Ευχή και κατάρα σε αυτόν που θα ζητήσει το ''χρίσμα''

[Αρίσταρχος]

Είναι 3.50 το πρωί έχω μαζέψει όλα τα πράγματα οι αποσκευές μου είναι έτοιμες ..,αλλά μόνον αυτές ..,το ταξί πρέπει  να είναι από κάτω και να περιμένει..

Ένα τελευταίο αντίο πριν φυγω απο το δωμάτιο.......κλείνει τη πόρτα και εγώ προχωράω γεμάτος αποσκευές γεμάτος αναμνήσεις γεμάτος συναισθήματα για ότι πέρασα αυτές τις 15 μέρες.Δεν έχω συνειδητοποιήσει ακόμα τι περιμένει το μυαλό μου.Το ταξί   άργησε αλλά δεν πειράζει είχα χρόνο να σκεφτώ.."Ηρθε"  λέω από μέσα μου κάθομαι πίσω αριστερά ,ξεκινάμε, η διαδρομή είναι μια ώρα αρχίζω και αισθάνομαι μέσα μου ένα κενό ,βγαίνουμε στο δρόμο υψηλών ταχυτήτων ......

......κοιτάω από το παράθυρο ,βλέπω τα πάντα να πηγαίνουν προς τα πίσω και έτσι αισθάνομαι όλο και περισσότερο ότι απομακρύνομαι από εσένα.....Είμαι πολύ κουρασμένος ακουμπάω το κεφάλι μου στο δέρμα η ώρα 4.20..ενα θόρυβος με κάνει να ξανακοιτάξω το ρολόι ,είναι 4.54...Ωχ..με πήρε ο ύπνος!!Σε 5 λεπτά είμαστε στο αεροδρόμιο μου λέει η ευγενική φωνή του Ταιλανδού..Indeed...!!


Αθηνά πλέον και δεν θέλω να γυρίσω πίσω στην ρουτίνα..Το μυαλό μου σαν κινηματογραφικό φίλμ περιστρέφει συνεχώς ότι βίωσα εκέι..Οι σκέψεις για το μέλλον πολλές οι αποφάσεις όμως δύσκολες.Αναπαντητα ερωτήματα συγχέουν το μυαλό μου..

Πίσω στην βάση πλέον και πονάει όλο το σώμα μου από τις μεταμεσονύκτιες κρεπάλες στη πόλη όπου είναι το τέλος του δρόμου..Τυχαία της έδωσαν  αυτό το τίτλο?Σκέφτομαι...

Αισθάνομαι καλύτερα μετά από 3μέρες ,αποφασίζω να ξυριστώ και να γυρίσω το διακόπτη...μου το έλεγαν...δεν μπορούσα όμως να πιστέψω το μέγεθος που θα έπαιρνε..Αισθάνομαι σαν  μηχανή εσωτερικής καύσης που λειτουργεί χωρίς συντήρηση....τα πρώτα συναισθήματα μου



Ps1:Το κέιμενο αφιέρωνεται...Θελωντας να αποτίσω φόρο τιμής σε αυτά τα άτομα που μου έκαναν να δω την ζωή όπως είναι και όχι όπως νόμιζα ότι είναι...
Ps2:Καλή τύχη
Ps3:Αναφορά απο το πρώτο μου ταξείδι

[nostro]

Αρισταρχε , παιδια, Ντινος20, ειναι μια ψευδαισθηση.
Και εγω στην ιδια παγιδα επεφτα και μπορω να πω οτι ακομα πεφτω οταν σκεφτομαι "κατω".
Εχω μιλησει με αρκετους Ταιλανδους κατω και με καποιους συνομιλω ακομα.Σχεδον ολοι με ρωτησαν πως ειναι η ζωη στην "ανεπτυγμενη" Δυση.
Υπαρχει πολυς κοσμος οι οποιοι θελουν να φυγουν απο τη χωρα τους για κατι καλυτερο για κατι "αλλο".
Αυτη ειναι και η σκεψη που με προσγειωνει οταν αναπολω.
Ο καθενας βεβαια για τον δικο του λογο αλλα δεν παυει να ειναι ο κοινος παρανομαστης.
Το θεμα σηκωνει συζητηση βεβαια διοτι εχει προεκτασεις.
Θελει Δυναμη Ψυχης η ολη κατασταση.

