικονομική λύση στις μετακινήσεις. Οι ποδηλάτες, που κάποτε φάνταζαν γραφικοί, σήμερα αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση. Τα «freedays», η συνάντηση εκατοντάδων ποδηλατών στους δρόμους της Αθήνας κάθε Παρασκευή, απλώς επιβεβαιώνει την ξαφνική μετάλλαξη του ελληνικού DNA. Σε αντίθεση με τις ξένες πόλεις, όποιος πάρει την απόφαση ζωής να χρησιμοποιήσει ποδήλατο στην Αθήνα θα πρέπει να βρει τρόπους και την απαραίτητη ψυχραιμία να κυκλοφορεί στους δρόμους, αψηφώντας τους «Ελληνάρες» οδηγούς.



3.

Τότε: Σούσι
Το σούσι σημάδεψε την «ωμή πραγματικότητα» της οικονομικής ευημερίας (έξι κομματάκια σε μέγεθος δαχτύλου ποδιού με χρέωση περί τα 20 ευρώ). Ακόμα και αν η πρώτη αντίδραση στην επαφή του Έλληνα χλιδάτου με το νιγκίρι ήταν αηδία, το σούσι έπρεπε να είναι υπέροχο. Σήμερα, όχι μόνο κουβαλά τη ρετσινιά της χλιδής, αλλά, για τον πατροπαράδοτα φοβικό Έλληνα, κουβαλά και τη ραδιενέργεια της Φουκοσίμα στο… φύκι του.

Τώρα: Σουβλάκι
Από φοιτητικό junk food και «βρομιά» της αντροπαρέας, το πιτόγυρο είναι πια η φθηνή απόλαυση για λαό και Κολωνάκι. Ακόμα και οι γυναίκες θεωρούν πια το τζατζίκι «ενδιαφέρον ως ελληνικό γκουρμέ» και, όταν παραγγέλνουν «έναν γύρο ακόμα», δεν εννοούν «ένα γύρο Κοσμοπόλιταν. Η διαφορά φαίνεται και στα σουβλατζήδικα (ή barbeque bar ή όπως αλλιώς βαφτίζονται) το εσωτερικό των οποίων θυμίζει χρυσοσκουφάτα εστιατόρια.



4.

Τότε: 5μερη στη Μύκονο
Όταν ο Έλληνας είχε λεφτά στην τσέπη, το καλοκαίρι πήγαινε διακοπές σε δύο νησιά: Το ένα ήταν οπωσδήποτε η Μύκονος. Πληρώνοντας ποσά που σήμερα ισοδυναμούν με τρεις αξιοπρεπείς μισθούς, ο Έλληνας έκανε στο Ασπρονήσι τη δική του ετήσια πενθήμερη – που δεν ήταν και πολύ ήμερη. Η Μύκονος είναι το μόνο νησί με παραλίες, όπου οι ξαπλώστρες ήταν πιο δυσεύρετες και από τραπέζι στο El Bulli (όπου επίσης έκανε κράτηση).

Τώρα: δύο μέρες στο εξοχικό
Όταν τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια για μια τετραμελή οικογένεια με αμάξι είναι επίσης ένας (νυν) αξιοπρεπής μισθός, θυμάσαι ότι παίζει κι «εκείνο το εξοχικό»: Εκεί που οι παπούδες ξεκαλοκαίριαζαν ή ξεκαλοκαιριάζουν γιατί είναι και κοντά και, αν χρειαστεί, πηγαινοέρχονται, δηλαδή κάτι σαν Δήλεσι, Δασκαλιό ή Νέα Μάκρη. Το καλό είναι πως μπορείς κι εσύ να πηγαινοέρχεσαι –αν έχεις δουλειά–, άσε που έχεις και καβάτζα τους παπούδες για μαγειρέματα, χαρτζιλικώματα ή μπεϊμπισίτινγκ.

 
29 10.11

[antonyh]

“Πραξικόπημα” στην Ελλάδα;



Και πάνω που λέγαμε “χειρότερα δεν γίνεται” από αυτό που ζούμε τον τελευταίο χρόνο, εμφανίστηκε ένα κείμενο στο Forbes με τον τίτλο “Η πραγματική ελληνική λύση: Ένα στρατιωτικό πραξικόπημα”.


Είναι που είναι οι Δευτέρες χάλια, τα οικονομικά μας έχουν πιάσει πάτο, και σε παίρνουν τηλέφωνο από τις τράπεζες για τα χρωστούμενα, ανοίγεις και το Forbes και δεν ξέρεις από πού σου ήρθε το χτύπημα!

Λοιπόν στο προκλητικό κείμενο του Tim Worstall στο γνωστό περιοδικό, με τίτλο “Η πραγματική ελληνική λύση: Ένα στρατιωτικό πραξικόπημα”, ο συντάκτης εξηγεί γιατί μεταξύ σοβαρού και αστείου στους κύκλους των οικονομικών αγορών της Ευρωπαϊκής Ένωσης ακούγεται πως μόνο ένα στρατιωτικό πραξικόπημα μπορεί να αποτελέσει λύση για την Ελλάδα – και μάλλον για την υπόλοιπη Ε.Ε.


Τα πράγματα, σύμφωνα με τον Worstall, είναι ξεκάθαρα: “Μια χώρα με δικτατορικό καθεστώς δεν μπορεί ποτέ να είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με αποτέλεσμα ότι συμβαίνει στην οικονομία της να αποτελεί πρόβλημα κάποιου άλλου” και συνεχίζει λες και μιλάει για το πιο απλό πράγμα του κόσμου: “Αν εξαιρέσουμε το μικρό πρόβλημα του πραξικοπήματος, η αλήθεια είναι πως αυτή είναι μια καλή λύση για τα ελληνικά χρέη. Κάτω από αυτές τις συνθήκες η Ελλάδα δεν μπορεί να αποπληρώσει με τίποτα τα χρέη της”.

Βέβαια ο Worstall δεν σταματάει εκεί. “Μια άλλη λύση είναι η έξοδος από την Ε.Ε. και η επιστροφή στη δραχμή, αλλά μάλλον κάτι τέτοιο φαντάζει απίθανο, γιατί αυτό θα σημαίνει ήττα της ιδέας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Άρα αυτό που το στρατιωτικό πραξικόπημα θα κάνει, ξεχνώντας τη μικρή λεπτομέρεια της δικτατορίας και θα βοηθήσει την Ελλάδα να αντιμετωπίσει τα προβλήματά της είναι η έξοδος από το ευρώ”.

