Οφείλω να πω ότι η οφθαλμαπάτη αυτή, καθ'ό,τι και έγχρωμη, είναι πολύ πιο ωραία, πολύ πιο πρωτότυπη και σαφώς πολύ πιο δύσκολο σαν εγχείρημα, από αυτή με την εικόνα του Χριστού που κατά καιρούς κάνει τη βόλτα της από το νετ.
Και για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεώτεροι, γράφω την επιστημονική εξήγηση αυτού του φαινομένου, επ'ευκαιρία και της παλιότερης οφθαλμαπάτης με το Χριστό η οποία ήταν ευκολότερη γιατί βασιζόταν στην συμπληρωματικότητα άσπρου-μαύρου.
Σίγουρα ο σχεδιαστής έχει προχωρημένες γνώσεις οπτικής.
Αξίζει όμως και τον κόπο να πούμε δυο λόγια για την εξήγηση του φαινομένου.
Το οπτικό αυτό φαινόμενο ονομάζεται "επακούλουθη εικόνα" και οφείλεται στο ότι κατά τη διάρκεια της συγκεντρώσεως, ο αμφιβληστροειδής φωτίζεται ανομοιογενώς στα διάφορα σημεία της επιφανείας του με αποτέλεσμα διαφορετικοί υποδοχείς του φωτός (τα γνωστά ραβδία και κονία) να ευαισθητοποιούνται σε διαφορετικά μήκη κύματος.
Αποτέλεσμα αυτής της ευαισθητοποίησης είναι η ψευδαίσθηση μιας εικόνας με τα συμπληρωματικά χρώματα στη θέση των χρωμάτων της εικόνας στην οποία είχαμε συγκεντρωθεί.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση το άσπρο γίνεται μαύρο και το μάυρο άσπρο, με αποτέλεσμα να εμφανίζεται μπροστά μας η εικόνα του Χριστού που μας είχε εντέχνως προβληθεί ανάποδα.
Στον ίδιο μηχανισμό βασίζεται και το γεγονός ότι όταν αλλάζει απότομα ο φωτεισμός ενός χώρου, απαιτείται ένας μικρός χρόνος προσαρμογής για να ξαναρχίσουμε να βλέπουμε κανονικά.
Το φαινόμενο αυτό ήταν εμπειρικά γνωστό από τα παλαιότερα χρόνια.
Ο Γαίτε το περιγράφει άθελά του πολύ πειστικά:
"Κατά το σούρουπο μπήκα σε ένα ταβερνάκι και μια πανέμορφη σερβιτόρα, με ένα διαυγές λαμπρό πρόσωπο, μαύρα μαλλιά κι ένα πορφυρό κορσεδάκι, μπήκε στην τραπεζαρία και στάθηκε κοντά μου.
Το βλέμμα μου την κάρφωσε κάτω από τον αμυδρό φωτεισμό του λυκαυγούς.
Μόλις απομακρύνθηκε είδα στον άσπρο τοίχο απέναντί μου ένα σκοτεινόχρωμο πρόσωπο μ' ένα διαυγές φωτοστέφανο γύρω του, ενώ τα ενδύματα αυτής της τόσο ξεκάθαρης φιγούρας είχαν έναν γλυκό πρασινοθαλασσί χρώμα"
(Goethe, Zur Farbenlehre, I, 52)
Να και η "παλια" εκδοχη με τον Ιησου :