[Yiannis]

Οτι δεν εχεις πλεον ..... ψαχνεις. Αφου βιωσαμε την αποξενωση του ανεπτυγμενου κοσμου, τωρα ζηταμε την απλοτητα της ''τριτοκοσμικης'' φιλοσοφιας, ενα χαμογελο, ενα αγγιγμα φιλικο, μια κουβεντα που δεν θα ειναι για να σε απωθησει. Το μονο που φοβαμαι ειναι οτι αν τα αποκτησεις αυτα με μονιμη εγκατασταση κατω, μηπως δεν ειναι αρκετα, μηπως εν τελει το μπολιασμα του δυτικου τροπου ζωης υπερισχυει της απλοτητας..... Διοτι ως γνωστον ''ουκ εν τω πολλω το ευ .....'' ή με απλα λογια καλυτερα συχνες επισκεψεις παρα μονιμα....

Υ.Γ. Και η αναμονη εχει την γλυκα της ... τελικα !!!! 

[ntinos20]

Ακριβως αυτα ενιωσα και εγω οταν ηρθε να με παραλαβει το van απο την bell travel service ενα τεραστιο κενο παρολο που ημουν ακομα εκει δεν ηθελα καν να φανταστω πως θα ειναι οταν πατησω στα πατρια εδαφη, τελείως φρικη.

Ισως γιατι δεν εχω ξαναδει τετοιες φιλικες συμπεριφορες ποτε στην ζωη μου ισως ειναι τοσο αθωοι σαν ανθρωποι που λατρεψα την χωρα και τον τροπο ζωη της ισως ισως δεν ξερω και εγω που θα οδηγησει η μαλλον που θελω εγω να οδηγησει τουλαχιστον θα κανω πιστευω με αυτο που θα νιωθω χαρουμενος, γιατι πολυ πιθανον μετα απο χρονια να πω γιατι δεν το εκανα τοτε? ισως να γινει και το αντιθετο αλλα καλυτερα να μετανιωσω γιατι κατι που εκανα παρα γιατι να μετανοιωσω γιατι κατι που εκανα παρα για κατι που δεν εκανα.!!

[Αρίσταρχος]

Το είχα γράψει πριν 1.5 χρόνο!Απλά χθες ήμουν λίγο emotional με αυτά που έβλεπα στο φόρουμ και μπήκα στον κόπο να το ποστάρω στο thai.gr.Αφιέρωση ήταν για κάποιους!

Είπαμε η πρώτη φορά δεν συγκρίνετε..Το ταξέιδι ήταν 13.5 ώρες.....οι βόλτες στην χαοτική πόλη των αγγέλων....χάνεσαι μεσα στο πλήθος και  ακούς παντού να μιλάνε τη γλωσσα των πιθήκων....Η πρωτη επαφη με Πατάγια..βόλτες στον ήλιο,στον άνεμο στην βροχή.....η μυρωδια απο τον κόλπο της Ταϊλάνδης.....η μοναδική αίσθηση ελευθεριας που έχεις όταν πας....κάτι που σου προσφέρει μόνο το βασίλειο του Σιαμ ...πάνω στη σεζ-λόνγκ ο χρόνος κυλά το ίδιο για όλους..αντιστροφα!

Απο όλων των όλων....τελικά τι μένει..??    

Μια λέξη...Ταϊλάνδη..


Θα τολμήσω να διαφωνήσω με τον Καβάφη......Τελικά ο προορισμός μετράει........