Το συμπέρασμα από όλα αυτά σύμφωνα με τον Worstall; “Το ότι έχουμε φτάσει στο σημείο να μιλάμε μεταξύ σοβαρού και αστείου για ένα τόσο φρικιαστικό πράγμα, δείχνει πόσο δυσλειτουργική έχει γίνει η ευρωπαϊκή πολιτική”. Σε αυτό δεν έχει άδικο.

 
31 10.11

[Yiannis]

Και βεβαια το πραξικοπημα δεν χρειαζετε να ειναι στρατιωτικο, το βιωνουμε σημερα με ολη τη νομιμη καλυψη της Συνταγματικης Δημοκρατιας μας.

[antonyh]

Τι έκανε πάλι ο Γιώργος;


Πάνω που λέγαμε ότι τα βρήκαμε με την Ευρώπη κι αν προσπαθήσουμε ίσως καταφέρουμε να ξελασπώσουμε, έρχεται ο Παπανδρέου και θέλοντας να στριμώξει τη ΝΔ, φέρνει τα πάνω κάτω. Και στέλνει τράπεζες, αγορές, Ευρωπαίους και εμάς αδιάβαστους!


Ας τα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά σε αυτό το ερώτημα λοιπόν:

1. Η απόφαση του Γιώργου για δημοψήφισμα είναι στην ουσία μία κίνηση που έγινε με έναν και μόνο στόχο, να στριμώξει τη ΝΔ και όχι να λύσει το πολιτικό πρόβλημα. Μέσα στα ίδια πλαίσια που κινείται στην Ελλάδα παραδοσιακά η κάθε αντιπολίτευση, η ΝΔ παρουσιάζει θέσεις που εύκολα, τάχα, μας βγάζουν από την κρίση, φέρουν την ανάπτυξη και μειώνουν το χρέος. Κάπου θυμίζει το γελοίο “λεφτά υπάρχουν” του ΠΑΣΟΚ πρόπερσι. Λέει σε όλα όχι, καταγγέλλει βαριά και σαν συνέπεια αποκομίζει εύκολα πολιτικά οφέλη.
Το ΠΑΣΟΚ από την άλλη, την πίνει. Και την πίνει βαριά. Είναι σαφές ότι υποστηρίζοντας λύσεις που προτείνουν οι Ευρωπαίοι οδηγείται σε διάλυση. Ο κόσμος τους κυνηγάει και έχουμε φτάσει σε σημείο να κινδυνεύει πια σοβαρά μέχρι και η σωματική ακεραιότητα του κάθε στελέχους του. Άλλους τους ανεβάζουν προδότες και άλλους τους κατεβάζουν Τσολάκογλου – για να δούμε λίγο και τη γραφικότητα της ελληνικής πολιτικής και δημοσιογραφικής σκηνής. Η υπόλοιπη αντιπολίτευση είναι προβλέψιμη, ειδικά η Αριστερά. Ο Καρατζαφέρης πάει ανάλογα με τον άνεμο, ως γατόνι που είναι.
Λοιπόν ο Παπανδρέου είπε, αφού μας κράζετε, αφού πάμε κατά διαόλου, πάμε να ψηφίσουμε “υπέρ” ή “κατά” στη μείωση του χρέους στην Ε.Ε. Με λίγα λόγια, για να δούμε πόσα απίδια πιάνει ο σάκος. Θέλει δηλαδή να εκθέσει τη ΝΔ, να τη φοβίσει, για τη θέση που θα πάρει στο δημοψήφισμα. Έλα όμως που τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Γιατί εμάς, την πλειοψηφία του λαού, δεν μας ενδιαφέρει τι κλύσμα θα φάει το ΠΑΣΟΚ και τι κλύσμα θα φάει η ΝΔ, αλλά το πως σώνεται ο τόπος.

2. Σε μία φάση δηλαδή που η μόνη λύση είναι μια κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας ή ανάγκης, ο Παπανδρέου πυροδοτεί την κόντρα και την φέρνει στα άκρα. Αντί να προχωρήσουμε σε μια ομαλοποίηση του οικονομικού σκηνικού, μπαίνουμε σε μια νέα περιδίνηση με απρόβλεπτο τέλος. Απάνω που υπήρχε μια λύση( και χρειαζόταν κασμάς, δουλειά και συνέπεια για να προχωρήσουμε, είμαστε πάλι αεροπλάνο που έχει μπει σε κενό αέρος και πέφτει χωρίς σταματημό. Αντί να μπούμε στη συζήτηση για το πως θα σωθούμε, γιατί θα φαλιρίσουμε όλοι στο τέλος, πρέπει τώρα να μπούμε σε μια κουβέντα για δημοψηφίσματα και άλλες άχρηστες μαλακίες. Τα δημοψηφίσματα καλά είναι, δημοκρατικά είναι, αλλά στο σωστό τόπο και στον σωστό χρόνο. Εδώ τι να αποφασίσουμε δηλαδή; Αν θα πηδήξουμε σαν τις Σουλιώτισσες ή θα κάνουμε την έξοδο του Μεσολογγίου;

3. Άλλη λύση πέρα από κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας δεν υπάρχει. Όποιος υποστηρίξει κάτι άλλο, λέει μαλακίες. Πολύ αμφιβάλω αν η κυβέρνηση μπορεί να κρατηθεί ακόμα και τις επόμενες μέρες, αν λάβω υπόψιν τις κινήσεις πάρα πολλών βουλευτών του ΠΑΣΟΚ. Θα μου πεις αυτοί είναι οι καλοί; Όχι, κατά τη γνώμη μου οι πιο πολλοί από αυτούς την έχουν ψυλλιαστεί και θέλουν να σώσουν τον εαυτό τους. Είναι σαφές ότι η 2η σκέψη του Παπανδρέου γύρω από το δημοψήφισμα, είναι να επιβληθεί στο κόμμα του με τσαμπουκά και να απαντήσει στην τρικυμία εν κρανίο που υπάρχει στο κυβερνητικό κόμμα. Σιγά μην τα καταφέρει. Όχι με το δημοψήφισμα, αλλά ούτε με ψεκασμό με Ζάναξ στον ύπνο τους δεν θα μπορέσει να τους φέρει στα ίσα. Οι βουλευτές έχουν μάθει τόσα χρόνια να χαϊδεύουν αυτιά και τσέπες. Το να δυσαρεστείς ψηφοφόρους είναι ένα σπορ που ποτέ δεν το έμαθαν οι πολιτικοί στην Ελλάδα. Για αυτό καταλήξαμε εδώ που καταλήξαμε.

