Παρκο Xcaret:
Εδω μπορει να περασεις 2 μερες και να μην τα δεις και να μην τα κανεις ολα οσα προσφερει. Εξαλλου γιʼ αυτο μοιραζαν και χαρτες του παρκου στην εισοδο.Οχι για να μη χαθεις , αλλα για να οργανωσεις τη μερα σου ωστε να προλαβεις ολες τις δραστηριοτητες , να ξερεις που βρισκεσαι και τι αλλο υπαρχει εκει κοντα για να δεις. Μας κρατησαν τα αντιηλιακα στην εισοδο και μας εδωσαν φακελλακια με δικο τους φιλικο προς το περιβαλλον.
Το πρωτο που ηθελα να κανω ηταν να ανεβω στον scenic-tower , ενα ψηλο πυργο με βαγονια που γυρνουσε αργα γυρω-γυρω και προσφερε θεα 360 μοιρων του παρκου.Δυστυχως δεν λειτουργουσε κι ετσι προχωρησαμε προς τη φαρμα με τις ορχιδεες και τα μανιταρια κι αφου χαζεψαμε στην κυριολεξια με τους απιθανους κηπους , βγηκαμε στην εκκινηση του ʽRio del Paraiso”.
Εδω ανεβαινεις σε μια σχεδια με παγκακια στη σειρα και κατεβαινεις το ποταμι που διασχιζει το παρκο , περνωντας διπλα απο φλαμινγκο , παπαγαλους , πιθηκους , ιγκουανα και αλλους κατοικους του παρκου.Μερικες φορες η σχεδια εμπαινε σε σπηλιες που ηταν εξωτερικα διακοσμημενες σαν μασκες των Μαγια με τεραστια στοματα που καταπιναν τη σχεδια μας.
Απο πανω μας κρεμοντουσαν τεραστια κλαδια ψηλων δεντρων με τους χοντρους κορμους τους καλυμενους απο αλλα φυτα που ζουσαν διπλα αλλα ειχαν τυλιχτει γυρω απο τα δεντρα σε ενα αιωνοβιο αγκαλιασμα.
Πετρινα γεφυρακια απο πανω μας ηταν γεματα κοσμο που μας χαιρετουσε και υπαλληλοι του παρκου μας εβγαζαν φωτογραφιες για να διαλεξουμε στο τελος της μερας.
Μετα απο τη βολτα κι αφου πηραμε μια γευση του παρκου , πηγαμε στην εκκινηση του Underground River.
Παραδωσαμε τα υπαρχοντα μας στον υπαλληλο οπως ολοι (καμερες , φωτογραφικες μηχανες) και πηραμε μασκες και βατραχοπεδιλα . Οι κλειδωμενοι σακοι με τα πραγματα του καθε πελατη (καθενας με το δικο του νουμερο ) μεταφερονται με τρενακι εκει που σε βγαζει το ποταμι.
Μας ειπαν να γυρισουμε τον τροχο των Μαγια - ενα βελος που γυρνουσε στον τοιχο πριν την εισοδο του ποταμου - και αφου αυτο εδειξε δεξια , μας εστειλαν δεξια. Απο εδω κατεβαινες με σκαλακια σιγα σιγα στο εξαιρετικα δροσερο νερο. Οι ʽατυχοιʼ που ετυχαν αριστερα , επρεπε να βουτηξουν απο ψηλα και να ζησουν μια ψυχρολουσια . Γελια και πειραγματα ακουγοντουσαν απο τις παρεες που βουτουσαν και κολυμπουσαν προς την σκοτεινη σπηλια περιμενοντας να ανακαλυψουν τα μυστικα της..