4. Είναι σαφές ότι η απόφαση αυτή έχει αποσταθεροποιήσει και αγορές και τράπεζες και Ευρωπαίους. Ήδη κυκλοφορεί ότι ο Σαρκοζί έπαθε εγκεφαλικό μόλις το άκουσε, ενώ της Μέρκελ πρέπει να έχει στραβώσει το στόμα. Ήταν που ήταν… Ο διεθνής τύπος μας θεωρεί τρελούς και τον Παπανδρέου θύμα του κόμματός του στην απόφαση αυτή. Δηλαδή θα τους είναι πολύ δύσκολο πια να μας πουν ότι δεν προχωράμε σε ρύθμιση χρεών, αφού κι εσείς δεν ξέρετε τι θα κάνετε; Κολούμπρα έχουν πάθει σήμερα στην Ευρώπη με την απρόβλεπτη αυτή κίνηση, που φέρνει τη χώρα στην κόψη του ξυραφιού. Όλοι εκεί έλεγαν ότι ο Παπανδρέου είναι ήρεμος τύπος. Αλλά δεν ήξεραν ότι ο μπαμπάς είχε και ένα DNA τρέλας, που κάποια στιγμή θα εκδηλωνόταν.

5. Αυτό που έκανε χθες ο Γιώργος θυμίζει λίγο τον πατέρα του (“βυθίσατε το Χόρα” ας πούμε), αλλά και μια πολιτική κίνηση που θυμίζει ζάρια σε παράνομη λέσχη. Βάλ’ τα να πάνε κι ότι κάτσει, λένε οι ζαράκηδες. Και τα σπρώχνουν. Με λίγα λόγια την κάτσαμε πάλι…

ΥΓ. Εγώ πιστεύω πως αυτό το δημοψήφισμα ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΠΟΤΕ!

1 11.11

[jimi]

Και φανηκε με το καλημερα οτι οπως λες δημοψηφισμα δεν θα γινει ποτε.Ηταν ενα πολιτικο τρικ.Ο τυχοδιωκτης των 2 ηπειρων και των 5 θαλλασων.Προσπαθει  να μεθοδευσει ηρωικη εξοδο ο πρωθυπουργος και αυτο ειναι ολοφανερο.

[tas67]

Να ετοιμάζεστε για εκλογές παιδιά, και μάλιστα πολύ σύντομα !

Μετά την Μιλένα Αποστολάκη και την Τόνια Αντωνίου, τρίτωσε το «κακό» για τον Γ. Παπανδρέου!
Επιστολή παραίτησης κοινοποίησε πριν από λίγο, σύμφωνα με πληροφορίες του ΟΛΥΜΠΙΑ και τρίτη γυναίκα στο ΠΑΣΟΚ,
η Εύα Καϊλή, ενώ είναι θέμα χρόνου η δημοσιοποίησή της.
Με 150 το ΠΑΣΟΚ!!!

πηγη

[diamantis]

το deal είναι κάπως έτσι.ΜΙσθοί 300-350 ευρώ εργασιακά δικαιώματα ( το άλλο με το τοτό το ξέρεις). συντάξεις ας γελάσουμε,,, και μετά θα αρχίσει η ανάπτυξη.... Οργανωμένο σχέδιο των
 ισχυρών χωρών να χρεοκοπήσουν τις Ελλάδες για να τις ''αγοράζουν και να τις αναπτύσουν τσάμπα
 Με συνεργάτες τους πολιτικούς. Μακάρι να γινόταν μια κυβέρνηση όχι πολιτικών τότε κάτι θα προλάβαιναν να σώσουν.

[Tommy Greko Thai]

Για έναν λόγο που πιστεύω ότι θα γίνουν εκλογές άμεσα είναι η πίεση που θα υποστεί η ελληνική κυβέρνηση από την ίδια την Ευρώπη. Είναι πλέον ολοφάνερο από όλους τους ηγέτες της ένωσης ότι κατάλαβαν επιτέλους ότι ανάμεσα τους υπήρχε ένας προδότης, ένας Ιούδας, με εντολές της Αμερικής να διυσδύσει στην Ε.Ε. με σκοπό να την διαλύσει. Μετά την απογοήτευση που κατέγραψαν οι σημερινές ειδήσεις, θα επέλθει μια πίεση να καταρρεύσει η Ελληνική κυβέρνηση. Και θα το κάνουν γιατί δεν είναι διατεθειμένοι να τους πάρει η κατρακύλα όπως εμάς !

[antonyh]

Tέλος εποχής


Αν και η σημερινή μέρα δεν είναι αρκετή για να αλλάξει τα μυαλά των πολιτικών τότε θα πρέπει να ξανανοίξει η Μακρόνησος. Και αυτό το αναφέρω ως καλή λύση. Γιατί η άλλη θα είναι να καεί το συμπάν. Στο φινάλε όπως έλεγε και ο χοντρός με το μούσι ενάμισι αιώνα πριν «ο φαλιρισμένος δεν έχει τίποτα να χάσει, πέρα από τις αλυσίδες του».


Ότι και να γράψεις αυτή τη στιγμή κινδυνεύεις να εκτεθείς. Για αυτό έχω αποφύγει να γράψω από το πρωί κάτι -παρότι μου ‘ρθε κάμποσες φορές η φαγούρα στο χέρι. Οι εξελίξεις είναι κατακλυσμιαίες και έχω την αίσθηση πια ότι αυτό που περιμέναμε εδώ και δύο χρόνια έφτασε. Ο πάτος, δηλαδή. Ήδη ο Σαμαράς έκανε το πρώτο άνοιγμα και είπε ότι δέχεται μεταβατική κυβέρνηση, ουσιαστικά συγκυβέρνηση, με ένα πρόσωπο κοινής αποδοχής σε ρόλο πρωθυπουργού. Εννοείται ότι τόσο οι Ευρωπαίοι, όσο και η πιθανότητα δημοψηφίσματος πίεσαν τον Σαμαρά να ξεκολλήσει από την ανένδοτη στάση που κρατούσε. Τι να έλεγε, δηλαδή; Πάλι, όχι σε όλα;
Από την άλλη μεριά, ο Παπανδρέου προσπαθεί –τουλάχιστον μέχρι το μεσημέρι της Πέμπτης- να το σώσει, όμως οι τελευταίες πληροφορίες λένε ότι θα αποδεχθεί εν τέλει το ίδιο σκηνικό υπό τον όρο να εφαρμοστεί η συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου. Κοινώς, “Les jeux sont fait” που θα έλεγε και ο Ζαν Πολ Σαρτρ. Τα χαρτιά έπεσαν στο τραπέζι, τα ζάρια τουμπάρισαν και το δράμα φαίνεται να πηγαίνει σε μια κάποια  λύση. Αυτό σημαίνει ότι σε λίγη ώρα πρέπει να ακούσουμε από τον Παπανδρέου για  την παραίτηση που θα ακολουθήσει -έστω και σε λίγες μέρες- αφού φυσικά τελειώσουν οι διαβουλεύσεις ανάμεσα στους πολιτικούς αρχηγούς σχετικά με τη νέα κυβέρνηση και το χρόνο των επερχόμενων εκλογών. Ασφαλώς, όπως έγραψα και σε παλιότερο post, δεν πρόκειται να γίνει κανένα δημοψήφισμα. Η κυβέρνηση αποτελεί παρελθόν. Δεν είναι θέμα πρόβλεψης, είναι θέμα γεγονότων. Δεν θα μπορούσε ποτέ να περάσει το δημοψήφισμα. Το μόνο που με χάλασε, βέβαια, σε αυτή την ιστορία είναι ότι για πρώτη φορά στην πραγματικότητα οι Ευρωπαίοι μας επέβαλλαν μια κίνηση εσωτερικής πολιτικής. Είπαν ότι δημοψήφισμα θα κάνετε στις 4 Δεκεμβρίου. Δεν θεώρησα ποτέ τον Ράιχενμπαχ απειλή της εθνικής κυριαρχίας. Ούτε την Τρόικα. Αυτό όμως το «κλύσμα» που έκαναν την Τετάρτη στον Παπανδρέου οι εταίροι μας  είναι ξεκάθαρα θέμα κατάλυσης της εθνικής κυριαρχίας. Και την αφορμή δυστυχώς τους την έδωσε ο ίδιος τη στιγμή που υποτίθεται ήθελε να κάνει έναν λεονταρισμό εναντίον τους. Τι κατάφερε; Να ζαλιστεί ο πλανήτης μαζί μας. Ακόμα και φιλικές δυνάμεις -όσες έχουν απομείνει- έπαθαν σοκ μετά τα παιχνιδάκια των δικών μας πολιτικών. Σοκ εννοείται ότι είχαν πάθει τόσο καιρό και με την ξεροκεφαλιά να μην συναινεί σε τίποτα ο Σαμαράς. Όπως και να ‘χει η Πέμπτη θα είναι μια πολύ δραματική μέρα, στην οποία για πρώτη φορά μετά τη μεταπολίτευση θα αποδειχθεί ότι ένας πρωθυπουργός (όπως λένε ένας «βασιλιάς) είναι γυμνός. Αν και η σημερινή μέρα δεν είναι αρκετή, λοιπόν, για να αλλάξει τα μυαλά των πολιτικών νομίζω ότι θα έπρεπε να ξανανοίξει η Μακρόνησος. Έχει πολλά στρέμματα για καλλιέργεια και αρκετή θάλασσα για ιχθυοκαλλιέργεια. Και αυτό το αναφέρω ως καλή λύση. Γιατί η άλλη θα είναι να καεί το συμπάν. Στο φινάλε όπως έλεγε και ο χοντρός με το μούσι ενάμισι αιώνα παλιότερα (με μία μικρή παράφραση) «ο φαλιρισμένος δεν έχει τίποτα να χάσει, πέρα από τις αλυσίδες του».

ΥΓ. Είδατε που λέω ότι μπορείς να εκτεθείς. Πριν ο κόκορας λαλήσει τρεις ο Μιχελάκης -ως εκπρόσωπος του Σαμαρά- βγήκε και είπε ότι δεν βλέπει συγκυβέρνηση για αυτό το χρονικό διάστημα αλλά μια κυβέρνηση προσωπικοτήτων στην οποία δεν θα συμμετέχουν στελέχη των δύο κομμάτων αλλά κάποια άλλοι. Ποιοι; Ο Νταλάρας με τον Βοσκόπουλο, λέω εγώ. Μόνο που οι καιροί δεν σηκώνουν αστεία και όπως καταλαβαίνετε αυτή η δήλωση περιπλέκει το πράγμα. Για να δούμε πόσα υστερόγραφα θα γράψουμε ακόμα…


 
3 11.11

[antonyh]

Να δούμε πόσες κότες έχει το κοτέτσι


Το σκηνικό είναι ένα και μοναδικό, για να μην διαλυθεί η χώρα. Παραίτηση κυβέρνησης, συγκρότηση κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας, με ή χωρίς εκλογές. Εδώ που έφτασαν τα πράγματα οποιαδήποτε άλλη λύση είναι εγκληματική.


Αν με ρώταγες χθες το βράδυ τι θα γίνει στην ψηφοφορία σχετικά με την ψήφο εμπιστοσύνης απόψε θα σου απαντούσα με σιγουριά ότι η κυβέρνηση πέφτει. Αυτό έλεγαν όλες οι πληροφορίες που έβγαιναν από τα πολιτικά και δημοσιογραφικά γραφεία. Αλλά και από την διάχυτη αγανάκτηση που εκδηλώθηκε κατά την διάρκεια της συνεδρίασης της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ εναντίον του Γιώργου. Σήμερα τα πράγματα έχουν έρθει σχεδόν κωλοτούμπα. Μου αρέσει που όλοι οι πολιτικοί κατηγορούν τον Καρατζαφέρη για κωλοτούμπα… Ενώ αυτοί τι είναι; Ακροβάτες; Σχοινοβάτες; Γυμναστές στο δίζυγο όταν φέρνουν τα πάνω-κάτω;
Να σας πω τι τρέχει. Από τη μέρα που ο ακατανόμαστος  σε αυτή τη χώρα έκανε κυβέρνηση αποστασίας, αυτή η λέξη έχει στοιχειώσει το πολιτικό σκηνικό. Όποιος φεύει θεωρείται αποστάτης. Να, ας πούμε, ο μεγαλύτερος αποστάτης της πρόσφατης ιστορίας είναι ο Αντώνης Σαμαράς. Έριξε το ‘93 τον Μητσοτάκη. Και τι έγινε; Περιπλανήθηκε σαν τον Ιησού στο Όρο Σινά αποκλεισμένος για πολλά χρόνια, η πολιτική του άνοιξη έγινε μέσα σε χρόνο ντε-τε χειμώνας, αλλά όπου να’ ναι θα είναι ο νέος πρωθυπουργός. Στο ΠΑΣΟΚ η λέξη αποστασία ακούγεται πιο βαριά. Για αυτό και κάθε φορά που κάποιος θέλει να κουνηθεί αυτόνομα, του την κολλάνε στο μέτωπο και τον ξαναμαζεύουν με ψυχολογική βία στο μαντρί. Από ότι κατάλαβα οι ομάδες των μεγαλόσχημων του ΠΑΣΟΚ, η ομάδα Βενιζέλου από τη μία και η ομάδα των Τριών από την άλλη, δεν θέλουν να χρεωθούν την πτώση της κυβέρνησης. Αφήνουν να εννοηθεί, βέβαια, ότι ζητάνε συμφωνία με τον Παπανδρέου, να τον κρατήσουν, αλλά μέσα σε μια εβδομάδα να του ζητήσουν να παραιτηθεί και να περάσει η κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας. Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε…