Το ποταμι ειναι αρκετα δροσερο αφου τροφοδοτειται απο υπογειες πηγες και η διαδρομη λιγο μεγαλυτερη απο 1χλμ. Η σπηλια μεσα στην οποια τρεχει φωτιζεται απο φυσικο φως. Υπαρχουν τρυπες στην οροφη της σπηλιας που αφηνουν τον ηλιο να περασει και να διαθλαστει μεσα στο νερο φωτιζοντας κι αλλες υποβρυχιες σπηλιες που οπως παρατηρησα με τη μασκα μου , διακλαδιζονταν δεξια κι αριστερα. Απο την οροφη επεφταν μερικοι μικροι καταρακτες , και υπαλληλοι του παρκου περιμεναν στα πιο φωτεινα σημεια για να σε βγαλουν μια φωτογραφια καθως μοιαζεις να αιωρεισαι στο κενο πανω στα κρυσταλλινα νερα.
Υπαρχουν αρκετες εξοδοι και σκαλοπατια για να σταματησεις αν κουραστεις , αν και το ρευμα σε παρασυρει χωρις να καταβαλεις προσπαθεια.Ξυλινεs πινακιδεs σε ειδοποιουν για την αποσταση που εχει απομεινει , η για την επομενη εξοδο. Μοναδικη εμπειρια πραγματικα.
Στην εξοδο του ποταμου υπηρχε ενα κοπαδι ροζ φλαμινγκο που κοιτουσε με απορια και πανω σε ενα κουτσουρο μερικοι παπαγαλοι εκραζαν κοροιδευτικα τουs τουριστεs που τουs φωτογραφιζαν εντυπωσιασμενοι απο την ποικιλια των χρωματων τουs.. Παραλαβαμε τα πραγματα μας και κατεβηκαμε στην παραλια με τις ξαπλωστρες και τις αιωρες.
Η πανεμορφη παραλια του Xcaret βρισκεται διπλα στο χωρο που κολυμπουν τα δελφινια κι ετσι ολοι ειχαν καθισει στις κουλουρες και κωπηλατουσαν προς τα εκει.
Σε ολο το παρκο υπηρχαν πολυχρωμα τρικυκλα που πουλουσαν παγωτα , αναψυκτικα , αναναδες και τροπικα φρουτα.
Οι παπαγαλοι ιδιαιτερα φιλικοι πλησιαζαν να παρατηρησουν τους επισκεπτες με περιεργεια και τεραστια ιγκουανα που μου προκαλουσαν ανατριχιλα τεμπελιαζαν στη λευκη αμμο της παραλιας μαζευοντας ηλιο αναμεσα στις ξαπλωστρες.
Διαλεξα μια ξαπλωστρα που βρισκοταν σε αποσταση ασφαλειας απο καποιο ιγκουανα και χαζευα την ηρεμη λιμνοθαλασσα προσπαθωντας να το χωνεψω οτι βρισκομουνα μεσα στην εικονα που τοσες φορες ειχα δει στην οθονη του υπολογιστη μου. Κυκλικα γυρω απο την παραλια υπηρχαν πολλες αναπαυτικες ξυλινες καρεκλες και ψαθινες ομπρελες που προσφεραν επιπλεον σκια εκτος απο τους φοινικες που στεφανωναν την ακτη. Φαρδια πετρινα μονοπατια οδηγουσαν σε φυσικες πισινες που μικροι και μεγαλοι εκαναν διαγωνισμο καλυτερης βουτιας απο τα γυρω βραχια.
Ο junior προσπαθουσε να διασχισει ενα τεντωμενο σχοινι πανω απο το νερο ενω κρατιοταν απο αλλο σχοινι πανω απʼτο κεφαλι του.Μετα απο μερικες βουτιες τα καταφερε.
Ηρθε το μεσημερι και η ωρα του φαγητου. Το παρκο διαθετει 5 εστιατορια το ενα καλυτερο απʼτο αλλο και στην εισοδο μοιραζουν τους επισκεπτες ωστε να μη γινει αλαλουμ. Βρηκαμε το εστιατοριο ʽLa Caletaʼ που μας ειχαν πει στην ακρη μιας πρασινης λιμνης.Για λιγη ωρα χαζευαμε γυρω το σκηνικο.