Εγώ δεν τραβάω κανένα ζόρι με τον Γιώργο, ούτε πιστεύω ότι είναι η χειρότερη περίπτωση στο πολιτικό σκηνικό. Χτυπήθηκε αλύπητα όποτε πήγαινε να αλλάξει κάτι από τα παραδοσιακά κεκτημένα, αλλά δυστυχώς ποτέ δεν είχε τα κότσια και την ικανότητα να εφαρμόσει τα μέτρα που έπαιρνε. Δεν έγινε τίποτα εδώ και 2 χρόνια, παρά μόνο λάθη. Το πολιτικό σκηνικό πήρε φωτιά, οι άνθρωποι ξεχύθηκαν στους δρόμους, η βία απλώνεται παντού -σε λίγο θα σκοτωνόμαστε και μεταξύ μας για το αν ο ένας μπορεί να πάει στο εστιατόριο και ο άλλος δεν μπορεί- και έκανε ένα θανάσιμο λάθος, μιλώντας για δημοψήφισμα, γεγονός που έβαλε τη χώρα στα μαύρα κατάστιχα του πλανήτη. Επί δύο μέρες η παγκόσμια κοινότητα ζούσε το θρίλερ του αν φαλιρίσουμε ή όχι, όλοι μαζί. Μέσω του Γιώργου, οι Ευρωπαίοι μας φέρθηκαν σκαιότατα. Και καλά κάνανε. Το θέμα είναι πως αυτή τη στιγμή, μετά από όσα έγιναν, η κυβέρνηση δεν διαθέτει την νομιμότητα που θα έπρεπε για να συνεχίσει να κυβερνάει σαν να μην έγινε τίποτα. Άκουσα χθες τον λόγο του Γιώργου και νόμιζα ή ότι εγώ ζω σε άλλο πλανήτη ή ότι ο Γιώργος μόλις έφτασε στον πλανήτη Ελλάδα. “Τα έχουμε καταφέρει, όλα καλά, συνεχίζουμε το έργο για τον λαό και το έθνος”!

Γιώργο δεν ξέρω που ζεις κι αν το κατάλαβες, αλλά υπάρχουν δύο θέματα. Ο κόσμος ζει σε κατάθλιψη, σε φόβο, σε αβεβαιότητα. Είτε υπάλληλοι, είτε μαγαζάτορες, είτε επιχειρηματίες, είναι έτοιμοι όλοι για την ανεργία. Η Ελλάδα οικονομικά κάθε μέρα διαλύεται. Η βία διαρκώς αυξάνεται. Και κανείς δεν είναι σε θέση σήμερα να δώσει ένα αέρα αισιοδοξίας, για να πάρουν κα πάλι τα πράγματα μπροστά. Συνεχίζουμε; Τι συνεχίζουμε ακριβώς! Τα λουκέτα, τις αυτοκτονίες ή τα ψυχοφάρμακα;

Λυπάμαι που όλα έχουν γίνει έτσι και λυπάμαι ακόμα περισσότερο που πιστεύω πως ο Σαμαράς από μόνος του δεν μπορεί, ούτε για αστείο, να δώσει κάποια λύση. Το σκηνικό είναι ένα και μοναδικό, για να μην διαλυθεί η χώρα. Παραίτηση κυβέρνησης, συγκρότηση κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας, με ή χωρίς εκλογές. Εδώ που έφτασαν τα πράγματα οποιαδήποτε άλλη λύση είναι εγκληματική.

Διάβασε ακόμα:

 
4 11.11

[antonyh]

Γιατί είναι νεκρός ο Καντάφι;....Πολλές αλήθειες. αρκετές υπερβολές αλλά το Πετρέλαιο, πετρέλαιο.... άτιμο Πετρέλαιο.....!

 

http://www.youtube.com/watch?v=lXLQAUUpJwU&feature=player_embedded

 

1. Χρησιμοποίησε τα έσοδα από το εμπόριο πετρελαίου της Λιβύης, το οποίο εθνικοποίησε, για την κατασκευή πολύτιμων υποδομών στα εδάφη της Λιβύης, όπως νοσοκομεία, κτίρια, και τα μεγαλύτερα υδρευτικά και αρδευτικά δίκτυα του κόσμου στη Λιβύη. Τα ίδια τεράστια έργα υποδομών πρότεινε να κατασκευάσει δωρεάν η Λιβύη σε όλα τα κράτη της Αφρικής, με σκοπό την δημιουργία μιας οικονομικής-γεωργικής-βιομηχανικής-στρατιωτικής ανεξάρτητης Αφρικής.

2. Πριν τον Καντάφι, μόλις το 1/5 του πληθυσμού διέθετε επαρκή μόρφωση ενώ το υπόλοιπο δεν είχε πρόσβαση στην παιδεία. Κατά την διάρκεια της θητείας του Καντάφι, το σύστημα παιδείας μέχρι και το πανεπιστήμιο έγινε δωρεάν για το σύνολο του πληθυσμού, ενώ το ποσοστό των μορφωμένων Λίβυων αναρριχήθηκε στο 83% επί του συνόλου του πληθυσμού.

3. Το Σύστημα πρόνοιας της Λιβύης, κατά την διάρκεια της κυβερνήσεως του Καντάφι, είναι δωρεάν για όλους τους Λίβυους Πολίτες ακόμα και για τους επαναστάτες! Νοσοκομεία, περίθαλψη, φάρμακα είναι δωρεάν και προσβάσιμα για όλους τους Λίβυους, ενώ εάν ο ασθενής χρειάζεται επέμβαση ή φάρμακα τα οποία δεν διαθέτουν τα νοσοκομεία της Λιβύης, το κράτος αναλαμβάνει τα έξοδα μετακίνησης του ασθενούς στο Εξωτερικό!

4. Όταν ανέβηκε ο Καντάφι στην εξουσία, βασικά είδη τροφίμων υποτιμήθηκαν ραγδαία ώστε να μπορέσουν οι Λίβυοι να τα αγοράσουν. Το ηλεκτρικό δίκτυο επεκτάθηκε άμεσα ώστε κάθε περιοχή της Λιβύης να διαθέτει ρεύμα, ενώ τεράστια υδρευτικά και αρδευτικά έργα κατασκευάστηκαν ώστε να υποβοηθήσουν την αγροτική ανάπτυξη με σκοπό την ανεξαρτησία της Λιβύης σε αγροτικά προϊόντα.

5. Ο Καντάφι προχώρησε στην κατασκευή του “Μεγάλου Ποταμού του Τρελού”, ένα τεράστιο έργο, ένας κατασκευασμένος ποταμός, ο οποίος κατέχει και θέση στα ρεκόρ Γκίνες ως σύγχρονο θαύμα του κόσμου και ο οποίος μετέτρεψε την έρημο των ακτών της Λιβύης σε εύφορες πεδιάδες. Ο αγωγός της Λιβύης, θεωρείται το όγδοο θαύμα! Αυτό το 8ο θαύμα βομβάρδισαν και κατέστρεψαν τα αεροσκάφη του ΝΑΤΟ, με σκοπό την καταστροφή της αγροτικής αυτονομίας της Λιβύης.


Ερωτήματα όπως το πως μια τόσο μικρή χώρα και με πληθυσμό περίπου στα τέσσερα εκατομμύρια, μπορεί να κατασκευάζει κάτι το τόσο μεγάλο χωρίς να δανεισθεί ούτε σεντ από τους διεθνείς τραπεζίτες έτρωγε σιγά σιγά την Hong και τα ΕβραιοΣαξονικά τσιράκια της,  Ροκφέλερ και Ρότσιλντ. Στη Λιβύη υπάρχουν τέσσερα υπόγεια κοιτάσματα νερού: α) στην Κούφρα β) στην Σύρτη γ) στην Μορζούκ και δ) στην Χαμάντα, συνολικού όγκου 35 χιλιάδων κυβικών χιλιομέτρων. Αυτά τα υπόγεια κοιτάσματα νερού παρέχουν αυτονομία αστείρευτη σε νερό για τους Λίβυους. Ένα υπόγειο δίκτυο σωλήνων για να εμποδίσει την εξάτμιση βρίσκεται βαθειά θαμμένο στην έρημο. 270 πηγάδια βάθους εκατοντάδων μέτρων και το κόστος ενός κυβικού μέτρου νερού είναι κατά πολύ φθηνότερο του αφαλατομένου νερού. Το νερό είναι ίσο με την ροή διακοσίων ετών του Νείλου ποταμού λένε οι επιστήμονες. Ο τελικός σκοπός του έργου ήταν να μετατραπεί η Λιβύη σε έναν αυτόνομο γεωργικό παράδεισο. Αυτάρκεια: λέξη η οποία απαγορεύεται τελείως από τους “καρχαρίες”.

6. Κάθε Λίβυος πολίτης δικαιούται Γής, αγροτικών εργαλείων, ζώων, σπόρων. Ο Καντάφι Ορκίστηκε(!!!) να στεγάσει κάθε Λίβυο πολίτη, πολλοί εκ των οποίων πριν τον Καντάφι ζούσαν σε σκηνές και λαμαρινοκατασκευές. Ορκίστηκε επίσης, να μην φτιάξει σπίτι στους γονείς του οι οποίοι διέμεναν σε σκηνή, μέχρι να στεγαστεί και ο τελευταίος Λίβυος πολίτης. Εκπλήρωσε τον όρκο του και ο πατέρας του απεβίωσε πριν στεγαστούν όλοι οι Λίβυοι. Κατοικίες και πολυκατοικίες χτίστηκαν σε όλη την επικράτεια της Λιβύης ώστε κάθε Λίβυος να διαθέτει κατοικία ή διαμέρισμα, ΔΩΡΕΑΝ!!!
7. Κατά την Διάρκεια της “Δικτατορίας” του Καντάφι, η Λιβύη έγινε η Αφρικανική χώρα με το υψηλότερο βιοτικό επίπεδο, βαθμολογημένη στο σύστημα HDI των Ηνωμένων Εθνών σε υψηλότερο επίπεδο από τις Ρωσία, Βραζιλία και Σαουδική Αραβία!!!
8. Το 2007, στην Περιοδική έκδοση AFRICAN DEVELOPMENT, γράφτηκε πως “Αντίθετα με άλλες πετρελαιοπαραγωγούς χώρες όπως η Νιγηρία, η Λιβύη χρησιμοποίησε τα έσοδα από τα πετρέλαια της για την ανάπτυξη της Χώρας.”

9. Ο Καντάφι πίστευε ότι η Οικονομική Δημοκρατία στην χώρα μπορεί να επιτευχθεί μόνον όταν το Α.Ε.Π. της χώρας χρησιμοποιείται ώστε να ωφεληθούν όλοι οι Λίβυοι πολίτες ενώ ο πλούτος της χώρας διανέμεται σε κάθε Λίβυο πολίτη. Έως σήμερα, όλα τα ποσά από το εμπόριο πετρελαίου έμπαιναν σε ειδικό λογαριασμό της Κεντρικής Τράπεζας, διαθέσιμα σε κάθε Λίβυο πολίτη (μακάρι να είχαμε και μεις τέτοια Δικτατορία.. Ε;).
10. Ο Καντάφι πολέμησε για την χειραφέτηση του γυναικείου πληθυσμού της Λιβύης, είναι το μοναδικό Ισλαμικό κράτος που οι γυναίκες είναι ελεύθερες και φυσιολογικές με κάθε γυναίκα να έχει πρόσβαση στο εκπαιδευτικό σύστημα, ενώ ταυτοχρόνως υιοθέτησε την μισθωτή εργασία για τις γυναίκες σε όλους τους εργασιακούς τομείς, απαγόρευσε τον γάμο πριν τα 20 και απαγόρευσε τις κλειτοριδεκτομές. Αυτά βέβαια, δεν έγιναν αποδεκτά με κραυγές χαράς από τους φανατικούς μισογύνηδες Ισλαμιστές οι οποίοι εδράζονται κυρίως στην περιοχή της Βεγγάζης (οι λεγόμενοι ”Αντιστασιακοί”, πολύ προοδευτικοί άνθρωποι).