Η θεα απο το υπερυψωμενο εστιατοριο ηταν φανταστικη! Η πρασινη λιμνουλα με τις τεραστιες χελωνες να κανουν βολτες πανω-κατω , η ξυλινη γεφυρα που οδηγουσε στην υπαιθρια σαλα που γευματιζαμε και οι κροκοδειλοι που βρισκοντουσαν ακριβως απο κατω προσποιουμενοι τα κουτσουρα , ενω ευχονταν με τα ματια κλειστα να χασει καποιος απο αυτους που τους χαζευε την ισορροπια του!
Πηγαμε στο μπουφε που εμοιαζε να μην τελειωνει πουθενα.
Διεθνης κουζινα , μεξικανικες σπεσιαλιτε , ψαρομεζεδες με τις γαριδες και τους αστακους να πρωταγωνιστουν , φιλετα κοτοπουλου και χοιρινα μαγειρεμενα με διαφορους τροπους , ειδικα πιατα για παιδια και η φαντασια των σεφ δεν ειχε ορια και το χειροτερο , σε παροτρυναν να δοκιμασεις απʼολα!
Και στο τελος γλυκα σοκολατας , καρυδαs η μπαναναs και παγωτα σε απιθανες γευσεις.
Οταν δεν αντεχαμε πια αλλο συρθηκαμε ως την εξοδο και περπατησαμε στο παρκο για το Χωριο των Μαγια.
Μια τελεια απομιμηση του χωριου , με τις καλαμενιες καλυβες , τα κανω να επιπλεουν αραγμενα διπλα στο ποταμι , πανερια με καλαμποκια και σκευη που χρησιμοποιουσαν.
Ακριβως διπλα , μια σπηλια με χιλιαδες κερια να σιγοκαινε , ο χωρος που εκαναν θυσιες , ενα πολυχρωμο νεκροταφειο οπου χαιρεται κανεις να πεθαινει , η κεντρικη τους πλατεια μπροστα απο την πυραμιδα του θεου φιδιου που γινοταν οι συγκεντρωσεις και φυσικα το γηπεδο ποδοσφαιρου.
Θαυμασαμε το ενυδρειο με τα πολυχρωμα κοραλια των υφαλων και τα εκατονταδεs ψαρια να κολυμπουν πανω απ'το κεφαλι μαs.
Περασαμε στο νησι με τα Jaguar και τα Puma οπου τα παρατηρει κανεις με τηλεσκοπιο και αφου πια αρχισε να σουρουπωνει , τα τυμπανα που εσπαγαν την απογευματινη ησυχια ειδοποιουσαν τους επισκεπτες που ειχαν απομεινει , οτι σε λιγο αρχιζε το νυχτερινο σοου.
Πηγαμε ολοι στα αποδυτηρια με τις ντουζιερες και αφου ετοιμαστηκαμε , ακολουθησαμε τον ηχο των τυμπανων σαν υπνωτισμενοι.
Ο χωρος που γινοταν το σοου , ηταν απομιμηση γηπεδου ποδοσφαιρου των Μαγια , κι εμεις καθομασταν στις πετρινες θεσεις που καθοντουσαν αλλοτε οι ιθαγενεις.Μεσα στο γηπεδο θαυμασιοι καλλιτεχνες εδωσαν την πιο ωραια παρασταση που εχω παρακολουθησει ποτε. Απο τη ζωη των Μαγια με τα παιχνιδια μπαλας και τις τελετες τους αφιερωμενες στο θεο Ηλιο πριν ερθουν οι Ισπανοι , την αφιξη των κατακτητων και τους πολεμους για ανεξαρτησια.Και οταν οι ιθαγενεις με τους κατακτητες αγκαλιαστηκαν, σημαδι οτι γενηθηκε το Μεξικο απο την ενωση των δυο πολιτισμων , το κοινο ξεσπασε σε χειροκροτημα και ακολουθησαν συχγρονοι χοροι και τραγουδια
Ολη η Μεξικανικη ιστορια περναει μπροστα στα ματια των θεατων ντυμενη με υπεροχες μουσικες , τραγουδια και χορους.