Η εφημερίδα © Vancouver Sun στην The Vancouver Sun έγραψε:
H προσωπική φρουρά του Moammar Gaddafi,ονομαζόταν και ως “οι Άγγελοι του” !
Το 1979 ο Μουαμάρ Καντάφι ίδρυσε την στρατιωτική ακαδημία γυναικών της Τρίπολης, Υποσχέθηκε δε στην μητέρα του να βελτιώσει την κατάσταση των γυναικών στην Λιβύη. Η μητέρα του αν και αγράμματη, ήταν η κορυφαία τοξότρια στην φυλή του. Το 1998 μια από τις γυναίκες φρουρούς του σκοτώθηκε και αρκετές άλλες τραυματίστηκαν όταν η αυτοκινητοπομπή του έπεσε σε ενέδρα. Γιατί μπαίνουν οι γυναίκες σε κίνδυνο; τον ρώτησα. «Είμαι εργοδότης ίσων ευκαιριών» απάντησε. «Πριν χρόνια οι γυναίκες ήρθαν σε μένα, θέλησαν να γίνουν οι σωματοφύλακες μου. Επίσης απαίτησαν να ανοίξει μια Στρατιωτική Ακαδημία». Σύμφωνα με τον Καντάφι : «Οι γυναίκες πρέπει να εκπαιδεύονται στην μάχη, ώστε να μην είναι εύκολη λεία, για τους εχθρούς τους». Πολλές από τις γυναίκες φρουρούς και τις «επαναστατικές καλόγριες» (γυναίκες που έχουν αφιερώσει τις ζωές τους στα ιδανικά της επαναστάσεως του 1969) λένε ότι ποτέ δεν θα παντρευτούν. Αντί για αυτό διάλεξαν να αφιερώσουν τις ζωές τους στην προστασία του άνδρα «που μας έδωσε την ελευθερία και μας έκανε μοναδικές στον Αραβικό κόσμο» σύμφωνα με την Naima Sagiar μια επαναστατική καλόγρια από το 1977. «Στην Λιβύη οι γυναίκες έχουν τα καλύτερα και από τους δύο κόσμους» είπε ο Καντάφι. Μπορούν να διατηρούν την θυληκοτητά τους, επιπλέον μπορούν να διαλέξουν ΜΟΝΕΣ τους, όποια καριέρα θέλουν. Κάθε Λίβυα μπορεί να μάθει να πετάει, ένα μαχητικό MiG, να γίνει αξιωματικός η χειρούργος εγκεφάλου. Μετά την συνέντευξη είχα την ευκαιρία να μιλήσω στην Fatia, μια ψηλή, όμορφη γυναίκα 27 ετών, με δραματικό make-up ματιών. Την ρώτησα γιατί δεν ήθελε να γίνει πιλότος μαχητικού αεροσκάφους, αλλά σωματοφύλακας. «Χωρίς τον ηγέτη μας, οι γυναίκες στην Λιβύη δεν θα ήταν τίποτα» απάντησε. «Μας έδωσε ζωή. Είμαι έτοιμη να πεθάνω για αυτόν. Είναι πατέρας, αδελφός και φίλος τον οποίο μπορείς να εμπιστευτείς.»
11. Το 2010, Ο Καντάφι ήταν ο μόνος ηγέτης στον Αραβικό κόσμο που ζήτησε Δημοσίως Συγνώμη για το ρόλο των Αραβικών κρατών στο δουλεμπόριο και την φυλάκιση των Αφρικανών (Μέλανα Φυλή), προκαλώντας την οργή των υπολοίπων προδοτικών Αράβων ηγετών διότι επισταμένος ο Καντάφι ξεσκέπαζε την υποκρισία τους και την δουλικότητα απέναντι στο Ξένο Κεφάλαιο, αποτελώντας ,με αυτόν τον τρόπο το αγκάθι στα πλευρά των Συμπαιγνιακών Αράβων Ηγετών, με αποτέλεσμα ο Καντάφι να απομονωθεί από τον υπόλοιπο Αραβικό κόσμο.

12. Ο Καντάφι πρότεινε επισήμως την δημιουργία εποπτικού μηχανισμού (για παροχή βοήθειας) για τους Αφρικανούς στις Ευρώπη, ΗΠΑ, Καραϊβική, Νότια Αμερική. Σε πρόσφατη ομιλία του τους δήλωσε: “Από τώρα και στο εξής, με την θέληση του Θεού, θα αναθέσω σε ομάδες να αναζητήσουν, να ερευνήσουν και να συσχετιστούν με τους Αφρικανούς στην Ευρώπη ώστε να ελέγξουν σε ποιά κατάσταση βρίσκονται. Αυτό είναι το καθήκον μου και ο ρόλος μου απέναντι στα τέκνα της Αφρικής. Είμαι Στρατιώτης της Αφρικής. Είμαι Εδώ για εσάς και εργάζομαι για εσάς, κατά συνέπεια δεν θα σας εγκαταλείψω ποτέ αλλά θα σας ακολουθώ.”

13. Ένα από τα πιο φιλόδοξα (και αποσιωπημένα από τα ΜΜΕ Διεθνώς) σχέδια του Καντάφι ήταν η ένωση σε ένα κοινό όραμα όλων των Αφρικανικών χωρών ώστε να απελευθερωθούν από τα δεσμά πάσης φύσεως εξαρτήσεων. Δαπάνησε σημαντικά ποσά, πόρους, χρόνο ώστε να το προχωρήσει, πήρε πρωτοβουλίες κατάπαυσης πυρός σε εμπόλεμες Αφρικανικές περιοχές (Κονγκό, Ουγκάντα, Αιθιοπία), με σκοπό να εκπληρώσει το όραμα του, την ενοποίηση των Αφρικανικών χωρών σε μια ήπειρο, τις Αποκαλούμενες “Ηνωμένες Πολιτείες της Αφρικής”.

14. Παρά το ότι, οι “Καρχαρίες” ποτέ δεν του συγχώρησαν το ότι εθνικοποίησε τις πετρελαιοπηγές της Λιβύης, η πιο ενοχλητική κίνηση του Καντάφι ήταν η θέληση του για ενοποίηση των Αφρικανικών χωρών, όραμα το οποίο ύστερα από πολλά χρόνια προσπάθειας, απογοητεύσεων και τρικλοποδιών, άρχισε να κερδίζει, νέο “MOMENTUM” σε όλη την Αφρική.

15. Απέλασε και έδιωξε 1.000.000 Κινέζους, διασφαλίζοντας και τις εργατικές θέσεις για τον Λιβυκό λαό αλλά και την φυλετική ομοιογένεια των 4.000.000 Λίβυων πολιτών.

16. Εισήγαγε στο Λιβυκό Λεξιλόγιο την λέξη MATHABA, η οποία σήμαινε την συγκέντρωση ανθρώπων με κοινό σκοπό σε ένα μέρος. Η λέξη MATHABA έφερε μαζί αντιστασιακά και επαναστατικά κινήματα από όλο τον πλανήτη ώστε να μοιρασθούν ιδέες, γνώση και πρακτικές αντίστασης. Ως εκ τούτου, ο Καντάφι ανακηρύχτηκε “Τρομοκράτης”. Ο Νέλσον Μαντέλα δημοσίως δήλωσε πως “στις πιο σκοτεινές στιγμές του αγώνα μας, όταν η πλάτη μας ήταν στον τοίχο, ο Μουαμάρ Καντάφι ήταν ο μόνος που στάθηκε δίπλα μας.”

 

 

 

[antonyh]

Ντροπή. Δάσκαλε που δίδασκες.
 Η κυρία της φωτογραφίας ονομάζεται Πηνελόπη Παπαϊωάννου, και πιθανόν τόσο το όνομα όσο και η φυσιογνωμία της να μην «σημαίνει» κάτι σε πολλούς από εμάς. Και γιατί, άλλωστε, να «σημαίνει».
Η κυρία Πηνελόπη Παπαϊωάννου τα τελευταία χρόνια «λέει» ότι είναι αγιογράφος ενώ από το 1993 μέχρι το 2009 ήταν αεροσυνοδός στην Ολυμπιακή Αεροπορία.
Και δεν «λέει» ψέματα αφού διατηρεί στην περιοχή του Νέου Κόσμου εργαστήριο αγιογραφίας - ζωγραφικής - κατασκευών με την επωνυμία «Χρυσοκοντυλιά», σε συγκεκριμένη διεύθυνση. Είναι, δηλαδή, και ελεύθερη επαγγελματίας εγνωσμένης αξίας, όπως προκύπτει από 11 εκθέσεις ζωγραφικής του παρελθόντος, ενώ παράλληλα αναλαμβάνει εργολαβικά δουλειές και εκ των πραγμάτων έχει εισπράξεις.
Από αεροσυνοδός στην Ολυμπιακή Αεροπορία (με τη γνωστή συνταγή με την οποία εξασφάλισε δουλειά και σύνταξη και ο σύντροφος Μιχάλης Καρχιμάκης, την εφαρμογή, δηλαδή, του νόμου 3717/2008 περί μεταφοράς υπαλλήλων της Ο.Α. στον ευρύτερο δημόσιο τομέα), «βολεύτηκε» σε μια «νύχτα» και αυτή στο υπερτροφικό κράτος όπως άλλωστε καταγγέλλει το λαλίστατο στέλεχος της κυβέρνησης, Ανδρέας Λοβέρδος.
Η Πηνελόπη Παπαϊωάννου, με την κοινή υπουργική απόφαση 22080/510-2010 του υφυπουργού Εσωτερικών, του υφυπουργού Οικονομικών, καθώς και του υπουργού Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, βρίσκει δουλειά στο υπουργείο Εσωτερικών και, συγκεκριμένα, στη Γενική Γραμματεία Δημόσιας Διοίκησης. Η απασχόληση αφορά σύμβαση αορίστου χρόνου σε συνιστώμενη προσωποπαγή θέση, όπως προβλέπει ο νόμος 3717/2008.
Η πρόσληψη της κυρίας Παπαϊωάννου δημοσιεύτηκε στο φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως, αριθμός 1782, με ημερομηνία 12 Νοεμβρίου 2010, σε ειδική λίστα με άλλα οκτώ ονόματα ενώ είναι προφανές πως έχει προσληφθεί νομότυπα εκμεταλλευόμενη ευνοϊκό «παράθυρο» του νόμου για εργασιακή τακτοποίηση.
 Η κυρία Παπαϊωάννου όταν έφυγε από την Ο.Α πήρε εφ' άπαξ 50.000 ευρώ και τώρα θα έχει το δικαίωμα να πάρει ένα δεύτερο και βέβαια να απολαμβάνει τον μισθό της και μια καλή σύνταξη για τα. γηρατειά.
 Ο κύριος της φωτογραφίας, θεωρώ, πως δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Είναι ο σημερινός Υπουργός Υγείας ο οποίος διατέλεσε επίσης Υπουργός Εργασίας και θα μείνει στην Ιστορία για πολιτικά του «ατοπήματα», έχει κάνει πολλές βαρύγδουπες δηλώσεις, ενώ εσχάτως στράφηκε και εναντίον τριμελών και τετραμελών οικογενειών που ζουν με έναν μόνο μισθό και θα δείτε πιο κάτω γιατί το αναφέρω.
Είναι αυτός που πριν λίγες ημέρες, ως «εισαγγελέας» των πάντων και με την «ρητορική άνεση» που τον διακατέχει είπε πως «Ένα εκατομμύριο δημόσιοι υπάλληλοι ταλαιπωρούν εννέα εκατομμύρια Έλληνες», με αποτέλεσμα να οργίσει και να συσπειρώσει εναντίον του το σύνολο των εργαζομένων στον δημόσιο τομέα.
Αλήθεια, ποιος, όμως, διορίζει ποιους στο δημόσιο;
Ο κ. Λοβέρδος, όμως, έχει αποκρύψει επιμελώς εδώ και ενάμιση χρόνο να αναφέρει ότι ανάμεσα στους οκνηρούς και τεμπέληδες, όπως υπονόησε, διορισμένους δημοσίους υπαλλήλους που «παρασιτούν» στην «καμπούρα» του ελληνικού λαού βρίσκεται και η. γυναίκα του. Καίσαρα, η αγαπημένη του σύζυγος!
Απλά, διότι η κυρία Παπαϊωάννου, εκτός από το δικαίωμα που έχει στην εργασία ως Ελληνίδα πολίτης, τυγχάνει να είναι η σύζυγος του κ. Λοβέρδου!
 
Ασφαλώς και η πρόσληψή της δεν θα ήταν κάτι περισσότερο από ένα «νόμιμο» ρουσφέτι με συγκεκριμένη αξία εάν δεν ήταν η σύζυγος του λαλίστατου Υπουργού και στην προκειμένη περίπτωση δεν κρίνεται το νόμιμο αλλά το ηθικό. Με άλλα λόγια, όπως άλλωστε έχω τονίσει και στο παρελθόν, «ότι νόμιμο, δεν είναι και απαραίτητα ηθικό»!
Εδώ αξίζει να αναφέρουμε ακόμα μια λεπτομέρεια που όμως δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη: Στην οικογένεια Λοβέρδου μπαίνουν τρεις μισθοί την ίδια ώρα που κάποιοι άλλοι δεν έχουν να φάνε.
Ντροπή, δάσκαλε που δίδασκες.
 

http://dotoros.blogspot.com/2011/10/blog-post_10.html